- 13 Nisan 2007
- 33.902
- 103.577
- 1.123
- 46
- Konu Sahibi mutluolmak
-
- #21
Yok önemli değil...
Aaaaa niye hoşuma gitsin ayol?
Sadece aylardır aynı konu,kendi hayatına yönel demek istedim.
pardon kusura bakmayın
yeni farketmiyorum.zaten bi insanın annesi sevmezse diğer insanlaro nu nasıl sevsin?Hoşuna mı gitti beni sevmemeleri.Yeni farketmiyorum böle arada bir daha bir daha geliyor aklıma.Hoşunuza mı gitti mutsuz olmam.
Depresyon ilacı kullanıyor.ben de kullanıyorum.Doktor bıraktırdı ama bence bırakmamam gerekiyordu geçmedi çünkü depresyounm ben kendimi biliyorum yine kötüyüm tekrar gideceğim doktora.Eminim anneniz hasta.
Yoksa başta da söylediğim gibi bir anne evladına böyle yapmaz. Yapamaz..
Allah size ve babanıza sabır versin. Güç versin
Yok önemli değil...
Aaaaa niye hoşuma gitsin ayol?
Sadece aylardır aynı konu,kendi hayatına yönel demek istedim.
[/QUOTE
uğraşmadım mı zannediyorsunun laale ve yapamadım çünkü biey oluyor aklıma geliyor üzülüyorum.Başkası yapsa bu kadar koymaz annem yapınca ve bunun sürekli yapınca ister istemez böyle oluyor.Kendi hayatımda bişey yok.Orada da başka dertler var.
Benim annem de öyle beni hiç koruyup kollamadı.Haklı olsam bile ben haksızmışım gibi kızdı,bazıları sokak ortasında bazıları evde.İnşalah kocan iyi çıkar lavanta seni sever.Ben evlenmeyi çocuk yapmayı düşünmüyorum;çünkü psikolojimin düzgün olduğunu düşünmüyorum.Bir de evlenip adamın başını yakmayayım sonra bi de çocuk yapıp kendim sorunlu,depresif çocuklar yaratmayayım.Bi de o çocukların başını yakmayayım.benide annem sevmiyor..
insanlara karşı koruyup kollayacağı yerde ilk o yerden yere vuruyor ona ne güveniyorum nede seviyorum belki dün tartıştık öfkeliyim diye böyle düşünüyorum ama sanki bu öfke hiç geçmcek ve ben annemi artık sevemicekmişim gibi geliyor..nişanlıyım ve annem kocaya kaç git gelme dedi ağrıma gidiyor artık çekemiyorum onu allahtan 5 ay daha sabredicem sonra ne hali varsa başbaşa bırakıcam aramayı bile düşünmüyorum okadar öfke doluyum.
annem karşı kendimi savundum onun bana karşı yaptığı hataları söyledim tabi ki anneme,bırak kabullenmeyi anlamak bile istemedi o kadar acımasız ki sadece kendi duyguları var zannediyor.Annemi seviyorum.Belki de dediğin gibi kızdığımda içimde tutsaydım sevgim biterdi ama tutmadım zaten öyle tutan,gizleyen bi yapım yok.Üzülüdm mü ,hoşuma gitmeyen bişeyo ldu mu hemen belli ediveriyorum,içimden ne gelirse söyliyorum tabi bu yakın olduğum kişiler için geçerli(annem,babam,kardeşim)Annemden beklentin olmasın diyorsun işte bunu başaramıyorum kendimi çok zorladım ama olmuyor.Belki de zamanla başarırım.arkadaşım durumuna gerçekten üzüldüm. anne sevgisinden ben de muzdarip olduğum için acını hissettim. sana tek söyleyeceğim anneni umursama ve hayatına odaklan. ona aynı cevabı vereceğini bildiğin halde aynı soruları sorup kendine işkence etme.
