Kimsenin benimle “keep in touch” kalmamasi

okurken '' aa benim gibi başkaları da varmış '' dedim. ama ben de beni aramayanı aramıyorum sonra hepten yapayalnız kalıyorum kısır bir döngü. kalabalık grupları olan yıllarca arkadaş kalabilen insanların sırrı nedir çözemedim.
Uzun süreli arkadasliklari devam ettiren bir insan olarak yorum yapmak istedim.

İlk sırrı sanırım arkadaş grubunu kurabilen kişilerden birisi olup olamamak. Yani girişken, konuşkan, duygusal olarak insanları dinleyen birisi olunca gidilen yeni ortamlarda yeni çevre yapmak da sonra bunun devamı da kolay oluyor bence. Elbette bunu yapınca dahi bazı kişiler kalmayacak, siz de sevmiyor olacaksınız herkesi. Ama yine insanlar birikiyor olacak, karşılıklı davet, sohbet oluyor olacak bence. Bu noktada önemli olan bence kişinin kendisine dürüst olması. Ben mesela arkadaşları aile gibi gören, arkadaşlarıma gerçekten değer veren bir insanım. Sırf sosyallik için kurulan arkadaşlık ile birinin size özen gösterip göstermemesi elbette yansıyor, ben de kim bana nasıl yaklaşıyor gayet iyi anlayabiliyorum ve buna göre devam ediyorum.
 
Sordum. Sorunca onlari da kaybettim. Cunku gozlerinde degersizlestim. Bu guvendigim komşuma soruyorum samimiyetiyle bir sey yok sende sacmalama diyor.

Mesela o komsu ile yasadigimiz sitede herkes beni cok severdi ama yine kimse beni aramazdi.

Neredeyse tum cevrem ev hanimi. Cocuklari okula gidiyor.
Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama sınıfta ki annelerle birkac kez araya gelebilirsiniz gerekirse siz organize edin ilk etapta cafe de bulunabilirsiniz sonra zaten doğal bir eleme oluyor kim kiminle kafası uyuşuyorsa devam ediliyor ( gördüğüm) sizde ki sıkıntı bende de vardı ama ben aslında samimi olmayanlardan rahatsız olduğum için kendimi çektiğimi farkettim. Çevresinde onlarca kişi olan genelde samimi olmayan öylesine yada belli bir çıkar için görüşen kişiler oluyor ( en azından benim gördüğüm)
 
Ayni sokakta buyudugumuz birine soyle bir mesaj atmistim 2019da cevap bile vermedi. “x merhaba, nasilsin? sayfamda ara sira seni gormeye alismisim cok zamandir gormeyince hersey yolunda umarim deistedim. sevgiler.”
Böyle samimi içten bir mesaja dinleyeni de boşverin. Az öz insan her zaman iyidir. İnşallah kafanızın uyduğu birileri çıkar karşınıza
 
. Yani girişken, konuşkan, duygusal olarak insanları dinleyen birisi olunca gidilen yeni ortamlarda yeni çevre yapmak da sonra bunun devamı da kolay oluyor bence.

Mesela ben de kendimi boyle tanimlayabilirim :) ama olmuyor arkadas :) gercekten iyi niyetli, acik aramayan, yardim sever, kisilerin ozeline girmeyen, bilmeden atip tutmayan bir insanim :) -ama olmuyor

Ben mesela arkadaşları aile gibi gören, arkadaşlarıma gerçekten değer veren bir insanım. Sırf sosyallik için kurulan arkadaşlık ile birinin size özen gösterip göstermemesi elbette yansıyor, ben de kim bana nasıl yaklaşıyor gayet iyi anlayabiliyorum ve buna göre devam ediyorum.
Ben de hic sosyallik icin arkadaslik kuramadim. Bunu Bir eksiklik olarak goruyorum. Ya insanlarla yakin oldum ya da hiç diyalogum olmadi. Arada insan tutmaya hic calismadim. Ama goruyorum ki insanlar neredeyse tam tersim davraniyorlar.
 
Bence genele uymuyorsunuz.
Konuşmayı sevdiğiniz konular, muhabbet etme şekliniz ortalamanın dışına düşüyor olabilir.
Bir kere gıybet yapmıyorsunuz, başkalarının özelini kucalamak, günlük muhabbetler size göre değil. Ama bunlar insanların en sevdiği sohbet konuları.

