- 26 Kasım 2012
- 6.157
- 2.858
- 198
Öncelikle toplum olarak kendi değerini bilmekle bencil olmanın farklı olduğunu ve tüm insanların değeri olduğunu öğrenmeliyiz, öğrenmekle de kalmayıp hissetmeliyiz.
Örneğin iki insan olmazsa aile olmaz veya insanlar olmazsa devlet hükümet olmaz.
Hem kişisel yaşam kalitemizi hem de toplumsal yaşam kalitemizi artırmak için kendimizin değerli olduğunu bilmeli ve bunu yaşamımıza davranışlarımızla geçirmeliyiz. Ayrıca kendi değerini bilen, kendisini seven, kendisine saygı duyan insan, başkalarına da değer verir ve saygı duyar. Her insan eşsiz ve benzersizdir, her insan Allah için de aynı değerdedir, her insan özeldir. Ama insanı gerçek anlamda özel ve değerli kılan, kişinin kendisinin bunun farkında olması ve öyle de yaşamasıdır.
İstediğiniz zaman evet, istediğiniz zaman hayır diyemiyorsanız, başkalarının fikirlerine ve onların verdiklerine bağımlıysanız, motivasyon düğmeniz başkalarının elindeyse, kendinize yakıştıramadığınız davranışlar içindeyseniz ve işe yarar bir yaşam amacınız, bir hayaliniz yoksa yeteri kadar kendinize değer vermiyorsunuz demektir.
Kendime değer veriyormuyum bilmem?
Yanlız sorunlarim var benim de mesela hayallerim yok beni hayata bağlayan!
Sadece çocuğumla ilgili evlilik yapmış fln gibi hayalim var
Ama içimde dolduramadigim bir boşluk var kalabalık içinde geçer gibi oluyor eve dönünce yine aynı
Hep icimde anlamsiz nedensiz bi sıkıntı var
Mutsuzum amaçsız yaşıyor gibi hissediyorum
Karışmam da karıştırmam da!
Sen niye karışıyorsun şekerim elaleme?
Sana müdahale edilse hoşuna gider mi?
Hı hı,he he de geç.
23 yıl hariç beni anlatmışsın be kardeşim, gözlerim doldu, ne diyebilirim ki.. nasıl söndü gözümüzün feri.. benim özellikle annemin vefatından sonra :/Kendime değer vermiyorum kendimi sevmiyorum.. Böyle biri değildim beni bu hale getiren ne oldu neden değiştim ama bu halim hiç iyi gelmiyor bana hiç..
Eskiden gözlerimin içi gülerdi, gülümsediğimde etraftaki herkes nasıl güzel bi enerjin var senin derdi bana, etrafımı güzelleştirirdim cümlelerimle mimiklerimle hareketlerimle. Ama şimdi mi ?
Aynaya bakıyorum, gülümsüyorum ama boş bi gülümseme. Burnum ne kadar da büyük ameliyat olsam diyorum ve kafama takıyorum, saçlarım dökülüyor kel kalıcam diyorum halime ağlıyorum, kilo verdim zayıfladım memelerim küçüldü şimdi de çocuk gibi görünüyorum diyorum, fiziksel olarak kendimden nefret eder hale geldim, şükretmeyi bilen biriydim oysa ki..
Kalbimi seviyorum hem de çok seviyorum, merhametimi hayırlı evlat oluşumu insanları kırmayışımı empati kurabilme yeteneğimi, mesleğimi, arkadaşlık ilişkilerimi.. Ama sevdiğin kişiden beklediğin değeri görmeyince ve zamanında bir başkasına tercih edildiğini öğrenince o an hep aklına gelince kendine değer vermekten vazgeçip güvenini yitiriyorsun, sevmiyorsun istemiyorsun.
Ben nasıl eski halime dönücem nasıl, 23 yıldır gözlerinin içi gülen eflatuns diye andılar beni, şimdiyse ne oldu sana diyorlar 1 yıldır böyleyim eski halimi istiyorum, kendimi sevdiğim halimi.
Kendimize nasıl değer vermeliyiz ?? En önemlisi kendimize niye değer vermeliyiz??
Kendimiz bi türlü kendisinden kurtulamadığumız hep söylenen her daim söylenen sıkı bir takipçi sıkı bir arkadaş sıkı bir düşman.
Kendimize değer verebilmek kendimizi sevebilmek çok çoook büyük nimet, fazilet, yetenek ( ne derseniz deyin ) kendimizi sevebilmek kendimize değer vermek insanı insanlar arası iletişimde başarılı kılıyor saygın yapıyor. Bu çoook güzel bir hâl.
Peki bu kadar artısı varken mutluluğu huzuru saygı duyulmayı beraberinde getirirken kendini sevmek, kendine değer vermek ya bu duyguyu tüm çabalarımıza rağmen içimizde hissedemiyorsak??
Kuş.. kanatlarını kulllansa uçacak mavi gökyüzünde. .. özgür olabilecek alabildiğine. . Bunu biliyor ama kanatlarını bi türlü açamıyorsa???
Bu kısır döngü nasıl biter? ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?