- 18 Mayıs 2012
- 366
- 2
- 66
Malum Kurban Bayramı nedeniyle çoğu kişi bugün ve yarını izin alıp tatili birleştirdi.
İş yerinde Üç kişiyiz bir de müdürümüz var. Müdür derken arkadaşlıktan daha ileri dostluğumuz var yani dört kişilik bir ekibiz.
Müdürümüz çok iyi niyetli mükemmel dostluğu olan biri...
Müdürümüz ailesi şehir dışında olduğu için bugünü yarını doğal olarak izin aldı.
Benim diğer çalışma arkadaşım eşimin memleketine gideceğim dedi ona da izin verildi.
Diğer arkadaşımızın da hocası sen gelme ben olmayacağım demiş. (aynı yerde çalışıyoruz ama odası farklı bir yer farklı bir hocaya bakıyor)
Bu arada bizim de hocamız yurt dışında...
Tek ben kaldım bugün ve yarın mecbur geleceğim nöbetçi olarak. Nitekim de bugün iş yerindeyim
Benim de küçük çocuğum var. Aslında kurum idari izinli olarak çoğu bölüm kapatıldı ama hani burası makam diye bir kişi kalsın demişler.
Ben de diğer arkadaşıma bir gün sen gel bir gün de ben geleyim dedim
Evde açıkcası bir sürü işim vardı yeni taşındık sayılır hala ev topluyorum.
Küçük çocuğum olduğu için yapamıyorum. Kızım ancak anne benimle resim yap, oyun oynayalım diye iş yaptırmıyor.
Diğer arkadaşımda biz memlekete gideceğiz diye kestirip attı. Nedense pek inanmadım sebep eşinin memleketini pek sevmez 10 gün boyunca daha bayram gelmeden hafta sonundan gideceğine inanmadım. Bugün de işyerinde işte seytan dürttü gizli numarayla evini aradım saat bu saat hala gitmemişler ve evinde. Açıkcası çok bozuldum kendimi enayi gibi hissediyorum. Sabah kızım ateşliydi bakacak kimse olmadığı için kreşe bırakmak zorunda kaldım. Bunu yüzüne söylemek istiyorum arkadan konuşmayı hiç sevmem nasıl yapsam bilemiyorum. Ben böyle bir şey yapmaya utanırım.
İş yerinde Üç kişiyiz bir de müdürümüz var. Müdür derken arkadaşlıktan daha ileri dostluğumuz var yani dört kişilik bir ekibiz.
Müdürümüz çok iyi niyetli mükemmel dostluğu olan biri...
Müdürümüz ailesi şehir dışında olduğu için bugünü yarını doğal olarak izin aldı.
Benim diğer çalışma arkadaşım eşimin memleketine gideceğim dedi ona da izin verildi.
Diğer arkadaşımızın da hocası sen gelme ben olmayacağım demiş. (aynı yerde çalışıyoruz ama odası farklı bir yer farklı bir hocaya bakıyor)
Bu arada bizim de hocamız yurt dışında...
Tek ben kaldım bugün ve yarın mecbur geleceğim nöbetçi olarak. Nitekim de bugün iş yerindeyim
Benim de küçük çocuğum var. Aslında kurum idari izinli olarak çoğu bölüm kapatıldı ama hani burası makam diye bir kişi kalsın demişler.
Ben de diğer arkadaşıma bir gün sen gel bir gün de ben geleyim dedim
Evde açıkcası bir sürü işim vardı yeni taşındık sayılır hala ev topluyorum.
Küçük çocuğum olduğu için yapamıyorum. Kızım ancak anne benimle resim yap, oyun oynayalım diye iş yaptırmıyor.
Diğer arkadaşımda biz memlekete gideceğiz diye kestirip attı. Nedense pek inanmadım sebep eşinin memleketini pek sevmez 10 gün boyunca daha bayram gelmeden hafta sonundan gideceğine inanmadım. Bugün de işyerinde işte seytan dürttü gizli numarayla evini aradım saat bu saat hala gitmemişler ve evinde. Açıkcası çok bozuldum kendimi enayi gibi hissediyorum. Sabah kızım ateşliydi bakacak kimse olmadığı için kreşe bırakmak zorunda kaldım. Bunu yüzüne söylemek istiyorum arkadan konuşmayı hiç sevmem nasıl yapsam bilemiyorum. Ben böyle bir şey yapmaya utanırım.
insanlar hiç üzülmüyorlar da küçücük yavrunun vebalini alıyorlar, ne var sanki önceliği sana verseler. 