Diğer yandan sadece sohbet uyumu değil, nasıl ifade etsem belli başlı özelliklerde denklik kuramayacağını hisseden insanlar -beraber vakit geçirmek onlara yetersiz hissettirebileceği için- iletişim kurmamayı tercih ederler.
Sizde de öyle midir bilmiyorum tabi ama işimi bilirim, bilgi sahibiyim demişsiniz başta.
Sorun burada olabilir mi?
Sizden öğrenebilecekleri çok şey var ama sizin onlardan öğrenebileceğiniz pek bir şey yok. İnsanlar bu konuda da paslaşmak isterler. Sizin arada onlara ihtiyaç duymanıza da onların ihtiyacı var.
Genelde her işini kendi başına halledebilecek donanımda insanlar ancak ihtiyaç anında kapıları çalınandır.

Bu durumlar Türkiye'de bile sınırlı bir çevre anlamına gelirken, Yurtdışında kendi kültürünüzden kafa dengi birini bulmak daha zor.

Gençken popüler olduğunuzdan bahsetmişsiniz. O dönemde de yurtdışında mıydınız?
 
Merhaba,

Yine takintim basladi. Dogrusu ne fayda gorebilirim bilmiyorum, dertlesmek icin yaziyorum.

Sorun; kimsenin beni aramamasi. Hic hal hatir soranim, arkadaslik edenim yok. Arkadas var. Ama hep ben ariyorum. Bu herkes icin gecerli. En samimiyetine guvendigim insan bile beni aramaz.

Insanlarin nasil diyalog icinde kaldiklarini anlayamiyorum. Cunku kimse benimle kalmiyor. Ama bakiyorum kendi aralarinda haberlesiyorlar. Beni hic aramayan arkadasim cok alakasiz baska bir arkadas hakkinda bilgi sahibi oluyor, haberlesmis oluyorlar.

Tamam bunu psikologla calisiyoruz. Benim aranma istegime bagliyoruz. Ama gercegi konusmuyoruz. Ben aranmayi bekliyor olabilirim ama kimsenin beni aramamasi hem de bir kisinin bile aramamasi nasil mumkun oluyor.

Gebito bana cok yardim etti, sayesinde cocuklari buyuturken bir suru pratik sey ogrendim diyen insan 2 yilda beni hal hatir sormaya 2 defa aramamistir.

hep goruselim diyen biri var. Hep ben ariyorum. Gecen gorustuk, yine ben program yaptim. Baska bir suru insanla iletişim halinde. Benimle ise yalnizca ben iletisime gectikce yaziyor. 2 hafta once eve davet ettim, planimiz var haftaya goruselim mi dedi, olur dedim, sonra karsilastik ve hic program yapmaktan bahsetmedi.

Dun biriyle görüştüm. O kadar çok hissettim ki ben onu davet ettim diye onun beni karsilik olarak davet ettigini ve bu olayin burada kapandigini bir daha gorusmeyecegimizi. Ben onu davet ederken de o beni davet etsin beklentisiyle davet etmemistim.
Bir arkadaşım var daha doğrusu eşimin arkadaşının eşi .mesela o da çok görüşmek istiyor ama ben sadece eşler plan yapınca dahil oluyorum kadin kadına görüşmek istemiyorum. Yanlış anlamayın ama her insan her insanla görüşmek istemeyebilir..

Mesela o bahsettiğim kişi beni yoruyor .çok hastalık hastası biri gibi geliyor ve gereksiz konuşuyor o.O seni üzmek için demiyorum ama yani o kişi ile bu yüzden samimi olmuyorum 🫠

Mesela benim ablamın evi hiç boş kalmaz ama sorsan gelenim gidenim yok diyor .ben ailemden çok uzakta yaşıyorum komsularimdan başka kimse yok gelen giden yok normalde .Ama beni bu durum yormuyor



yani insana göre değişiyor o.O sürekli mi aranmak istiyorsunuz o.O



Dediğin gibi sabah akşam birbirinin evinden çıkmayan var ama ben sakinliği seviyorum 🥲

Biraz kendinize meşgale mi bulsanız kafa dağıtacak ne bileyim kafanızı rahatlatacak.
 
