- 25 Mayıs 2017
- 2.899
- 5.492
- 78
- Konu Sahibi Liona Esposito
- #41
Nerede oturuyorsun bilmiyorum ama soğuk iklimlerde değilsen bebeğini al yürüyüşe çık, hem bebeğe ne iyi gelir hem sen de spor ne yapmış olursun
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
kızlar eşimin son zamanlardaki davranışlarını anlatmaya kalksam sabah olur. şuan öyle yorgun öyle kırgınım ki kısa keseceğim, hem de sizden tavsiye alacağım.
9 aylık bebeğim var kilolarımı veremedim. eşim son zamanlarda artık işi hakaret boyutuna vardırdı. "hayvan gibi göbeğin var, kı*ın patlayacak gibi." vs. demeler. sürekli bakışlarındaki beğenmezlik, tiksinmeli bakışlar, küçümsemeler, hakaretler. gerçi her halim her adımım adama batar oldu ya hayırlısı.
dün teyzesine davetliydik, yerde oturuyorum, teyzesinin de 6.sınıfa giden bi oğlu var. balonla oynuyordu balon bana geldi, ben de oturduğum yerde balona vurdum çocuğa gönderdim, çocuk bana tekrar attı, derken biz paslaşmaya başladık.
odada teyzesi, eşim, çocuk ve ben varız. eşim dur demeye başladı, teyzesi "bırak oynasınlar ne güzel işte her insanın içinde bir çocuk vardır" diyor, eşim hala pis pis bakarak dur diyor. neyse arabada giderken söyledi neden dur dediğini. balona vururken her tarafım sallanıyomuş, ayı gibiymişim, kollarım bilmem nasılmış, iğrenç görünüyormuşum.
daha başka kavga sebepleri de var öyle saçma ki ne benim yazmama değer ne de sizin okumanıza değer onları anlatmıycam.
işte böyle derdim. ben kilo vermek istiyorum ama eşim istiyor diye değil. gerçekten. uzun zamandır istiyorum. bi kıyafet beğenince bile "zayıflayınca alıcam" diye diye uzun zamandır kendime bişey de almıyorum. ikinci sebebi de tabiki gururumdan dolayı, bu lafları duymamak için.
eşimle zaten konuşmuyorum, uzunca bi süre de mecburiyet dışında muhatap olmayı düşünmüyorum. içimden de gelmiyor zaten. başka sorunlar da var belki başka konu açar anlatırım burda konu dağılmasın.
eşime olan düşüncelerinizi zaten yazacaksınız, sizden ricam yorumunuza ek olarak zayıflama tavsiyelerinde bulunun. özellikle de emziren anneler. çok çabuk acıkıyorum ve açken başım dönüyor kesinlikle aç kalamıyorum. öyle akşam şu saatten sonra yemek yemeyim olayını asla yapamıyorum, çünkü dermanım kalmıyor acıkınca. ve şekerli kahve bağımlısıyım. çözümlerinizi, önerilerinizi bekliyorum.
Eşinize söyleyecek kelime bulamadım. Bence bir diyetisyene gidin. Emzirirken uygulanabilecek bir liste verir size. Şimdiden direk şekeri kesin. Alışana kadar şeker yerine siyah üzüm kayısı incir gibi şeyler yiyebilirsiniz. Vaktiniz varsa yürüyüş yapmaya çalışın. Umarım işinize yararkızlar eşimin son zamanlardaki davranışlarını anlatmaya kalksam sabah olur. şuan öyle yorgun öyle kırgınım ki kısa keseceğim, hem de sizden tavsiye alacağım.
