Biseyleri hep disardan yorumlamakla olayın icinde olup yasamak bambaskadır.ben de hayatım boyunca "akıllı" gecinen biriydim.ne bir platonigim oldu ne de herhangi bi hevesim.bir sevgilim olmustu 8 yıllık uzak mesafeli cok az görüsüyorduk.ama cocuklugumdan beri tanıdıgım icin kopamıyodum o alıskanlık hissini sevgi zannediyodum.neyse onunla olmadı.o benden anlayıssızlıgım ve sivri dilim sebebiyle ayrıldı daha once de defalarca yaptıgı gibi.ama bu artık bende son damlaydı cunku en son aileler bile tanısmıstı bundan sonra tekrarı olmicaktı benim icin.ve öyle de oldu o döndügü halde artık cok gecti.bu sürecte yine eskilerden beri hatta cocuklugumdan beri tanıdıgım biriyle birbirimize cok fazla yarenlik ettik.cok vakit gecirdik.o zaten benden onceden de hoslanıyodu ama hayat beni baska onu baska insanlarla birlestirmisti.ama ikimizin de iliskisi yurumedi ve biz arkadasca cok sık gorusmeye basladık.gunler gule eglene geciyodu.her an ya yanyanaydık yada telefonda yazısarak konusarak geciyodu.birden bire hayatımdaki kocaman bi boslugu doldurur oldu.bende onun.anlıyodum hala icinde bisiler oldugunu ama hep ustunu orttum.olmayacak biriydi cunku.nasıl anlatılır bilinmez ama ikimizde bekardık ve öyle sacmasapan din mezhep gibi farklılıklar da yoktu (önemsemem zaten öyle seyleri) ama yine de benim ailem kesinlikle istemezdi.ailemde cocuklugundan beri tanıyodu cunku onu ve zor bi cocuklugu vardı sinirli fevri siddete meyilli sorunlu bi cocuktu.ama suanda duzgun bir isi var ve sorumlulukları var normale donmus kendini terbiye etmis gorunuyodu.cok ısrarcı oldu bu hayatı birlikte yasayalım beraber yuruyelim evlenelim gbi.allah da bunu istiyor aynı zamanlarda iliskilerimiz bitti kurtulduk.biz birbirimizin iciniz diyodu.ben hicbisey bu kadar cabuk olmamalı dusuncesinde olsam da birden bire hersey basladı.hergunumuz birlikte her is cıkısı kapıma gelirdi.normalde odun bir tip olmasına ragmen bana gercekten liseli asık gibi davranıyodu ve etrafındaki ve etrafımdaki herkes de onun hislerine inanmıstı.aradan 1 ay gecti yuzuk taktı.kendi aramızda oldu cunku henüz aileme söylemek istemiyodum gizliydi.27 yasındayım.bu yasıma kadar da kimseyle o anlamda birlikteligim olmamıstı.o da bunu biliyodu.zaten ısrarcı da olmadı ama kendiliginden oluyodu hersey ve o da oldu.cunku onu gercekten seviyodum ve bizim sonumuz olur diye dusunuyodum.bunu sırtlanabilmistim yani psikolojik olarak hazır hissettim ve oldum.ben hersey ya siyah ya beyaz olmalı diye dusunuyorum yani o olmayıp da bissürü sey yasayıp sonra kendini "el degmemis" olarak adlandırmak bana göre en büyük riyakarlık.neyse o da oldu.bir ara hatta hamile miyim diye cok panikledigimde klinige gidelim dedigimde insallah öylesindir insallah öyledir de hemen evleniriz herkes de kabul eder diyecek kadar istekliydi.ailene söyle ailenle konus diyip duruyodu yani hicbir sekilde kacak göcek biseyler yasama kafasında da degildi.neyse böyle böyle gunler gecti ben onun tüm cevresiyle tanıssam da onu aileme sokmuyodum.cunku daha erkendi.1 sene olsun istiyodum.neyse bu sürec icinde ben isimden ayrıldım mecburi olarak.1.5 ay falan calısmadım eve kapandım.baska isler arıyodum ama ya napcan bırak falan isteksiz davranıyodu ise girmeme.bende cok aceleci olmadım.ama isimden ayrılıp eve kapandıgım sürede psijolojim cok bozuldu.bir ay icinde 10 kavga cıkmaya basladı herşeyin altında birşey arayıp takmaya kurmaya baslamıstım.eskisi gibi sık görüstügümüz halde sanki artık bana yetmiyomus hissine kapıldım.ic huzurumu kaybettim.ve o da her kavgada alttan alıp barısmak istiyodu ama son kavgada yeter artık ben devamlı suclanan devamlı güvenilmeyen devamlı ortada bir sevep yokken sebep arayan biriyle olmayacagım.sonunu göre göre bu yolda yürümeyecegim.ne sana ne kendime bunu yapmıcam.mutsuz evlilik yapmıcam dedi ve gitti.sonrasında barısmaya calısma olmasa da konusma girisimim de oldu.serefsizsin öylesin böylesin diyip hakaretler de ettim.ama bitti.o cok seven adam artık beni istemiyor ve tüm bunlar 5 ay icinnde olup bitti.kendimde hatayı arasam da hatalı yönlerimi sonradan geriye dönüp kabul etsem de onun daha cok mücadele vermesi gerekmezmiydi? Vicdanını nasıl rahatlatıyorun da ötesinde sevgiler bir günde biter miymis diye düsünüyorum.demekki biriyormus.