Ausencia yalnız değilsin..
Ben de ilk kilo verişimde becerememiştim kilomu korumayı..
ve zaten handikap hep böyle başlıyor.. Biraz nefes alayım, diye kandırıyor insan önce..
Sonra aman çok az aldım veririm hemen diye sallamaya geçiyor..
Sonra bi'de bakmışsın ki... kilolar patır patır üst üste yığılmaya başlamış..
Bu olayı bir kez yaşayınca ders oldu bana.. Bu sefer almamak için debeleniyorum..
2 günde ne oldu da 63,3 den 64,1 e yükseldi kilo.. Ödem olmalı, diye düşünüyorum..
Moral bozacak bir durum yok bence.. Belli ki geçici bir şey..
Haftaya iyi kilolarda görüşmek üzere arkadaşım..
Şu söze bayıldım:
"her giydiğinin yakışmasının dayanılmaz hafifliğini yaşadım bir kez ; artık kendimi bu mutluluktan mahrum edemem..."
Hedef kiloma inerken bollaşmaya başlayan ve derken zamanla birlikte artık asla giyilemeyecek kıvama gelen bütün kıyafetlerimden kurtuldum.. Bütün gardrop yenilendi.. (tabii bu sözümü ciddiye almayın çok.. giyim tarzı kot-postal olan birinin gradrobu ne olursa o)
Neyse..
Şimdi kilo alırsam giyebileceğim bir tane bile kıyafet yok..
Ve bu bence çok güzel bir fren sistemi..
Gardrobu, hep istediğin ama giyemediğin kıyafetlerle dolduruyorsun.. ve onların sana yakıştığı günlerin keyfini sürüyorsun..
Sevdiğin bir yemeği yemenin verdiği mutluluk 10 dakika sürüyor..
Ama sevdiğin bir kıyafetin mutluluğu gün boyu..
Güzel duygu!
Pazartesi daha hafiflemiş olarak görüşmek üzere..