- Konu Sahibi agresifkiz
- #1
Yargılayacak arkadaşlar için önceden belirteyim kendime bile itiraf edemediğim bir problem olarak görüyorum bunu ve ne yapacağım nasıl kurtulacağım konusunda görüş almak istedim.
Yeni işe girdim ben memur oldum bir ay kadar oldu. Erkek arkadaşımla iki senedir beraberiz ve burda çok konu açtım onunla ilgili. Çalışmamasıyla ilgili bir konum vardı sorumluluk sahibi değil diye. Birde küfürlü konuşmasıyla ilgili. Hatırlayanlar olur belki. Küfür işini çözdük. Çok emek verdim vazgeçmek istemedim düşe kalka geldik bugüne. Onun dışında başla problemimiz yok.
Şimdi sorun şu ki ben günlük hayatımda mesafeliyimdir herkese özellikle erkeklere. Resmiyimdir ve hala öyleyim. Samimi olmam. İş ortamında beraber çalıştığım bir çocuk var. Son günlerde kendimi arada onu düşünürken buluyorum. Kendime itiraf edemiyorum ama evet aklıma geliyor arada gün içinde ve ben kendimi aşırı suçlu hissediyorum. Erkek arkadaşımı hala seviyorum hislerim değişmedi. O işteki çocukla da elimden geldiğince konuşmuyorum iş dışında ve işimi bitirip hemen gidiyorum. Ama insan aklına engel olamıyor. Neden böyleyim diye sorguluyorum iki gündür kendimi. Çocuk çok düzgün efendi çalışkan kibar biri. Ama sonuçta benim bir erkek arkadaşım var ne yapsam çıkarırım bu çocuğu düşüncelerimden. Ya da başına böyle bir şey gelen oldu mu?
Yeni işe girdim ben memur oldum bir ay kadar oldu. Erkek arkadaşımla iki senedir beraberiz ve burda çok konu açtım onunla ilgili. Çalışmamasıyla ilgili bir konum vardı sorumluluk sahibi değil diye. Birde küfürlü konuşmasıyla ilgili. Hatırlayanlar olur belki. Küfür işini çözdük. Çok emek verdim vazgeçmek istemedim düşe kalka geldik bugüne. Onun dışında başla problemimiz yok.
Şimdi sorun şu ki ben günlük hayatımda mesafeliyimdir herkese özellikle erkeklere. Resmiyimdir ve hala öyleyim. Samimi olmam. İş ortamında beraber çalıştığım bir çocuk var. Son günlerde kendimi arada onu düşünürken buluyorum. Kendime itiraf edemiyorum ama evet aklıma geliyor arada gün içinde ve ben kendimi aşırı suçlu hissediyorum. Erkek arkadaşımı hala seviyorum hislerim değişmedi. O işteki çocukla da elimden geldiğince konuşmuyorum iş dışında ve işimi bitirip hemen gidiyorum. Ama insan aklına engel olamıyor. Neden böyleyim diye sorguluyorum iki gündür kendimi. Çocuk çok düzgün efendi çalışkan kibar biri. Ama sonuçta benim bir erkek arkadaşım var ne yapsam çıkarırım bu çocuğu düşüncelerimden. Ya da başına böyle bir şey gelen oldu mu?
at sırtından kamburu. o kambur yüzünden belki de normalde bakmayacağın iş arkadaşın bile olabilir geliyor gözüne şimdi. yaptığın seçimden pişmanlık duyuyorsun normal olarak. anasının eğitmeyi beceremediği hanzoların akşam okulu olmamak lazım. baya uğraşmışsın ama iki gün sonra eski haline dönmeyeceğinin de garantisi yok. hazır olmuşunu al alacaksan 
