Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Ahh ne güzel fikirler vermişsiniz.
Benim gibi olan da varmış olmayan da. Bazılarınızın dediği gibi sanırım sevilmeme, yalnız kalma gibi korkularım var. Aslında ailem tarafindan sevilen biriyim ama bilemiyorum ..
Çok teşekkür ediyorum önerileriniz için
En sevdigim kelime hayır demek. Bende 2 senedir falan hayır diyebiliyorum. Kız kardeşim hiç hayır diyemez. Ben biraz daha mı nemrutum bilmiyorum birşey söylenecekse sen söyle ben kabul ederım der.
Bi hayır demeye başlasanız devamı gelir. Ben artık hoşuma gıtmeyen, benı mutsuz eden şeylerı kabul etmiyorum. Başkasının keyfı için neden mutsuz olayım ki. Dedigim gibi bi hayır deseniz devamı gelecek
Herkese merhaba.
28 yaşındayım ve evliyim.
Sıkıntım şu ki ; istemediğim bir şey olduğunda kimseye hayır diyemiyorum.
Hayatımda üzüldüğüm dönemlerin çoğuna göz gezdiriyorum ve bakıyorum ki aslında her şey benim vermediğim ya da veremediğim tepkiler yüzünden olmuş. Kendi kendime oturup ağlarım ama sonra o insanın yanına gider hiçbir şey olmamış gibi yapmaya çalışırım. Derdim kimse üzülmesin kırılmasın. Fakat bu ara farkediyorum ki herkesi korumaya çalışırken kendimi çok kırmışım. Vertigom var. Belki bu bile her şeyi içime atmaktan olmuş. Belki de yalnız kalmaktan ve insanları kaybetmekten korkuyorum bilmiyorum. Bende artık hakkını savunabilen, saf görülmeyen biri olmak istiyorum. Herkese yardım ederken kazık yiyen biri olmaktan çok sıkıldım.
Bu konuda bana yardımcı olabilecek birisi var mı ?
İş kendini sevmekte başlıyor bence yani kimseden onaylanmak sevilmek gibi beklentileriniz olmayınca gayet güzel hayır diyebiliyorsunuz mesela ben çok rahat istemiyorsam istemiyorum diyen biriyim kimse benimle iyi anlaşmak beni iyi bilmek benden memnun olmak hayatımda olmak zorunda degil sonuçta biri beni sevip yanımda kalmak istiyorsa bunu ben kendimden ödün verdigim için degil beni oldugum gibi kabul ettigi için olsun derim sevmeyen de sevmez keyfi bilir mantıgı ile baktığımda hayır demek zor olmuyor sizde önce kendinizi sevin yalnız olmak düşünüldüğü kadar korkutucu değil hatta öyle güzel ki tadına varınca bi zamandan sonra vazgeçemiyorsunuz
Herkese merhaba.
28 yaşındayım ve evliyim.
Sıkıntım şu ki ; istemediğim bir şey olduğunda kimseye hayır diyemiyorum.
Hayatımda üzüldüğüm dönemlerin çoğuna göz gezdiriyorum ve bakıyorum ki aslında her şey benim vermediğim ya da veremediğim tepkiler yüzünden olmuş. Kendi kendime oturup ağlarım ama sonra o insanın yanına gider hiçbir şey olmamış gibi yapmaya çalışırım. Derdim kimse üzülmesin kırılmasın. Fakat bu ara farkediyorum ki herkesi korumaya çalışırken kendimi çok kırmışım. Vertigom var. Belki bu bile her şeyi içime atmaktan olmuş. Belki de yalnız kalmaktan ve insanları kaybetmekten korkuyorum bilmiyorum. Bende artık hakkını savunabilen, saf görülmeyen biri olmak istiyorum. Herkese yardım ederken kazık yiyen biri olmaktan çok sıkıldım.
Bu konuda bana yardımcı olabilecek birisi var mı ?
En sevdigim kelime hayır demek. Bende 2 senedir falan hayır diyebiliyorum. Kız kardeşim hiç hayır diyemez. Ben biraz daha mı nemrutum bilmiyorum birşey söylenecekse sen söyle ben kabul ederım der.
