Kimsem kalmadı

Cileklivanilinn · 11 Mart 2020

İyi geceler.. konu açınca kızanlar oluyor ama bu kadar önemli bir şey olmasa açmazdım ve sanırım son konularımdan biri olacak neyse detaylara geçeyim. Benim annem ve babam ayrı ben ikisinden de farklı bir memlekette yaşıyorum annem psikolojik problemleri olan biri ve uzun süredir telefon dışında görüşmüyoruz. Babamla daha iyiydim hatta babam evliydi ve eşiyle de çok iyi anlaşırdık bu şekilde avunuyordum. Yurt dışına taşınacaklarını söylediler..bilmiyorum eşek kadar olan beni ilgilendirir mi? İlgilendirmez elbette onlar bir hayat kurdu bana soracak halleri de yoktu ama zor geliyor. En azından bu şehirde ait olduğum bir yer vardı şimdi o da olmayacak. Babamın eşi hamileydi doğuma da az kaldı onu bile göremeyeceğim. Yaşadığım şehirde hem okuyor hem de çalışıyorum neler yaşayan insanlar var bunlar dert değil ancak ait olamama hissi çok ama çok yorucu. Eğitimimle ilgili her etkinliğe,her faaliyete katılmaya çalışıyorum,yeni insanlar tanımaya özen gösteriyorum başta her şey güzel gidiyor sonra bir şey oluyor ve bütün duvarlarım yıkılıyor içimdeki tüm duygular açığa çıkıyor. Bugün durduk yere mekanın tuvaletinde zırıl zırıl ağlamaya başladım. 2-3 sene öncesini o kadar çok özlüyorum ki anlatamam. Sevdiğim dostlarım,ilk aşkım,hep aradığım aidiyet hissi o yıllarda kaldı sanki. Aşmayı çok istiyorum ama insan içine karıştıkça daha da artıyor yalnızlık duygum. Birileriyle konuştukça tokat gibi çarpıyor sanki. O “evet doğru yerdeyim,ben buraya aitim” hissini çok arıyorum. Ordan oraya sürüklenmek sırf duygularımdan kaçmak ve o hissi bulmaya çalışmak için sosyal ortamdan sosyal ortama,şehirden şehre gezmekten çok yoruldum. İçimi dökmek istedim. Bu duyguları yaşayan,atlatan ya da en azından empati kurabilen herkesin yorumlarını bekliyorum..kırıcı yorum yazacak olanlar yazmasa daha iyi olur onları geyikli konularıma alalım..

nelluniverso · 11 Mart 2020

Bu aitlik duygunun eksikliği nereden kaynaklanıyor?

Konus dinliyorum · 11 Mart 2020

Ordan oraya savrulma durumunu çok defa yaşamış,
Çok zorlu yollardan geçmiş,
Tam da tırnakları ile kazıyarak bu hayatı eline almış biri olarak, bu duyguyu evet çok iyi biliyorum.

öyle ki,2 evladım var. Düzenli hayatım,evim,eşim herşey yolunda. Ama hala yani bazen o his ılık ılık akıyor içimde.
Sonra diyorum ki, sen şu hayata tutunmak var olmak için elinden geleni zaten yaptın. senin olan herşey seninle,içinde..

demem o ki, hayata daha çok tutunacağız.
düşeceğiz tekrar kalkacağız.
hayalleriniz mutlaka vardır.
onlara sıkı sıkı tutunun,çabalayın.
mutlaka en iyisi olacaktır.

Alvernia · 11 Mart 2020

"Ait olamama" hissini o kadar iyi biliyorum ki. Nereye gidersen git, kiminle konuşursan konuş sanki seni sürekli paçandan tutup dibe çekiyor ya da elleriyle boğazından tutup boğuyor gibi. Yaşadığın şehri seviyor musun bilmiyorum. İçindeki insanları seviyor musun onu da bilmiyorum ama aldığın yaraları az buçuk anlıyorum.
Yalnızlık bazen tercih bazen mecburiyet olarak bizi sınıyor. Ama 1000 katlı binan yıkıldıysa 2000 katlısını inşa etmek zorundasın. Geriye dönüp baktığında pişman olmamak için kendini salmamalısın.

bixipuppy · 11 Mart 2020

Bence aidiyet değil, beraber yürüyeceğimiz birileri ihtiyacımız olan. Aynı durumdayız ama bunu aşmalısın . Aştım ve mutluyum. Şimdilik

Cileklivanilinn · 11 Mart 2020

Mistik hanim .!.:
Bu aitlik duygunun eksikliği nereden kaynaklanıyor?

