Kimsesiz hissediyorum

Merkur Retrosu .!.:

Yaşım 27, yakında uzun yıllardır beraber olduğum adamın ailesiyle tanışacağım. Çok şükür işim gücüm yerinde, kazancım bana yetiyor, hayatımdan memnunum, ama öyle bir derdim var ki köksüz bir ağaç gibi hissediyorum. Babam denilecek kişiyle yaklaşık 2 senedir küsüm. Sebebi yıllardır süregelen küfür, hakaret, fiziksel ve psikolojik şiddet, paronayak derecede baskılar vesaire uzayıp gider. Bir dönem de alkol bağımlılığı vardı. Her şey içimde büyük bir yara. Tahmin edersiniz ki annem de bu baskılar altında aşırı pısırık, kocasının sözünden çıkmayan hatta onsuz evden adımını dahi atamayan biri. Ablam ve ben kendimizi okuyarak kurtardık, ablam fazla merhametli geldi ve küsmedi hiçbir zaman. Ben ise hayatımdan bu adamı çıkaramadan kendi sağlığımı onaramayacağımı fark ettim ve bütün bağlarımı kestim. Karşılığında annemle de bütün bağlarım kesildi.

Şimdi erkek arkadaşımla ciddi bir yola girmekten çok korkar oldum. Kendisi beni sürekli rahatlatıyor, ailem bu duruma asla takılmaz ben de takılmam, biz kendi ailemizi kuracağız diyor. Ancak ben kendimi kimsesiz hissediyorum sadece ablam var ailemden. Beni ayıplarlar mı, bu ne biçim kız bu ne biçim bir aile demezler mi düşünmeden edemiyorum. Elbette kendimi ezdirmem, en olmadı beni gelin olarak kabul etmezlerse ben de onları kabul etmem ayrılır giderim diyorum ama içim kan ağlıyor. Keşke böyle öksüz olmasaydım, keşke benim de düzgün bir ailem olsaydı diyorum içim parçalanıyor. Ne tahsil ne para keşke mutlu ve arkamda duran bir ailem olsaydı…

İçimi dökmek, sizden tavsiye almak için yazdım. Teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

Tacro .!.:

Ben bu durumu sevgilinize yansitmamaniz gerektigini düşünüyorum olmadı anneniz ile tek tanistirip babaniz için bı bahane uydururdunuz erkek milleti ve ailesi şu an sıkıntı yapmıyor gibi gözükse de yarın öbür gün en ufak tartışmada sen zaten ailenle de anlaşamıyor Sun diyip yüzüne vururlar

Genişletmek için tıkla...

Alicja .!.:

Sevgiliniz ters bir davranışları olacağını bilse size hissettirirdi muhtemelen. Tam olarak sizin gibi olmasa da benzer sebeplerle benzer hisler yaşadığım oldu evliliğim öncesi. Hiç korktuğum gibi olmadı, kendi ailemdeki eksikliği tamamladı eş ailem. Umarım sizin için de öyle olur. Kendinize güvenin, ailenizle sorun yaşıyor olmanız görüşmüyor olmanız asla değerinizi azaltmaz.

Genişletmek için tıkla...

melekomelek .!.:

Gün gelir erkek tarafı bu durumu size karşı kullanır emin olun. Yerinizde olsam isteme, nişan, düğün olaylarında ailemi dahil ederdim. Mesafeli olurdum ama muhakkak işin içine katardım.

Genişletmek için tıkla...

Tacro .!.:

Ben bu durumu sevgilinize yansitmamaniz gerektigini düşünüyorum

Genişletmek için tıkla...

Merkur Retrosu .!.:

Yaşım 27, yakında uzun yıllardır beraber olduğum adamın ailesiyle tanışacağım. Çok şükür işim gücüm yerinde, kazancım bana yetiyor, hayatımdan memnunum, ama öyle bir derdim var ki köksüz bir ağaç gibi hissediyorum. Babam denilecek kişiyle yaklaşık 2 senedir küsüm. Sebebi yıllardır süregelen küfür, hakaret, fiziksel ve psikolojik şiddet, paronayak derecede baskılar vesaire uzayıp gider. Bir dönem de alkol bağımlılığı vardı. Her şey içimde büyük bir yara. Tahmin edersiniz ki annem de bu baskılar altında aşırı pısırık, kocasının sözünden çıkmayan hatta onsuz evden adımını dahi atamayan biri. Ablam ve ben kendimizi okuyarak kurtardık, ablam fazla merhametli geldi ve küsmedi hiçbir zaman. Ben ise hayatımdan bu adamı çıkaramadan kendi sağlığımı onaramayacağımı fark ettim ve bütün bağlarımı kestim. Karşılığında annemle de bütün bağlarım kesildi.