ben de eskiden annemi hep mutlu etmeye çalışırdım, kendimden ödün verir. ne söylese sesimi çıkarmazdım. fakat sonra ne oldu? daha fazla üstüme geldi, daha fazla kırdı ve ben de birşey diyemediğim için onun kalbimdeki yerini sildim. artık umursamadım, önemsemedim ve beni sevsin diye bir beklentiye de girmedim...şimdi aradan zaman geçti, üniversiteye gittik, geldik olgunlaştık. araya mesafe girince kalbi biraz daha yumuşadı sanırım ve sevgisini göstermeye başladı. ne var ki artık benim kalbimde sevgi kalmadı. hala çok saygı duyarım, emeği çok vardır üzerimde ölünceye kadar da bunun bedeli olarak hep saygı duyarım ama bunun haricinde manevi anlamda beklentilerim çoktan bitti... maalesef sen de böyle bir anneyle yaşamak için içindeki beklentileri bitirmen gerek. belki o zaman kalbi biraz yumuşar...
okuluna ve geleceğine odaklan, mezun olunca da hayata tutun. annenin sevgisini kazanmak için kendini tüketme, değmez... inan şu anki aklım olsa daha fazla karşı çıkardım anneme ve kendimi savunurdum, o zaman savunsaydım belki kalbimdeki sevgisi böyle bitmezdi. ama ne varsa sineye çektik sevgi görmek için ve sonuç bu oldu...napalım, hayat böyle öğreniliyor.
şunu da asla unutma, kimse için kendinden ödün verme. onların sevgisini kazanmak için kendinden birşeyleri hep verme. bunun bedeli ağır oluyor çünkü. hem ilişki zarar görüyor hem sevgi bitiyor. her zaman kendine öncelik ver...Allah yardımcın olsun
annem karşı kendimi savundum onun bana karşı yaptığı hataları söyledim tabi ki anneme,bırak kabullenmeyi anlamak bile istemedi o kadar acımasız ki sadece kendi duyguları var zannediyor.Annemi seviyorum.Belki de dediğin gibi kızdığımda içimde tutsaydım sevgim biterdi ama tutmadım zaten öyle tutan,gizleyen bi yapım yok.Üzülüdm mü ,hoşuma gitmeyen bişeyo ldu mu hemen belli ediveriyorum,içimden ne gelirse söyliyorum tabi bu yakın olduğum kişiler için geçerli(annem,babam,kardeşim)Annemden beklentin olmasın diyorsun işte bunu başaramıyorum kendimi çok zorladım ama olmuyor.Belki de zamanla başarırım.arkadaşım durumuna gerçekten üzüldüm. anne sevgisinden ben de muzdarip olduğum için acını hissettim. sana tek söyleyeceğim anneni umursama ve hayatına odaklan. ona aynı cevabı vereceğini bildiğin halde aynı soruları sorup kendine işkence etme.
ben de eskiden annemi hep mutlu etmeye çalışırdım, kendimden ödün verir. ne söylese sesimi çıkarmazdım. fakat sonra ne oldu? daha fazla üstüme geldi, daha fazla kırdı ve ben de birşey diyemediğim için onun kalbimdeki yerini sildim. artık umursamadım, önemsemedim ve beni sevsin diye bir beklentiye de girmedim...şimdi aradan zaman geçti, üniversiteye gittik, geldik olgunlaştık. araya mesafe girince kalbi biraz daha yumuşadı sanırım ve sevgisini göstermeye başladı. ne var ki artık benim kalbimde sevgi kalmadı. hala çok saygı duyarım, emeği çok vardır üzerimde ölünceye kadar da bunun bedeli olarak hep saygı duyarım ama bunun haricinde manevi anlamda beklentilerim çoktan bitti... maalesef sen de böyle bir anneyle yaşamak için içindeki beklentileri bitirmen gerek. belki o zaman kalbi biraz yumuşar...
okuluna ve geleceğine odaklan, mezun olunca da hayata tutun. annenin sevgisini kazanmak için kendini tüketme, değmez... inan şu anki aklım olsa daha fazla karşı çıkardım anneme ve kendimi savunurdum, o zaman savunsaydım belki kalbimdeki sevgisi böyle bitmezdi. ama ne varsa sineye çektik sevgi görmek için ve sonuç bu oldu...napalım, hayat böyle öğreniliyor.