Bilmem sanırım doğru düzgün kimsem olmayışından. Nereye kök salsam bir şey oldu ve elimden kaydı. Bakıyorum evet çok zor şeyler yaşamış insanlar var ama en azından 1 tane ait hissettikleri insan var. Kiminin annesi kiminin babası kiminin eşi kiminin sevgilisi. Benim hiçbiri yok. Gökten düşmüş dünyaya doğmuş gibiyim.

Alicja · 11 Mart 2020

Sana soracak halleri yoktu da ne demek? Tabii sana da soracaklardı. Sen çocuğu değil misin?

Boşanmanın çocukları aslında etkilemediği, kadınların çocukları bahane ettiğine dair bir başlık açmıştın.

Bu konunla o başlıktaki yazılarını çürütmüş oldun. Maalesef anne babası ayrı olanların çoğunlukla yaşadığı bir his bu ait olamama hissi. Ben de zaman zaman yaşadım, hep kendi evimde tek başıma kalıyor olsam da.

Yaş ilerledikçe hafifleyecek.

Cileklivanilinn · 11 Mart 2020

Alvernia .!.:
"Ait olamama" hissini o kadar iyi biliyorum ki. Nereye gidersen git, kiminle konuşursan konuş sanki seni sürekli paçandan tutup dibe çekiyor ya da elleriyle boğazından tutup boğuyor gibi. Yaşadığın şehri seviyor musun bilmiyorum. İçindeki insanları seviyor musun onu da bilmiyorum ama aldığın yaraları az buçuk anlıyorum.
Yalnızlık bazen tercih bazen mecburiyet olarak bizi sınıyor. Ama 1000 katlı binan yıkıldıysa 2000 katlısını inşa etmek zorundasın. Geriye dönüp baktığında pişman olmamak için kendini salmamalısın.

Bina inşa ediliyor da içinde insan olmayınca buz gibi,soğuk sadece bir beton yığını olarak kalıyor. Eğitim,iş hepsi güzel ama o sıcaklık 0 işte.

Alvernia · 11 Mart 2020

Cileklivanilinn .!.:
Bina inşa ediliyor da içinde insan olmayınca buz gibi,soğuk sadece bir beton yığını olarak kalıyor. Eğitim,iş hepsi güzel ama o sıcaklık 0 işte.

Çevrenizde gerçekten kimse yok mu, yoksa gelip geçici insanlar olarak mı görüyorsunuz? En azından bir tane dostum dediğiniz insan vardır?

kanada · 11 Mart 2020

Aidiyet hissini veren varlık anne gibi geliyor bana. Anneden şanssız olanlar hep yarım. Hele ki varken yok olanlar(( benim gibi. 42 yaşındayım geçmedi

Cileklivanilinn · 11 Mart 2020

Alvernia .!.:
Çevrenizde gerçekten kimse yok mu, yoksa gelip geçici insanlar olarak mı görüyorsunuz? En azından bir tane dostum dediğiniz insan vardır?

Var ama öyle arkamda durduğunu hissettiğim biri yok bence herkes işine geldiği kadar

banabenigeriver · 11 Mart 2020

Cileklivanilinn .!.:
İyi geceler.. konu açınca kızanlar oluyor ama bu kadar önemli bir şey olmasa açmazdım ve sanırım son konularımdan biri olacak neyse detaylara geçeyim. Benim annem ve babam ayrı ben ikisinden de farklı bir memlekette yaşıyorum annem psikolojik problemleri olan biri ve uzun süredir telefon dışında görüşmüyoruz. Babamla daha iyiydim hatta babam evliydi ve eşiyle de çok iyi anlaşırdık bu şekilde avunuyordum. Yurt dışına taşınacaklarını söylediler..bilmiyorum eşek kadar olan beni ilgilendirir mi? İlgilendirmez elbette onlar bir hayat kurdu bana soracak halleri de yoktu ama zor geliyor. En azından bu şehirde ait olduğum bir yer vardı şimdi o da olmayacak. Babamın eşi hamileydi doğuma da az kaldı onu bile göremeyeceğim. Yaşadığım şehirde hem okuyor hem de çalışıyorum neler yaşayan insanlar var bunlar dert değil ancak ait olamama hissi çok ama çok yorucu. Eğitimimle ilgili her etkinliğe,her faaliyete katılmaya çalışıyorum,yeni insanlar tanımaya özen gösteriyorum başta her şey güzel gidiyor sonra bir şey oluyor ve bütün duvarlarım yıkılıyor içimdeki tüm duygular açığa çıkıyor. Bugün durduk yere mekanın tuvaletinde zırıl zırıl ağlamaya başladım. 2-3 sene öncesini o kadar çok özlüyorum ki anlatamam. Sevdiğim dostlarım,ilk aşkım,hep aradığım aidiyet hissi o yıllarda kaldı sanki. Aşmayı çok istiyorum ama insan içine karıştıkça daha da artıyor yalnızlık duygum. Birileriyle konuştukça tokat gibi çarpıyor sanki. O “evet doğru yerdeyim,ben buraya aitim” hissini çok arıyorum. Ordan oraya sürüklenmek sırf duygularımdan kaçmak ve o hissi bulmaya çalışmak için sosyal ortamdan sosyal ortama,şehirden şehre gezmekten çok yoruldum. İçimi dökmek istedim. Bu duyguları yaşayan,atlatan ya da en azından empati kurabilen herkesin yorumlarını bekliyorum..kırıcı yorum yazacak olanlar yazmasa daha iyi olur onları geyikli konularıma alalım..