Ayni sokakta buyudugumuz birine soyle bir mesaj atmistim 2019da cevap bile vermedi. “x merhaba, nasilsin? sayfamda ara sira seni gormeye alismisim cok zamandir gormeyince hersey yolunda umarim demek istedim. sevgiler.”

Haddimi aştığımı düsünmenizi istemem ama mesela şu mesajınızda bir ayağınız ileride bir ayağinız geride.

Sanki cevap alamama ihtimalini de arka planda açık tutarak atılmış bir mesaj gibi okudum.

Şöyle olsaydı;
Merhaba x sevgiler, sayfamda seni görmeye alışmıştım. Uzun zamandır göremeyince merak ettim. Her şey yolundadır umarım. Nasılsın?

Muhabbeti yarı kapatarak değil de sorarak bitirmiş olurdunuz. Bu tarz şeylerin az da olsa iletişimi etkilediğini düşünüyorum.
 
Bence genele uymuyorsunuz.
Konuşmayı sevdiğiniz konular, muhabbet etme şekliniz ortalamanın dışına düşüyor olabilir.
Bir kere gıybet yapmıyorsunuz, başkalarının özelini kucalamak, günlük muhabbetler size göre değil. Ama bunlar insanların en sevdiği sohbet konuları.

Diğer yandan sadece sohbet uyumu değil, nasıl ifade etsem belli başlı özelliklerde denklik kuramayacağını hisseden insanlar -beraber vakit geçirmek onlara yetersiz hissettirebileceği için- iletişim kurmamayı tercih ederler.
Sizde de öyle midir bilmiyorum tabi ama işimi bilirim, bilgi sahibiyim demişsiniz başta.
Sorun burada olabilir mi?
Sizden öğrenebilecekleri çok şey var ama sizin onlardan öğrenebileceğiniz pek bir şey yok. İnsanlar bu konuda da paslaşmak isterler. Sizin arada onlara ihtiyaç duymanıza da onların ihtiyacı var.
Genelde her işini kendi başına halledebilecek donanımda insanlar ancak ihtiyaç anında kapıları çalınandır.

Bu durumlar Türkiye'de bile sınırlı bir çevre anlamına gelirken, Yurtdışında kendi kültürünüzden kafa dengi birini bulmak daha zor.

Gençken popüler olduğunuzdan bahsetmişsiniz. O dönemde de yurtdışında mıydınız?
Hayir o zaman turkiyedeydim. Turkiyedeyken boyle bir sorunum da yoktu. Aramayana hic takilmaz yanimdaki insanlarla devam ederdim.

Yani ben de farkindayim etrafimdaki bazi kisilere yetersizlik hissi verdigimi. Dikkat ediyorum bununla ilgili. Ama olmuyor. Insanlarin hep bir gardi var.

Ama bu da hic aranmamamin aciklamasi olamaz diye dusunuyorum. Yani hic olmazsa 1-2 kisi olur. Bende hic yok. Cok sevdigim, guvendigim arkadaslarim var, aramiyorlar diye gonul dahi koymadigim, ama aramiyorlar sonuc olarak. Onlara hic demiyorum misal beni hic aramiyorsun falan gibi. Arayip sohbet ediyorz. Ama hep ben aradigimda.
 
Haddimi aştığımı düsünmenizi istemem ama mesela şu mesajınızda bir ayağınız ileride bir ayağinız geride.

Sanki cevap alamama ihtimalini de arka planda açık tutarak atılmış bir mesaj gibi okudum.

Şöyle olsaydı;
Merhaba x sevgiler, sayfamda seni görmeye alışmıştım. Uzun zamandır göremeyince merak ettim. Her şey yolundadır umarım. Nasılsın?

Muhabbeti yarı kapatarak değil de sorarak bitirmiş olurdunuz. Bu tarz şeylerin az da olsa iletişimi etkilediğini düşünüyorum.
Haklisisniz. Genel olarak “buna cevap vermene gerek yok” mesajlari atabiliyorum. Yani sonucta o donemde zaten paylasim yapmadigi icin islerin yolunda olmadigini dusunerek attigim bir mesaj bu. Ama baskalariyla mesajlasirken de bazen farkediyorum o mesaja cevap verilmesin diye yazdigimi.