Şimdi erkek arkadaşımla ciddi bir yola girmekten çok korkar oldum. Kendisi beni sürekli rahatlatıyor, ailem bu duruma asla takılmaz ben de takılmam, biz kendi ailemizi kuracağız diyor. Ancak ben kendimi kimsesiz hissediyorum sadece ablam var ailemden. Beni ayıplarlar mı, bu ne biçim kız bu ne biçim bir aile demezler mi düşünmeden edemiyorum. Elbette kendimi ezdirmem, en olmadı beni gelin olarak kabul etmezlerse ben de onları kabul etmem ayrılır giderim diyorum ama içim kan ağlıyor. Keşke böyle öksüz olmasaydım, keşke benim de düzgün bir ailem olsaydı diyorum içim parçalanıyor. Ne tahsil ne para keşke mutlu ve arkamda duran bir ailem olsaydı…

İçimi dökmek, sizden tavsiye almak için yazdım. Teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

Avara Kedavra .!.:

Kendi ayakları üzerinde duran özgüvenli bir kadın olduğunuz sürece kimse bu durumu başınıza kakamaz. Bende anne babadan yana şanssızım eşim ve ailesi eksik yanımı tamamladılar yüzüme vurmadılar çünkü ben takmıyorum. Kendinizi yaralı ve eksik hissetmeyin.
Eşe ve ailesine yansıtmayın diyenlere gülüyorum. Hayatımızı birleştirdiğimiz insan, sürekli iç içe olduğumuz insanlar nereye kadar saklayabileceğiz ki. Sürdürülebilir bir durum değil bizim payımıza da düşen aile bu

Genişletmek için tıkla...

Merkur Retrosu .!.:

Yaşım 27, yakında uzun yıllardır beraber olduğum adamın ailesiyle tanışacağım. Çok şükür işim gücüm yerinde, kazancım bana yetiyor, hayatımdan memnunum, ama öyle bir derdim var ki köksüz bir ağaç gibi hissediyorum. Babam denilecek kişiyle yaklaşık 2 senedir küsüm. Sebebi yıllardır süregelen küfür, hakaret, fiziksel ve psikolojik şiddet, paronayak derecede baskılar vesaire uzayıp gider. Bir dönem de alkol bağımlılığı vardı. Her şey içimde büyük bir yara. Tahmin edersiniz ki annem de bu baskılar altında aşırı pısırık, kocasının sözünden çıkmayan hatta onsuz evden adımını dahi atamayan biri. Ablam ve ben kendimizi okuyarak kurtardık, ablam fazla merhametli geldi ve küsmedi hiçbir zaman. Ben ise hayatımdan bu adamı çıkaramadan kendi sağlığımı onaramayacağımı fark ettim ve bütün bağlarımı kestim. Karşılığında annemle de bütün bağlarım kesildi.

Şimdi erkek arkadaşımla ciddi bir yola girmekten çok korkar oldum. Kendisi beni sürekli rahatlatıyor, ailem bu duruma asla takılmaz ben de takılmam, biz kendi ailemizi kuracağız diyor. Ancak ben kendimi kimsesiz hissediyorum sadece ablam var ailemden. Beni ayıplarlar mı, bu ne biçim kız bu ne biçim bir aile demezler mi düşünmeden edemiyorum. Elbette kendimi ezdirmem, en olmadı beni gelin olarak kabul etmezlerse ben de onları kabul etmem ayrılır giderim diyorum ama içim kan ağlıyor. Keşke böyle öksüz olmasaydım, keşke benim de düzgün bir ailem olsaydı diyorum içim parçalanıyor. Ne tahsil ne para keşke mutlu ve arkamda duran bir ailem olsaydı…

İçimi dökmek, sizden tavsiye almak için yazdım. Teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...