Sizi o kadar iyi anlıyorum ki, benim annem de ufak tefek şeyleri yaygara yapar, ezelden beridir hiç anlaşamayız, karakterimiz çok zıt çünkü. 37 yaşındayım, hâlâ çocuk muamelesi.

Tahammül etmek ve kırmamak için o çok yükseldiği zaman hep "benim en abuk subuk ağlamalarıma, 2 yaş sendromuma, ergen hareketlerime sabretti, şimdi yaşlandıkça çocuklaşıyor, sabretme sırası bende" diye düşünüyorum. Biraz cevap veriyorum, biraz sessiz kalıyorum, biraz şakaya vuruyorum, idare ediyorum yani. Şu hayatta kimleri kimleri idare etmiyorum ki, annemin menopoz krizlerinden hâllice nazlarını mı çekmiycem diyorum.
Ama haksızlık yapsa, beni ezmeye çalışsa, ne bileyim evlat ayrımcılığı gibi bir durum olsa tavrım çok başka olurdu. Sizinki de menopoz ataklarına benziyor, başka detayları bilmeden yorum yapıyorum tabii.