kız valla aynı benBenim eski nisanlimla 5 yildir birlikteydik o cok olgundu yaslilarla takilirdi yani anne babasi olmadigi icin hayati erken görmus diyebilirim . Ayrildik ve her ozellegini kapmisim onunla dalga gecerken onun gibi olmusum cok yakin arkadasim yok hep annemle ve teyzemle vakit geciriyorum yaslilarla dertten sıkıntıdan konusuyorum geliyo suanki cogu gencin yasadigi syleri yasarken zevk alamiyorum bu durum beni de rahatsiz ediyo ama daha sosyalleserek yavas yavas ustumden atmaya calisiyorum
aynen kendimi her zaman olgun hissederdim çevremdekilere göreBiraz da kişilik meselesi. Olgun,ağırbaşlı bir yapınız varsa ne yaparsanız yapın o gençlik hissiyatı oluşmayabiliyor. Ben de öyleydim hala da öyleyim tek farkla artık gerçekten yolun yarısında olgun bir kadınım
yaa çok teşekkür ederim kendimi çok iyi hissettim :))Partiye gidip sahte sahte kendini gösteren kızlardan bin kat tatlışsın bence :) Daha önemlisi gerceksin
Merhaba.Eski terimler, Farsça ,Arapça kelimeler kullanmanız, örgü örmeniz bence çok güzel.Herkesleşmediğiniz için bu durumunuz çevreniz tarafınızdan benimsenmiyor bence.Günümüz gençleri hayata çok toz pembe bakıyor.Siz öyle olmadığınızdan çok eğreti durursunuz onların yanında.Tuhaf değilsiniz.Örgü örmek yaşlılara mahsus bir meziyet ya da hobi değil.Birçok insan bunu bu şekilde algılıyor.Ben 18-20 yaşlarımdan beri örgü örüyorum.İnsanların tuhaf düşüncelerine bakıp bu hobimden vazgeçmedim.Çevreniz sizi olduğunuz gibi kabul etmiyorsa tuhaflık sizde değil onlarda bence.Merhaba, uzun zamandır burayı takip ediyordum ve yeni üye oldum.Bu sorunumu sizinle paylaşmak istedim.
Daha hayatımın çok başındayım.Öyle hayattan bıkmama sebep olacak şeyler yaşamadım ama kendimi 60 yaşında emekli teyzeler gibi hissediyorum.Gençlerin yaptığı hiçbir şeyi yapasım gelmiyor hatta saçma geliyor ve onları karşıma alıp akıl veresim geliyor.Aslında ben bu durumumu anneannemin beni büyütmesine bağlıyorum çünkü küçükken yaşıtlarımla zaman geçirmek yerine hep anneannemle vakit geçiriyordum.Kreşe bile gitmedim.
Zamanla onun gibi düşünmeye başladım ve hayata bakış açımda onun gibi oldu.Kendimi değiştirmeye çalıştım ama olmadı.Sanki anneannemin huyu karakteri içime işlemiş gibi.Mesela, konuşurken çok fazla eski terim kullanıyorum ya da hareketlerim anneannem gibi.Hatta yaşıtlarım gibi partilere gitmek yerine günlere gidip örgü örmek, sohbet etmek daha cazip geliyor.Bu durumdan dolayı ilişkilerimde de yeterince duygusal olamıyorum yani sanki her şey benden geçmiş gibi geliyor.Arkadaşlarım bile yaşlı gibisin,senin için geçmiş falan diyorlar.Aslında halimden memnunum ama gençliğimi yaşamadan gençliğim bitecek gibi geliyor.Bu yüzden bu durumu değiştirmek istiyorum sizce ne yapmalıyım?
Aynı ben:) Bende sonradan oldu ikinci çocuğa hamile kalınca evcimen bi kadın oldum. Eşim diyor tatile gidelim ben diyorum ki yoruluyorum evden çıkınca valla evde yemek yalıtım sıcak çay yapıp bebelerimle oluyum herşeyden daha güzel. Bence seninki benden bir adım uste ohh ne güzel al eline orgunu bul bide gün missMerhaba, uzun zamandır burayı takip ediyordum ve yeni üye oldum.Bu sorunumu sizinle paylaşmak istedim.