9 aylık bebeğim var kilolarımı veremedim. eşim son zamanlarda artık işi hakaret boyutuna vardırdı. "hayvan gibi göbeğin var, kı*ın patlayacak gibi." vs. demeler. sürekli bakışlarındaki beğenmezlik, tiksinmeli bakışlar, küçümsemeler, hakaretler. gerçi her halim her adımım adama batar oldu ya hayırlısı.
dün teyzesine davetliydik, yerde oturuyorum, teyzesinin de 6.sınıfa giden bi oğlu var. balonla oynuyordu balon bana geldi, ben de oturduğum yerde balona vurdum çocuğa gönderdim, çocuk bana tekrar attı, derken biz paslaşmaya başladık.
odada teyzesi, eşim, çocuk ve ben varız. eşim dur demeye başladı, teyzesi "bırak oynasınlar ne güzel işte her insanın içinde bir çocuk vardır" diyor, eşim hala pis pis bakarak dur diyor. neyse arabada giderken söyledi neden dur dediğini. balona vururken her tarafım sallanıyomuş, ayı gibiymişim, kollarım bilmem nasılmış, iğrenç görünüyormuşum.
daha başka kavga sebepleri de var öyle saçma ki ne benim yazmama değer ne de sizin okumanıza değer onları anlatmıycam.
işte böyle derdim. ben kilo vermek istiyorum ama eşim istiyor diye değil. gerçekten. uzun zamandır istiyorum. bi kıyafet beğenince bile "zayıflayınca alıcam" diye diye uzun zamandır kendime bişey de almıyorum. ikinci sebebi de tabiki gururumdan dolayı, bu lafları duymamak için.
eşimle zaten konuşmuyorum, uzunca bi süre de mecburiyet dışında muhatap olmayı düşünmüyorum. içimden de gelmiyor zaten. başka sorunlar da var belki başka konu açar anlatırım burda konu dağılmasın.
eşime olan düşüncelerinizi zaten yazacaksınız, sizden ricam yorumunuza ek olarak zayıflama tavsiyelerinde bulunun. özellikle de emziren anneler. çok çabuk acıkıyorum ve açken başım dönüyor kesinlikle aç kalamıyorum. öyle akşam şu saatten sonra yemek yemeyim olayını asla yapamıyorum, çünkü dermanım kalmıyor acıkınca. ve şekerli kahve bağımlısıyım. çözümlerinizi, önerilerinizi bekliyorum.
Karatay diyeti yapabilirsiniz.Kesinlikle acıkmazsınız. Doyana kadar yiyorsunuz ve yedikleriniz size bol süt yapar..kızlar eşimin son zamanlardaki davranışlarını anlatmaya kalksam sabah olur. şuan öyle yorgun öyle kırgınım ki kısa keseceğim, hem de sizden tavsiye alacağım.
9 aylık bebeğim var kilolarımı veremedim. eşim son zamanlarda artık işi hakaret boyutuna vardırdı. "hayvan gibi göbeğin var, kı*ın patlayacak gibi." vs. demeler. sürekli bakışlarındaki beğenmezlik, tiksinmeli bakışlar, küçümsemeler, hakaretler. gerçi her halim her adımım adama batar oldu ya hayırlısı.
dün teyzesine davetliydik, yerde oturuyorum, teyzesinin de 6.sınıfa giden bi oğlu var. balonla oynuyordu balon bana geldi, ben de oturduğum yerde balona vurdum çocuğa gönderdim, çocuk bana tekrar attı, derken biz paslaşmaya başladık.
odada teyzesi, eşim, çocuk ve ben varız. eşim dur demeye başladı, teyzesi "bırak oynasınlar ne güzel işte her insanın içinde bir çocuk vardır" diyor, eşim hala pis pis bakarak dur diyor. neyse arabada giderken söyledi neden dur dediğini. balona vururken her tarafım sallanıyomuş, ayı gibiymişim, kollarım bilmem nasılmış, iğrenç görünüyormuşum.
daha başka kavga sebepleri de var öyle saçma ki ne benim yazmama değer ne de sizin okumanıza değer onları anlatmıycam.
işte böyle derdim. ben kilo vermek istiyorum ama eşim istiyor diye değil. gerçekten. uzun zamandır istiyorum. bi kıyafet beğenince bile "zayıflayınca alıcam" diye diye uzun zamandır kendime bişey de almıyorum. ikinci sebebi de tabiki gururumdan dolayı, bu lafları duymamak için.
