Kendinizin psikoloğu olmak

Dediğin bence çok etkili bir yöntem.benim annem nasıl hissettiğin, ne düşündüğün kendi elinde derdi.gerçekten de insan ne düşüneceğine ve hissedeceğine büyük ölçüde kendi karar verebiliyor.içinden geçen iç sesler seni bu duruma itiyor.beyin sandığımız kadar başına buyruk çalışan bir organ değil.eee ben böyle düşünuyorum bu konu hakkında değip, köşeye çekilirsen mutsuz olursun.demem o ki.iç sesleri biz kendimize göre düzenlersek beynimiz de ona göre düşünce ve his üretiyor.senin içinden konuşuğun şeylere inanıveriyor yani.
Gül düşünürsün, gülistan olursun.
Gerçekten de düşüncelerimiz duygularımıza, davranışlarımıza ve hatta karakterimize dönüşüyor. Bakış açısı her şeydir. Dünyaya bakan ne çok pencere yapmışlar seç beğen bak
 
O kadar haklısınız ki
Son on yılda psikoloji oyuncağa döndü, diziler, filmler, çocuklar üzerine saçma sapan teoriler, koca ülke oturup annelerini sorguladı :))) travma sözcüğü leblebi çekirdeğe döndü. Oysa insan psikolojisi o kadar kıl üzerinde bir şey değil aksine o kadar dayanıklı, yaşamaya bağlı ve çözüm üretmeye odaklı ki anlatamam. Konu çok derin bu psikoloji oyunlarıyla resmen koca bir ülkenin hayatını değiştirip en az iki nesli heder ettiler. Ahlaki çöküşleri, toplumsal bozulmaları çocukluk travmalarına bağladılar, yok canım dedirten zibilyon tane teşhis yaşadık yazık oldu bizlere :))
Özellikle travma ve depresyon herkesin dilinde. Hopidik zipidik herifin birinin mesajına görüldü atması, nutella kaşıklaman bunlar ruhsal problem değil. Tabi algılarımızla çok oynandı. Ya Rabbi bu insanlar belediyeler tarafından toplatılsın.
Çok haklısınız beynimiz bizi öylesine koruma odaklı ki biz çok az anlıyoruz
 
Yalnız değilmişim 🥳🥳 bende kendi kendime çok konuşur hatta tartışırım. Ama sesli değil içimden konuşurum. Kendi kendime tartışırken işin içinden çıkamazsam eşimi hakem yapar ona sorarım hatta 🤣🤣🤣

Çevremdekileri de gözlemlemeyi severim, davranışlarının altında yatan sebepleri anlamaya çalışırım. Nasıl bir çocukluk yaşamış olabileceği ile ilgili tezler üretirim ve o kişiye de çok alakasız sorular sorarım ki ipucu toplayayım 🤭🤭

Bana göre psikologa gitmek de gitmemek de normal, ihtiyacınızın olup olmamasına bağlı ama maddi durumunuz varsa gitmenizi tavsiye ederim. Psikolojiye meraklıysanız sizin için de farklı bir deneyim olur ve belki farklı bakış açılarına sahip olursunuz 😊
 
Ben de konuşurum. Atıyorum felancayla bir problem veya problemler yaşadım. Sesli düşünerek konunun kritiğini yaparım, bana iyi geliyor şahsen. Sanki birine anlatmışım gibi rahatlatıyor.
Aynı zamanda zihin işitince durumu kabullenmesi kolaylaşıyor ve kritik ile beraber çözüme gidiyor
 
Yalnız değilmişim 🥳🥳 bende kendi kendime çok konuşur hatta tartışırım. Ama sesli değil içimden konuşurum. Kendi kendime tartışırken işin içinden çıkamazsam eşimi hakem yapar ona sorarım hatta 🤣🤣🤣

Çevremdekileri de gözlemlemeyi severim, davranışlarının altında yatan sebepleri anlamaya çalışırım. Nasıl bir çocukluk yaşamış olabileceği ile ilgili tezler üretirim ve o kişiye de çok alakasız sorular sorarım ki ipucu toplayayım 🤭🤭

Bana göre psikologa gitmek de gitmemek de normal, ihtiyacınızın olup olmamasına bağlı ama maddi durumunuz varsa gitmenizi tavsiye ederim. Psikolojiye meraklıysanız sizin için de farklı bir deneyim olur ve belki farklı bakış açılarına sahip olursunuz 😊
Ay çok tatlı yazmışsınız
Ben senden razıyım yaaa -aynaya karşı- son modum da hep bu olur 😂
Gözlemlediğimde üzüldüğüm insanlara sarılasım gelir ayrıca hiçbir şey göründüğü gibi olmaz hep dağın öte yüzü vardır
Etrafımda psikoloji ile alakalı tek bir insan yok o yüzden merak etmiştim tabi Allah hastanelerin önünden bile geçirmeyecek bir hayat nasip etsin bize 🙏🏻
 
Aynı zamanda zihin işitince durumu kabullenmesi kolaylaşıyor ve kritik ile beraber çözüme gidiyor
Bana iyi geliyor evet. Bir de benim annem ve teyzem de konuşur. Genetik de olabilir bizimkisi, bana da o şekilde kodlandi belli ki 😂
 