Ekleme. Bir de cevap alamama ihtimalini goz onunde tutmam yerinde bir tahmin olmamis mi? Sonucta cevapda alamamisim
Bu mesaja

Duzeltme. Yok simdi sizin yazdiginizla benim yazdigimi tekrar guzelce okudum. Siz sohbet etmek uzere mesaj yazmissiniz. Ben ise sadece iyi dileklerimi iletmek ve kucuk bir yoklamak istegiyle oyle yazdim. Amacim
Kisiyle sohbet edip hayatinda ne oliyor onu ogrenmek degildi. Dedigim gibi yakin oldugum birisi degil yalnizca ayni ortamda beraber buyudugum biri
 
Türkiye'dekilerle araya uzaklık girdiğinden, yurtdışındakilerle de yeterli yakınlık kuramadığınızdan aranmıyor olabilirsiniz. Hala yurtiçinde olsaydınız durum aynı olur muydu acaba?

Bunlar aranmamak için elbette bir sebep olmamalı.
Bununla beraber adım attığınızda, aradığınızda insanlar geri çevirmiyorlar. Yani size antisempati besleseler mutlaka anlardınız.

İstenmeyen kişi olabileceğinizi düşünmek için wp'da mesaj attığinız 4 kişiden en azindan 3'ünün dönmemesi gerekir.
Geri dönmeyen arkadaş doğru kişi olmadiğı için, nezaket bilmediği için dönmedi.
Bunun sizinle ilgisi yok aslında.
 
Türkiye'dekilerle araya uzaklık girdiğinden, yurtdışındakilerle de yeterli yakınlık kuramadığınızdan aranmıyor olabilirsiniz. Hala yurtiçinde olsaydınız durum aynı olur muydu acaba?

Bunlar aranmamak için elbette bir sebep olmamalı.
Bununla beraber adım attığınızda, aradığınızda insanlar geri çevirmiyorlar. Yani size antisempati besleseler mutlaka anlardınız.

İstenmeyen kişi olabileceğinizi düşünmek için wp'da mesaj attığinız 4 kişiden en azindan 3'ünün dönmemesi gerekir.
Geri dönmeyen arkadaş doğru kişi olmadiğı için, nezaket bilmediği için dönmedi.
Bunun sizinle ilgisi yok aslında.
Bence olmazdi cunku ben de yeni insanlar hayatima ekleyebiliyor olurdum. Turkiyede cocugum kursa gittiginde oradaki anneler ile arkadas olabildim ama burada olamiyorum.

Ama dedigim gibi cok garipsiyorum hic kimsenin, sevgisine inandigim insanlarin dahi hic aramamalarini.
 
Ya bunu nasıl anlatayım. Bence 20lerinde size göre daha küçük sayılabilecek bir yastayım ve sunu fark ettim. Bence eskiden olduğu gibi ankesörlü telefondan arar gibi "AA nasilsin, iyi misin? Sevgiler" gibi muhabbetler artık pek yok. Mesela biri bir hikaye paylasir instagramda siz "AA ne güzel bir film izlemiştim" yazarsınız o bı cevap yazar. Konuşma o anlık kapanır. Siz bir hikaye, durum vs paylaşınca o yazar, bı konu açılır hadi buluşalım olur. surekli bir akış olur. Sanırım biraz farklı bir enerjiniz var.yani ben de öyle yapıyorum ordan biliyorum. Yani nasıl mesaj attığınızdan örnek vermişsiniz. Böyle
Ayni sokakta buyudugumuz birine soyle bir mesaj atmistim 2019da cevap bile vermedi. “x merhaba, nasilsin? sayfamda ara sira seni gormeye alismisim cok zamandir gormeyince hersey yolunda umarim demek istedim. sevgiler.”
Yani sohbete direkt olumsuz bir havayla giriyorsunuz ve bir soru yok, kartpostal mesajı gibi, ve uzun zamandır gorusmedigim birine evet şu şu oldu💁 başıma bu bela geldi. o yüzden girmiyorum bu sitene falan demem ben olsam. Yani biraz daha soft sohbetler yapabilirsiniz. Yani karşı taraf "evet yolunda" diycek başka nasıl bir cevap verebilir ki ...
 
Bence olmazdi cunku ben de yeni insanlar hayatima ekleyebiliyor olurdum. Turkiyede cocugum kursa gittiginde oradaki anneler ile arkadas olabildim ama burada olamiyorum.