Daha hayatımın çok başındayım.Öyle hayattan bıkmama sebep olacak şeyler yaşamadım ama kendimi 60 yaşında emekli teyzeler gibi hissediyorum.Gençlerin yaptığı hiçbir şeyi yapasım gelmiyor hatta saçma geliyor ve onları karşıma alıp akıl veresim geliyor.Aslında ben bu durumumu anneannemin beni büyütmesine bağlıyorum çünkü küçükken yaşıtlarımla zaman geçirmek yerine hep anneannemle vakit geçiriyordum.Kreşe bile gitmedim.
Zamanla onun gibi düşünmeye başladım ve hayata bakış açımda onun gibi oldu.Kendimi değiştirmeye çalıştım ama olmadı.Sanki anneannemin huyu karakteri içime işlemiş gibi.Mesela, konuşurken çok fazla eski terim kullanıyorum ya da hareketlerim anneannem gibi.Hatta yaşıtlarım gibi partilere gitmek yerine günlere gidip örgü örmek, sohbet etmek daha cazip geliyor.Bu durumdan dolayı ilişkilerimde de yeterince duygusal olamıyorum yani sanki her şey benden geçmiş gibi geliyor.Arkadaşlarım bile yaşlı gibisin,senin için geçmiş falan diyorlar.Aslında halimden memnunum ama gençliğimi yaşamadan gençliğim bitecek gibi geliyor.Bu yüzden bu durumu değiştirmek istiyorum sizce ne yapmalıyım?
evet ben de böyle düşünüyorum ,kendimi değiştirmeye çalışmamaya karar verdimMerhaba.Eski terimler, Farsça ,Arapça kelimeler kullanmanız, örgü örmeniz bence çok güzel.Herkesleşmediğiniz için bu durumunuz çevreniz tarafınızdan benimsenmiyor bence.Günümüz gençleri hayata çok toz pembe bakıyor.Siz öyle olmadığınızdan çok eğreti durursunuz onların yanında.Tuhaf değilsiniz.Örgü örmek yaşlılara mahsus bir meziyet ya da hobi değil.Birçok insan bunu bu şekilde algılıyor.Ben 18-20 yaşlarımdan beri örgü örüyorum.İnsanların tuhaf düşüncelerine bakıp bu hobimden vazgeçmedim.Çevreniz sizi olduğunuz gibi kabul etmiyorsa tuhaflık sizde değil onlarda bence.
evden çıkmaya ben de üşeniyorum rahatımı bozasım gelmiyoAynı ben:) Bende sonradan oldu ikinci çocuğa hamile kalınca evcimen bi kadın oldum. Eşim diyor tatile gidelim ben diyorum ki yoruluyorum evden çıkınca valla evde yemek yalıtım sıcak çay yapıp bebelerimle oluyum herşeyden daha güzel. Bence seninki benden bir adım uste ohh ne güzel al eline orgunu bul bide gün miss
Merhaba, uzun zamandır burayı takip ediyordum ve yeni üye oldum.Bu sorunumu sizinle paylaşmak istedim.
Daha hayatımın çok başındayım.Öyle hayattan bıkmama sebep olacak şeyler yaşamadım ama kendimi 60 yaşında emekli teyzeler gibi hissediyorum.Gençlerin yaptığı hiçbir şeyi yapasım gelmiyor hatta saçma geliyor ve onları karşıma alıp akıl veresim geliyor.Aslında ben bu durumumu anneannemin beni büyütmesine bağlıyorum çünkü küçükken yaşıtlarımla zaman geçirmek yerine hep anneannemle vakit geçiriyordum.Kreşe bile gitmedim.
Zamanla onun gibi düşünmeye başladım ve hayata bakış açımda onun gibi oldu.Kendimi değiştirmeye çalıştım ama olmadı.Sanki anneannemin huyu karakteri içime işlemiş gibi.Mesela, konuşurken çok fazla eski terim kullanıyorum ya da hareketlerim anneannem gibi.Hatta yaşıtlarım gibi partilere gitmek yerine günlere gidip örgü örmek, sohbet etmek daha cazip geliyor.Bu durumdan dolayı ilişkilerimde de yeterince duygusal olamıyorum yani sanki her şey benden geçmiş gibi geliyor.Arkadaşlarım bile yaşlı gibisin,senin için geçmiş falan diyorlar.Aslında halimden memnunum ama gençliğimi yaşamadan gençliğim bitecek gibi geliyor.Bu yüzden bu durumu değiştirmek istiyorum sizce ne yapmalıyım?