Bi hayır demeye başlasanız devamı gelir. Ben artık hoşuma gıtmeyen, benı mutsuz eden şeylerı kabul etmiyorum. Başkasının keyfı için neden mutsuz olayım ki. Dedigim gibi bi hayır deseniz devamı gelecek
İş kendini sevmekte başlıyor bence yani kimseden onaylanmak sevilmek gibi beklentileriniz olmayınca gayet güzel hayır diyebiliyorsunuz mesela ben çok rahat istemiyorsam istemiyorum diyen biriyim kimse benimle iyi anlaşmak beni iyi bilmek benden memnun olmak hayatımda olmak zorunda degil sonuçta biri beni sevip yanımda kalmak istiyorsa bunu ben kendimden ödün verdigim için degil beni oldugum gibi kabul ettigi için olsun derim sevmeyen de sevmez keyfi bilir mantıgı ile baktığımda hayır demek zor olmuyor sizde önce kendinizi sevin yalnız olmak düşünüldüğü kadar korkutucu değil hatta öyle güzel ki tadına varınca bi zamandan sonra vazgeçemiyorsunuz
Merhaba,
Pandemiden önce ben de sizin gibiydim. Aman kimse kirilmasin kimse üzülmesin diye diye herkese evet der olmuştum. Bu yüzden istemedigim ortamlarda da bulundum, istemedigim kişilerle arkadaşlık da yaptım, nasılsa herşeyi kabul ediyorum diye işyerine o işten öbürüne koşturur oldum. Bunlar hep içime sıkıntı sırtıma yük oluyordu ama ne yapayım kimse kirilmasin diye kendimi paraliyordum.
Pandemiyle beraber biraz içime döndüm youtubeda hayır demek ve sınır çizmeyi öğrenmekle ilgili vidolar izleyince büyük bir aydınlanma yaşadım. Ben insanlarla iyi gecinmiyor herkesle iyi anlaşmıyordum ben insanlar tarafindan kullaniliyordum. Sonrasinda benden istenen bana söylenen her şeyi iyice analiz etmeye hemen evet dememeye başladım.
Hayır demeye başlayınca benimle sadece çıkarı için arkadaş olanlar istedigini yaptiramayanlar hızla uzaklaşmaya baskalarini bulmaya başladı. Kimse neyin var hayirdir bi sorun mu var diye sormadı bile sadece çok değiştin dediler.
Evet değiştim bundan sonra böyle dedim. Meğer ben istemedigim şeylere evet dedikçe en değerlimi kendi benliğimi bilinçaltimi sıkıntıya sokuyormuşum. Artık özellikle ailedeki en yakınım olanlar dışındakilere istemedigim seylerde direk hayır diyorum. Siz duruşunuzu bozmazsanız herkes saygı duymaya başlıyor kararlı olduğunuzda kimse kullanamıyor sizi ve cekiniyorlar. Hala anlamış değilim insanlar güler yüzlü anlayışli iki tatli söz soyleyene değil üstten bakan tersleyen hor görene saygı duyuyorlar. Madem öyle bundan sonra böyle dedim ben de.
Kimse üzülür diye düşünmüyorum artık ben kaldırabiliyorsam onlar da kaldırır. Maalesef bu süreç beni bencil olmaya itti etrafima duvar ördüm ama böyle daha rahat ettim.
Insan önce iyi niyetinden kaybeder sonra da iyi niyetini...
Herkese merhaba.
28 yaşındayım ve evliyim.
Sıkıntım şu ki ; istemediğim bir şey olduğunda kimseye hayır diyemiyorum.
Hayatımda üzüldüğüm dönemlerin çoğuna göz gezdiriyorum ve bakıyorum ki aslında her şey benim vermediğim ya da veremediğim tepkiler yüzünden olmuş. Kendi kendime oturup ağlarım ama sonra o insanın yanına gider hiçbir şey olmamış gibi yapmaya çalışırım. Derdim kimse üzülmesin kırılmasın. Fakat bu ara farkediyorum ki herkesi korumaya çalışırken kendimi çok kırmışım. Vertigom var. Belki bu bile her şeyi içime atmaktan olmuş. Belki de yalnız kalmaktan ve insanları kaybetmekten korkuyorum bilmiyorum. Bende artık hakkını savunabilen, saf görülmeyen biri olmak istiyorum. Herkese yardım ederken kazık yiyen biri olmaktan çok sıkıldım.
Bu konuda bana yardımcı olabilecek birisi var mı ?