Ama dedigim gibi cok garipsiyorum hic kimsenin, sevgisine inandigim insanlarin dahi hic aramamalarini.
Haa bu arada ben de boyleyim uzun zamandır bunu sorguladım. Ve insanlarla akışta kalmanın diğer yolu bireysel değil daha çok bir grup arkadaşlığı. YAni mesela grupta beş kişi olsa her seferinde biri buluşma ayarlasa herkes kaynasir. Ama bireysel arkadaşlıklar da hep bı taraf ağır basıyor.
 
Haa bu arada ben de boyleyim uzun zamandır bunu sorguladım. Ve insanlarla akışta kalmanın diğer yolu bireysel değil daha çok bir grup arkadaşlığı. YAni mesela grupta beş kişi olsa her seferinde biri buluşma ayarlasa herkes kaynasir. Ama bireysel arkadaşlıklar da hep bı taraf ağır basıyor.
ya iki mesajiniza da cevap yazdim yazdim sildim cunku kendimi savunuyorum gibi yazdim. Oyle yazmak istemiyorum :) tesekkurler yorumunuz icin. Haklisiniz o mesaj kartpostal gibi :) ama birqz amaci da o gibi :) yani yazdigim kisi yakin oldugum ya da yakinlik kurmak istedigim biri degil. 20 senedir bildigim birine iyi dileklerimi iletmek gibi sadece. Dediginiz gibi yolunda tesekkurler ya da idare ediyoruz sagol gibi bir cevap bekledim belki sadece. Kisi bosanmis bu arada bugun farkettim. Belki o donemde bosandi. Benimle bosanmasini paylasmasini beklemezdim zaten. Benimki sadece minik bi emotional support.

Grup gorusmelerindense nefret ettim cunku hepsi iptal oluyor! Yani son gun gorusmeye 4-5 saat kala iptal olanlar oldu. Ben artik hepsine direk katilamayacagimi soyliyorum cunku gidicem diye kafamda kurup gidemeyince hayal kirikligina ugruyorum.
 
Bu arada bir yorum daha eklemek isterim, hayatım boyunca çok geniş çevresi olan bir insan olmadım ben. Hep bir veya iki kişi oldu. Çok yalnız kaldığım dönemler de oldu çünkü insanların beni arayıp sadece kendilerinden bahsetmelerine izin vermiyorum ya da lafı aşırı uzatmalarina.
Hatta balkon konuşmasını dinlemiyorum seni mi dinleyeceğim diyerek bozduğum çok insan oluyor. Bunu neden söylüyorum, ben gerçekten anlayışlı ponçik biri değilim.
Ama mesela yazdığınız yorumlardan biri, yeni taşınan Türk ailenin sizin yerinize 50 dk ötedeki başka kişiler ile samimi olması durumu, ilgimi çekti çünkü bu gerçekten bence en anormal olanı. Bu kişi ile ilk tanışıklık durumunda iletişiminiz nasıldı?
 
Ya evet, o kızları olan kadının sizle konuşmaması çok saçma. mesela benim erkek arkadaşımın arkadaş grupları var. Son anda iptal oluyor, aylarca yazmayan ama buluşunca çok samimi davranan insanlar. Hiç alinmaca gücenmece de olmuyor. Acaba biz mi, yeni tanistigimiz insanlardan dost seviyesinde karşılık bekliyoruz? Görünce sohbet edip, fazla üstüne düşünmemek lazım sanki. Olmazsa da olmaz yani napalim 🙁
Off bı kere benim de doğum günüm bile hatirlanmamisti arkadaş grubunda. En sonunda "bugün doğum günüm, bı doğum günü kutlu olsun mesajınızı alırım" gibi bir şey yazmıştım. Kendimi çok aşağı çekmişim, çok utanıyorum şimdi düşününce.
 
Açıkçası bende aynı şeyi düşündüm. Sorun büyük oranda dar bir çevrede olmanız olabilir.

Ve iyi niyetle bile yapılsa yetersiz hissetmek/hissettirilmek insanlara çok itici geliyor. Öyle hissetmektense o insanla araya mesafe koyuyorlar.

Bu konu sizi meşgul ettiği için teklif ediyorum. Herkesle değil ama sevdiğiniz güvendiğiniz bir kişi ile temelinde karşılikli ihtiyaca dayali bir ilişki kurmayı deneyebilirsiniz. Ne bileyim pastayi güzel yapıyordur, çocuğunuzun bir etkinliği için bir şeyler yapin ondan da bunu rica edin. Veya ayakkabi alacaksinız bana fikir verirsin, yoldaş olursun gibi sebeplerle alışveriş merkezine çağırın. Gibi.
Başta yine siz teklif etmiş olacaksinız ama 🙈 belki işe yarar.
 
Bence bu kadar takıyorsanız çalışmaya başlayın, iş hayatında insan yeteri kadar sosyalleşiyor.
Belli yaştan sonra edinilen arkadaşlıklar geçici mi oluyor bilmiyorum, bir süre sonra kopuyor.
Benim mesela üniversiteden 3-4 arkadaşımla ve 1 çocukluk arkadaşımla düzenli görüşürüz.
 
Açıkçası bende aynı şeyi düşündüm. Sorun büyük oranda dar bir çevrede olmanız olabilir.

Ve iyi niyetle bile yapılsa yetersiz hissetmek/hissettirilmek insanlara çok itici geliyor. Öyle hissetmektense o insanla araya mesafe koyuyorlar.

Bu konu sizi meşgul ettiği için teklif ediyorum. Herkesle değil ama sevdiğiniz güvendiğiniz bir kişi ile temelinde karşılikli ihtiyaca dayali bir ilişki kurmayı deneyebilirsiniz. Ne bileyim pastayi güzel yapıyordur, çocuğunuzun bir etkinliği için bir şeyler yapin ondan da bunu rica edin. Veya ayakkabi alacaksinız bana fikir verirsin, yoldaş olursun gibi sebeplerle alışveriş merkezine çağırın. Gibi.
Başta yine siz teklif etmiş olacaksinız ama 🙈 belki işe yarar.
Aslinda düşününce yeni tanıştığınız bir insanla denemeniz farkı anlamak açısından daha mantıklı.
 
Merhaba,

Yine takintim basladi. Dogrusu ne fayda gorebilirim bilmiyorum, dertlesmek icin yaziyorum.

Sorun; kimsenin beni aramamasi. Hic hal hatir soranim, arkadaslik edenim yok. Arkadas var. Ama hep ben ariyorum. Bu herkes icin gecerli. En samimiyetine guvendigim insan bile beni aramaz.

Insanlarin nasil diyalog icinde kaldiklarini anlayamiyorum. Cunku kimse benimle kalmiyor. Ama bakiyorum kendi aralarinda haberlesiyorlar. Beni hic aramayan arkadasim cok alakasiz baska bir arkadas hakkinda bilgi sahibi oluyor, haberlesmis oluyorlar.

Tamam bunu psikologla calisiyoruz. Benim aranma istegime bagliyoruz. Ama gercegi konusmuyoruz. Ben aranmayi bekliyor olabilirim ama kimsenin beni aramamasi hem de bir kisinin bile aramamasi nasil mumkun oluyor.

Gebito bana cok yardim etti, sayesinde cocuklari buyuturken bir suru pratik sey ogrendim diyen insan 2 yilda beni hal hatir sormaya 2 defa aramamistir.

hep goruselim diyen biri var. Hep ben ariyorum. Gecen gorustuk, yine ben program yaptim. Baska bir suru insanla iletişim halinde. Benimle ise yalnizca ben iletisime gectikce yaziyor. 2 hafta once eve davet ettim, planimiz var haftaya goruselim mi dedi, olur dedim, sonra karsilastik ve hic program yapmaktan bahsetmedi.

Dun biriyle görüştüm. O kadar çok hissettim ki ben onu davet ettim diye onun beni karsilik olarak davet ettigini ve bu olayin burada kapandigini bir daha gorusmeyecegimizi. Ben onu davet ederken de o beni davet etsin beklentisiyle davet etmemistim.
kapatıyorsundur kendini belki insanlara benimde telefonum susmaz yemın ediyorum yıldım bak çok aranmakta insanı boğuyor inan ki sosyalleşeceğin bişeyler yapsan arkadaş edinmek için biraz açılmaya ihtiyacın var bence
 
Back
X