Güne gidip örgü örmek mi. Naptın dostum sen.
BENCE OLMAK İSTEDİĞİNİZ YERDE VE KİMLİKTESİNİZ ZİRA BUNUN DA NET FARKINDASINIZ O HALDE SADECE ANI YAŞAYIN DERİM GENÇLİK KAREKTERLE GİTMEZ MÜSTERİ OLUN SİZİN RUHUNUZ OLGUN VE BU RUHDAN ÇILGINLIK BEKLEMEK AHMAKLIK OLUR SİZ BENCE BÖYLE MUTLU SUNUZMerhaba, uzun zamandır burayı takip ediyordum ve yeni üye oldum.Bu sorunumu sizinle paylaşmak istedim.
Daha hayatımın çok başındayım.Öyle hayattan bıkmama sebep olacak şeyler yaşamadım ama kendimi 60 yaşında emekli teyzeler gibi hissediyorum.Gençlerin yaptığı hiçbir şeyi yapasım gelmiyor hatta saçma geliyor ve onları karşıma alıp akıl veresim geliyor.Aslında ben bu durumumu anneannemin beni büyütmesine bağlıyorum çünkü küçükken yaşıtlarımla zaman geçirmek yerine hep anneannemle vakit geçiriyordum.Kreşe bile gitmedim.
Zamanla onun gibi düşünmeye başladım ve hayata bakış açımda onun gibi oldu.Kendimi değiştirmeye çalıştım ama olmadı.Sanki anneannemin huyu karakteri içime işlemiş gibi.Mesela, konuşurken çok fazla eski terim kullanıyorum ya da hareketlerim anneannem gibi.Hatta yaşıtlarım gibi partilere gitmek yerine günlere gidip örgü örmek, sohbet etmek daha cazip geliyor.Bu durumdan dolayı ilişkilerimde de yeterince duygusal olamıyorum yani sanki her şey benden geçmiş gibi geliyor.Arkadaşlarım bile yaşlı gibisin,senin için geçmiş falan diyorlar.Aslında halimden memnunum ama gençliğimi yaşamadan gençliğim bitecek gibi geliyor.Bu yüzden bu durumu değiştirmek istiyorum sizce ne yapmalıyım?
Düşünceleriniz için teşekkür ederim.Söylediğinize bakacağım :)Yaşınız 21 gözüküyor tam dağıtma zamanlarınız, aptallıklar yapma zamanlarınız. 30 yaşına geldiğinizde elinizde değnekle mi gezeceksiniz?
10 sene sonra ah keşke 20li yaşlarımdaki enerjim olsaydı da şunları şunları yapsaydım diyeceksiniz. Böyle giderse çevrenizdeki arkadaşlarınız sizi artık onları küçümsediğinizi görerek hiç bir yere çağırmayacak sohbet edecek kimseniz kalmayacak.
Size tavsiyem internette "30 olmadan önce yapılması gereken şeyler" diye bir arama yapın. 100 maddeden 70 ini yapın. Yoksa çok yalnız ve pişman bir yaşlılık sizi bekliyor.
Ahahahaha koptum ...Örgü örmek ev arkadaşıma çok iyi geliyordu, yani kendisi öyle derdi rahatlıyorum stres atıyorum falan. Ben 3. denememde sinir stres olup atmıştım şişleri bir kenara. Bir daha da elime almadım
sence bu durum nasıl bir duygubende aynı senın gıbıyım. benı de babannem buyuttu hep buyuk yerlerıne gunlere falan gıderdık onla. bende yasıtlarıma göre çok çabuk buyudum olgunlaştım hatta sankı hiç genç kız olmadım çocuk olmadım gibi. bu yüzden yasıtlarımla hiç anlaşamam. hep kendımden buyuk kişilerle arkadaslık yaparım.
teşekkür ederim haklısınız içimi rahatlattınız :)B
BENCE OLMAK İSTEDİĞİNİZ YERDE VE KİMLİKTESİNİZ ZİRA BUNUN DA NET FARKINDASINIZ O HALDE SADECE ANI YAŞAYIN DERİM GENÇLİK KAREKTERLE GİTMEZ MÜSTERİ OLUN SİZİN RUHUNUZ OLGUN VE BU RUHDAN ÇILGINLIK BEKLEMEK AHMAKLIK OLUR SİZ BENCE BÖYLE MUTLU SUNUZ
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?