- 5 Ocak 2016
- 8
- 4
- 1
- 31
- Konu Sahibi mandalinacekirdegi
-
- #1
Merhaba arkadaşlar.
Öncelikle şunu söyleyeyim, bu benim ikinci üyeliğim.
Derdimi anlatmaya başlamadan önce, kendimi biraz anlatayım:
Kendime hakim olamıyorum. Olabildiğim zamanlarda, yani bunu evvelden farkettiğim zamanlarda, bakıyorum sağ elim kasılıyor. Sinirli olduğum zamanlarda, kendime vurmasam bile, canımı acıttığımı hayal ediyorum. Bazen kendimden kanlar akıttığımı... Rahatlıyorum.
Evet, kendime vurunca veya bunu hayal edince sinirim geçiyor. Sakinleşiyorum. Mesela, çok sinirliyim, kendime vurdum. Vurmamdan bir 30 saniye sonra sakinleşip, çözüm odaklı şeyler söyleyebilirim.
Öyle bir fiskeden bahsetmiyorum. Kendime yıldızları gösteriyorum.
Bu durumu bilen sadece sevgilim. Uzun bir süre o da bunu bilmiyordu. Telefonda sesimin neden birden kesildiğine anlam veremiyordu. Daha sonra ben ona bu sorunu söyledim. Ama söyleyebileceği çok şey yok ki. Çok üzüldüğünü biliyorum, o yüzden de bu meseleyi daha fazla onunla konuşamıyorum. Beni anlamaya çalışıyor, ama anlayamıyor biliyorum.
Bu durumdan çok rahatsızım. İçimdeki bu şiddet duygusunu bir gün başkalarına göstermekten korkuyorum. Bir gün çocuklarım olduğunda, onların manyak annesi olmak istemiyorum.
Aslında sizden çok bir şey beklemiyorum. Sadece anlatmak istedim. Bir de dışarıdan nasıl göründüğünü merak ettim.
Psikoloğa gitmem gerektiğinin farkındayım. Ama malum... Paranın gözü kör olsun.
Sorularınız olursa cevaplarım.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Öncelikle şunu söyleyeyim, bu benim ikinci üyeliğim.
Derdimi anlatmaya başlamadan önce, kendimi biraz anlatayım:
23 yaşındayım. Üniversite öğrencisiyim. Ailemle yaşıyorum. Evliliğe giden bir ilişkim var. Dışarıdan bakıldığında, ailenin en normal ve sağlıklı üyesiyim. Mutlu bir insanım.
Başlıktan da anlaşılacağı üzere, derdim kendimi tokatlamam. Kendime şiddet gösteriyorum. Örneğin, sevgilimle kavga ederken birden dayanamayıp kendime vuruyorum. Daha evvel bunu annemle ve abimle tartışırken de yaptım. Ama ailem bir seferlik bir kriz olduğunu düşündüğü için çok üstüne düşmedi. Oysaki ben bunu çok yapıyorum. Son bir kaç aydır daha da çoğaldı.
Kendime hakim olamıyorum. Olabildiğim zamanlarda, yani bunu evvelden farkettiğim zamanlarda, bakıyorum sağ elim kasılıyor. Sinirli olduğum zamanlarda, kendime vurmasam bile, canımı acıttığımı hayal ediyorum. Bazen kendimden kanlar akıttığımı... Rahatlıyorum.
Evet, kendime vurunca veya bunu hayal edince sinirim geçiyor. Sakinleşiyorum. Mesela, çok sinirliyim, kendime vurdum. Vurmamdan bir 30 saniye sonra sakinleşip, çözüm odaklı şeyler söyleyebilirim.
Öyle bir fiskeden bahsetmiyorum. Kendime yıldızları gösteriyorum.
Bu durumu bilen sadece sevgilim. Uzun bir süre o da bunu bilmiyordu. Telefonda sesimin neden birden kesildiğine anlam veremiyordu. Daha sonra ben ona bu sorunu söyledim. Ama söyleyebileceği çok şey yok ki. Çok üzüldüğünü biliyorum, o yüzden de bu meseleyi daha fazla onunla konuşamıyorum. Beni anlamaya çalışıyor, ama anlayamıyor biliyorum.
Bu durumdan çok rahatsızım. İçimdeki bu şiddet duygusunu bir gün başkalarına göstermekten korkuyorum. Bir gün çocuklarım olduğunda, onların manyak annesi olmak istemiyorum.
Aslında sizden çok bir şey beklemiyorum. Sadece anlatmak istedim. Bir de dışarıdan nasıl göründüğünü merak ettim.
Psikoloğa gitmem gerektiğinin farkındayım. Ama malum... Paranın gözü kör olsun.
Sorularınız olursa cevaplarım.
Okuduğunuz için teşekkürler.