Aynen gereksiz insanlar için kafam doluyor ama işin içinden de çıkamıyorum özellikle gece uyuyana kadar
Eğer konuşabiliyorsanız o insanlarla konuşup çözüm bulabilirsiniz. Çözüme yanaşılmazsa bile en azından içinizde biriktirmemiş olursunuz. Geceleri uyumadan duş alabilirsiniz, dinlendirici müzikler dinleyebilirsiniz, hayal kurabilirsiniz. Bu arada sizi tanımıyorum olayları da pek bilmiyorum ayrıca psikoloji alanım değil o yüzden sadece insan olarak birkaç öneride bulundum umarım kimseyi kalbinize yük etmezsiniz
 
Hayırlı sabahlarrr

Evet konuşurum

Hatta farkinda olmadan sokaktada konuşacağım ya da icmden konuşup da yüzüm şekilden sekile girecek dye ödüm patlar:KK53:

Bunun kendi kendin tedavi etmek olduğunu bilmiyordum. İcimdekileri o kişinin suratına carpmadikca tedavi olmam ben🤣
 
Ay çok tatlı yazmışsınız
Ben senden razıyım yaaa -aynaya karşı- son modum da hep bu olur 😂
Gözlemlediğimde üzüldüğüm insanlara sarılasım gelir ayrıca hiçbir şey göründüğü gibi olmaz hep dağın öte yüzü vardır
Etrafımda psikoloji ile alakalı tek bir insan yok o yüzden merak etmiştim tabi Allah hastanelerin önünden bile geçirmeyecek bir hayat nasip etsin bize 🙏🏻
İnsanlara üzülüp sarılmak istemek, kıyamamak bende de var. Mesela eşime kızıyorum ama kötü bir çocukluk geçirdiği, annesiz babasız büyüdüğü için ona kıyamıyorum ve pek çok şeyi tolere ediyorum daha önce psikologa gittim psikolog bunun bir sorun olduğunu söylüyor 😅 hepimiz yetişkin bireyleriz ve kimin ne yaşadığı ona artı veya eksi bir şey katmıyor sosyal yaşantıda ve yaptıklarında haklı olmasını sağlamıyor demişti. 🤷🏻‍♀️🤷🏻‍♀️ Napıyım kocam benim bebeğim 😅 kıyamıyorum..

Peki okuduğunuz kitap karakterleri ile kendinizi özleşleştirip karakterin yaşadığı şeylerle acı çektiğiniz oluyor mu?
 
Eğer konuşabiliyorsanız o insanlarla konuşup çözüm bulabilirsiniz. Çözüme yanaşılmazsa bile en azından içinizde biriktirmemiş olursunuz. Geceleri uyumadan duş alabilirsiniz, dinlendirici müzikler dinleyebilirsiniz, hayal kurabilirsiniz. Bu arada sizi tanımıyorum olayları da pek bilmiyorum ayrıca psikoloji alanım değil o yüzden sadece insan olarak birkaç öneride bulundum umarım kimseyi kalbinize yük etmezsiniz
Çok teşekkür ederim. Karşıdaki konuşulacak insan biraz değişik. Arkadaşlığımı bitirdim daha da konuşmam artık. Zamanla geçer içimdeki kavga diye umuyorum 😊
 
Hayırlı sabahlarrr

Evet konuşurum

Hatta farkinda olmadan sokaktada konuşacağım ya da icmden konuşup da yüzüm şekilden sekile girecek dye ödüm patlar:KK53:

Bunun kendi kendin tedavi etmek olduğunu bilmiyordum. İcimdekileri o kişinin suratına carpmadikca tedavi olmam ben🤣
İçinden konuşunca surat şekilden şekile giriyor istemsizce. Eşimin bana şaşkın şaşkın ne düşünüyorsun sen diye sormasından biliyorum 😅
 
İnsanlara üzülüp sarılmak istemek, kıyamamak bende de var. Mesela eşime kızıyorum ama kötü bir çocukluk geçirdiği, annesiz babasız büyüdüğü için ona kıyamıyorum ve pek çok şeyi tolere ediyorum daha önce psikologa gittim psikolog bunun bir sorun olduğunu söylüyor 😅 hepimiz yetişkin bireyleriz ve kimin ne yaşadığı ona artı veya eksi bir şey katmıyor sosyal yaşantıda ve yaptıklarında haklı olmasını sağlamıyor demişti. 🤷🏻‍♀️🤷🏻‍♀️ Napıyım kocam benim bebeğim 😅 kıyamıyorum..

Peki okuduğunuz kitap karakterleri ile kendinizi özleşleştirip karakterin yaşadığı şeylerle acı çektiğiniz oluyor mu?
Psikoloğun söylediğini mantıklı buldum çünkü ben de benzer duygular hissettiğimde kendime bunu telkin ettim fakat en yakınlarımıza karşı elbette daha duyarlı oluruz. Kocanızla musmutlu olun inşallah 💗
Kitap veya dizi karakterleri ile ilgili onların yerinde olsam ne yapardım ya da onları buna iten ne oldu diye sorgulama yapıyorum. Tabi istemsizce mutlulukları yüzümü gülümsetir, hüzünleri de içime dokunur.
 
Çok teşekkür ederim. Karşıdaki konuşulacak insan biraz değişik. Arkadaşlığımı bitirdim daha da konuşmam artık. Zamanla geçer içimdeki kavga diye umuyorum 😊
Her şeyin ilacı zaman.. güzel insanlarla karşılaşmanız dileğiyle ☺️
 
Back
X