şunu da asla unutma, kimse için kendinden ödün verme. onların sevgisini kazanmak için kendinden birşeyleri hep verme. bunun bedeli ağır oluyor çünkü. hem ilişki zarar görüyor hem sevgi bitiyor. her zaman kendine öncelik ver...Allah yardımcın olsun
annem karşı kendimi savundum onun bana karşı yaptığı hataları söyledim tabi ki anneme,bırak kabullenmeyi anlamak bile istemedi o kadar acımasız ki sadece kendi duyguları var zannediyor.Annemi seviyorum.Belki de dediğin gibi kızdığımda içimde tutsaydım sevgim biterdi ama tutmadım zaten öyle tutan,gizleyen bi yapım yok.Üzülüdm mü ,hoşuma gitmeyen bişeyo ldu mu hemen belli ediveriyorum,içimden ne gelirse söyliyorum tabi bu yakın olduğum kişiler için geçerli(annem,babam,kardeşim)Annemden beklentin olmasın diyorsun işte bunu başaramıyorum kendimi çok zorladım ama olmuyor.Belki de zamanla başarırım.
inşallah geçer tek temennim bu okulumun bir an önce bitmesi vakit çabuk aksın.sorun da bu ya hatalarını asla kabul etmiyolar, çünkü onlar herşeyi doğru biliyor
ben de başlangıçta karşı çıkmıştım, sonra baktım ne dinliyor ne birşey. ben boşuna kendimi tüketiyorum bu defa içime atıp uzaklaştım. tabi bunun bedeli de soğumak oldu. ben de duygularımı çok belli ederdim ama zamanla maskelemeyi de öğreniyosun böyle. için kan ağlarken gülmeyi de öğreniyosun, heyhat! eski günlerim aklıma geldi, hüzünlendim...neyse üzülme kardeş, geçecek bugünlerde. dediğim gibi kendi hayatına odaklan, boş kalma kendini geliştir, hayata tutun. zamanla ilerde annenle arandaki ilişki de değişir...sabırlı ol ve şimdilik beklentilerini azalt elinden geldiğince...
Ohooooo sen hala orada mısın arkadaşım?
Biz bile anladık seni sevmediklerini sen yeni mi farkediyorsun cidden?
ya bu yorumu yapan insan olabilir mi ya?bu kadının yorumlarını görünce sinirlerim tepeme çıkıyor.sürekli ee yapmasaydın etmeseydin o zaman boşan vs bu tarzda konu sahibine hiç yardımcı olmayan yorumları var. kendi egosunu mu tatmin ediyor nedir anlamadım yani böyle yorum yapıcaksan yapma arkadaşım niye yapıyorsunki?
bencede arkadaşa destek olmak lazım yangına körükle gitmek değil
gerçeği görüyorum kabul de ediyorum ama bu benim üzülmememi sağlamıyor.Arkadaşlar bana pozitif mesjlar yazın morale ihtiyacım var.zaten gerçeği görüyorum görmesem buraya yazmazdı tek istediğim teselli,güzel sözler,umut verici sözler güzel mesajlerını için çok teşekkür ederim.konu sahibine destek olmak için gerçeği görmesini ve kabullenmesini sağlamak daha doğru olur.
yok sen yanlış anlamışsındır
yok annenler bazen sevgisini göstermez falan diye teselli etmek ne kadar işe yarar acaba.
açarım istersem bin defa açarım çünkü sorunum var ve bi insnla paylaşmak istiyorum sizin forum hariç sorunlarınız paylaşacak insanınız,arkadaşlarınız,kocanız,anneniz,babanız olabilir ama benim yok kimsem.o yüzden buraya açıyorum.Allah inşallah isizn başınıza vemez böyle bir dert.rouges posta kutumu boşalltım.daha önceki konularında defalarca aynı şeyler yazıldı ama konu sahibi durup durup yeniden açıyoreski konularına bakabilirsiniz
ya bu yorumu yapan insan olabilir mi ya?bu kadının yorumlarını görünce sinirlerim tepeme çıkıyor.sürekli ee yapmasaydın etmeseydin o zaman boşan vs bu tarzda konu sahibine hiç yardımcı olmayan yorumları var. kendi egosunu mu tatmin ediyor nedir anlamadım yani böyle yorum yapıcaksan yapma arkadaşım niye yapıyorsunki?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?