Üzüldüm açıkçası babanın şimdi ki eşine ve doğacak çocuğuna yazında annenden daha fazla yer vermişsin.Annenin psikolojik sorunları olması ondan uzak durman için bir bahane mı?
Dün dayımın eşini kaybettik bugün memlekete gideceğiz ailemle beraber...Yengemi bayramlarda ve kandillerde görürdüm öyle samimiyetimiz yoktu hatta anne tarafını sevmediğini söylemiştir kaç kez...Ama ölüm haberinin aldığımdan beri çok garip hissediyorum... Büyük kızının ciddi sağlık sorunu var ve kendini kaybetmiş Allah göstermesin ona birşey olmasından korkuyoruz... Üzüldüm senede bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar görüyordum eskiden ama gerçekten üzüldüm...Annemi koyamadım onun yerine annemle yaşıt olmasına rağmen...Anneme birşey olursa ne yaparım diye düşünemedim...Belkide düşünmeliyim...Annen sağken onu bil bir sen varsın onun için lütfen yap bunu yarın çok geç olabilir...

Nana Ana · 11 Mart 2020

suan kiminle kaldıgını merak ettim birde yasını ve ayrıca baban neden senide götürmek istemedi kuzum

Cileklivanilinn · 11 Mart 2020

Nana Ana .!.:
suan kiminle kaldıgını merak ettim birde yasını ve ayrıca baban neden senide götürmek istemedi kuzum

Kendim kalıyorum. Benim okulum var

Cileklivanilinn · 11 Mart 2020

banabenigeriver .!.:
Üzüldüm açıkçası babanın şimdi ki eşine ve doğacak çocuğuna yazında annenden daha fazla yer vermişsin.Annenin psikolojik sorunları olması ondan uzak durman için bir bahane mı?
Dün dayımın eşini kaybettik bugün memlekete gideceğiz ailemle beraber...Yengemi bayramlarda ve kandillerde görürdüm öyle samimiyetimiz yoktu hatta anne tarafını sevmediğini söylemiştir kaç kez...Ama ölüm haberinin aldığımdan beri çok garip hissediyorum... Büyük kızının ciddi sağlık sorunu var ve kendini kaybetmiş Allah göstermesin ona birşey olmasından korkuyoruz... Üzüldüm senede bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar görüyordum eskiden ama gerçekten üzüldüm...Annemi koyamadım onun yerine annemle yaşıt olmasına rağmen...Anneme birşey olursa ne yaparım diye düşünemedim...Belkide düşünmeliyim...Annen sağken onu bil bir sen varsın onun için lütfen yap bunu yarın çok geç olabilir...

Annemin psikolojik problemleri benim hayatımı alt üst ediyor maalesef

banabenigeriver · 11 Mart 2020

Cileklivanilinn .!.:
Annemin psikolojik problemleri benim hayatımı alt üst ediyor maalesef

Ölümünü hiç düşündün mü peki ne hissedersin?

Kekikotu · 11 Mart 2020

Sizin en azından bir zamanlar kimseniz varmış. Benim hiçbir zaman kimsem olmadı. Sizi anlıyorum.

Cileklivanilinn · 11 Mart 2020

banabenigeriver .!.:
Ölümünü hiç düşündün mü peki ne hissedersin?