eşimle zaten konuşmuyorum, uzunca bi süre de mecburiyet dışında muhatap olmayı düşünmüyorum. içimden de gelmiyor zaten. başka sorunlar da var belki başka konu açar anlatırım burda konu dağılmasın.
eşime olan düşüncelerinizi zaten yazacaksınız, sizden ricam yorumunuza ek olarak zayıflama tavsiyelerinde bulunun. özellikle de emziren anneler. çok çabuk acıkıyorum ve açken başım dönüyor kesinlikle aç kalamıyorum. öyle akşam şu saatten sonra yemek yemeyim olayını asla yapamıyorum, çünkü dermanım kalmıyor acıkınca. ve şekerli kahve bağımlısıyım. çözümlerinizi, önerilerinizi bekliyorum.
9ay nedirki emziren kadinsin daha ne uyku duzenin vardir ne hayata adapten nasil hayvanla berabersin nasil bir cirkinlik Allaha buyuk konusmayayim vururdum kicina tekmeyi uzmek istemiyorum ana seven insan korkar incitmekten ne bilim Allahtan korkan ya kalbini kirarim der kocanda hic bise yok bos beles bir adam onun icin degil kendin icin zayifla onunda vardir kompleksleri saci yokda uff kabak gibi oldun de boyu kisayda ondan vur vardir birseyi sonucta hicbise bulamiyosan hic yazmam sunu beni mutlu edemiyorsun performansin dusmus de!!! O dusunsun ay hakediyo bunlar nasil sinirlendimkızlar eşimin son zamanlardaki davranışlarını anlatmaya kalksam sabah olur. şuan öyle yorgun öyle kırgınım ki kısa keseceğim, hem de sizden tavsiye alacağım.
9 aylık bebeğim var kilolarımı veremedim. eşim son zamanlarda artık işi hakaret boyutuna vardırdı. "hayvan gibi göbeğin var, kı*ın patlayacak gibi." vs. demeler. sürekli bakışlarındaki beğenmezlik, tiksinmeli bakışlar, küçümsemeler, hakaretler. gerçi her halim her adımım adama batar oldu ya hayırlısı.
dün teyzesine davetliydik, yerde oturuyorum, teyzesinin de 6.sınıfa giden bi oğlu var. balonla oynuyordu balon bana geldi, ben de oturduğum yerde balona vurdum çocuğa gönderdim, çocuk bana tekrar attı, derken biz paslaşmaya başladık.
odada teyzesi, eşim, çocuk ve ben varız. eşim dur demeye başladı, teyzesi "bırak oynasınlar ne güzel işte her insanın içinde bir çocuk vardır" diyor, eşim hala pis pis bakarak dur diyor. neyse arabada giderken söyledi neden dur dediğini. balona vururken her tarafım sallanıyomuş, ayı gibiymişim, kollarım bilmem nasılmış, iğrenç görünüyormuşum.
daha başka kavga sebepleri de var öyle saçma ki ne benim yazmama değer ne de sizin okumanıza değer onları anlatmıycam.
işte böyle derdim. ben kilo vermek istiyorum ama eşim istiyor diye değil. gerçekten. uzun zamandır istiyorum. bi kıyafet beğenince bile "zayıflayınca alıcam" diye diye uzun zamandır kendime bişey de almıyorum. ikinci sebebi de tabiki gururumdan dolayı, bu lafları duymamak için.
eşimle zaten konuşmuyorum, uzunca bi süre de mecburiyet dışında muhatap olmayı düşünmüyorum. içimden de gelmiyor zaten. başka sorunlar da var belki başka konu açar anlatırım burda konu dağılmasın.
eşime olan düşüncelerinizi zaten yazacaksınız, sizden ricam yorumunuza ek olarak zayıflama tavsiyelerinde bulunun. özellikle de emziren anneler. çok çabuk acıkıyorum ve açken başım dönüyor kesinlikle aç kalamıyorum. öyle akşam şu saatten sonra yemek yemeyim olayını asla yapamıyorum, çünkü dermanım kalmıyor acıkınca. ve şekerli kahve bağımlısıyım. çözümlerinizi, önerilerinizi bekliyorum.