O benimle görüşmek istemiyor

akasayalar · 11 Mart 2020

Cileklivanilinn .!.:
İyi geceler.. konu açınca kızanlar oluyor ama bu kadar önemli bir şey olmasa açmazdım ve sanırım son konularımdan biri olacak neyse detaylara geçeyim. Benim annem ve babam ayrı ben ikisinden de farklı bir memlekette yaşıyorum annem psikolojik problemleri olan biri ve uzun süredir telefon dışında görüşmüyoruz. Babamla daha iyiydim hatta babam evliydi ve eşiyle de çok iyi anlaşırdık bu şekilde avunuyordum. Yurt dışına taşınacaklarını söylediler..bilmiyorum eşek kadar olan beni ilgilendirir mi? İlgilendirmez elbette onlar bir hayat kurdu bana soracak halleri de yoktu ama zor geliyor. En azından bu şehirde ait olduğum bir yer vardı şimdi o da olmayacak. Babamın eşi hamileydi doğuma da az kaldı onu bile göremeyeceğim. Yaşadığım şehirde hem okuyor hem de çalışıyorum neler yaşayan insanlar var bunlar dert değil ancak ait olamama hissi çok ama çok yorucu. Eğitimimle ilgili her etkinliğe,her faaliyete katılmaya çalışıyorum,yeni insanlar tanımaya özen gösteriyorum başta her şey güzel gidiyor sonra bir şey oluyor ve bütün duvarlarım yıkılıyor içimdeki tüm duygular açığa çıkıyor. Bugün durduk yere mekanın tuvaletinde zırıl zırıl ağlamaya başladım. 2-3 sene öncesini o kadar çok özlüyorum ki anlatamam. Sevdiğim dostlarım,ilk aşkım,hep aradığım aidiyet hissi o yıllarda kaldı sanki. Aşmayı çok istiyorum ama insan içine karıştıkça daha da artıyor yalnızlık duygum. Birileriyle konuştukça tokat gibi çarpıyor sanki. O “evet doğru yerdeyim,ben buraya aitim” hissini çok arıyorum. Ordan oraya sürüklenmek sırf duygularımdan kaçmak ve o hissi bulmaya çalışmak için sosyal ortamdan sosyal ortama,şehirden şehre gezmekten çok yoruldum. İçimi dökmek istedim. Bu duyguları yaşayan,atlatan ya da en azından empati kurabilen herkesin yorumlarını bekliyorum..kırıcı yorum yazacak olanlar yazmasa daha iyi olur onları geyikli konularıma alalım..

Uzulme cilekli vanilin ilerde sende gidersin gorurusun kardesini❤hayat boyle yarin oburgun sende evlendigin zaman onlari yanliz birakacaktin.belki ayaklarin ustunde durmayi ogrenirsin.guzel bir ev tutup hem okul hem isini devam ettirebilirsin.guvenlikli bir sitede. Guzelde bir komsun olduktan sonra hergunde aileni ararsin hem dostlarin gelir gider. Tatillere gidersin sosyal faaliyetlerin olur. Bazen yanlizlikta iyi gelir insana. Benimde cok iyi bir ailem var ama uzaktalar. Ben onlara uzak bir sehirdeyim.esim var ama yok gibi. Calisiyorum kitao okuyorum arkadaslarimla geziyorum bu cok iyi geliyor. Birde bazen camileri gez olurmu oda cok iyi geliyo bana.

Cileklivanilinn · 12 Mart 2020

Tescillicirkin .!.:
Uzulme cilekli vanilin ilerde sende gidersin gorurusun kardesini❤hayat boyle yarin oburgun sende evlendigin zaman onlari yanliz birakacaktin.belki ayaklarin ustunde durmayi ogrenirsin.guzel bir ev tutup hem okul hem isini devam ettirebilirsin.guvenlikli bir sitede. Guzelde bir komsun olduktan sonra hergunde aileni ararsin hem dostlarin gelir gider. Tatillere gidersin sosyal faaliyetlerin olur. Bazen yanlizlikta iyi gelir insana. Benimde cok iyi bir ailem var ama uzaktalar. Ben onlara uzak bir sehirdeyim.esim var ama yok gibi. Calisiyorum kitao okuyorum arkadaslarimla geziyorum bu cok iyi geliyor. Birde bazen camileri gez olurmu oda cok iyi geliyo bana.

Teşekkür ederim inşallah dediğiniz gibi olur

Kimsem kalmadı

Popüler Üye

Her birimiz kendimize ait bir Evrenin içinde

Popüler Üye

amantes amentes

buraya ne yazsam ceza yiyorum 🤦🏻‍♀️

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

amantes amentes

Nirvana

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Popüler Üye

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency