Bence iş kendinde bitiyor.
Eğer söylenen laf sana ucundan kıyısından dokunuyorsa,duymak istemediğin bir seyse etkileniyorsun, ama hiç onemsemedigin bir şeyse ve hiç önemsemedigin biriyse onun laf sokmak olduğunu bile anlamıyorsun.
Misal,geçen gün yakın arkadaş grubumuzdan bir kız evli olan arkadaşa 'ne desek evliyim,çocuğum var diyorsun. Evli olduğunu biliyoruz,çocuğun olduğunu biliyoruz,niye gözümüze sokuyorsun' tarzı bir laf etmişti, alındığını belli etmisti . benden de destek bekledi ama ben o güne kadar farketmemistim bile o cümleleri,çünkü şikayetini dile getiren arkadaşım son sekiz yıldır ciddi ciddi evlenmek istiyor,adaylarla işi sonuna getiremiyor. Bu yüzden evli kızın soyldikleri ona hava atmak gibi gelmiş. Oysa benim evlilik,cocuk bir arzum istegim yok-mevcut aşk hayatimdan da genel olarak memnunum. Bu yüzden söyledikleri bana 'cocugu bırakıp gelemem' tarzı durum bildirir gibi gelirdi.
Ayni sekilde bir başka arkadaş grubumda, hamile olanın devamlı hamilelikten bahsetmesi, annelik şöyle böyle deemesi, whatsapptan devamlı bebek alışverişi için fikir sorması sonrası bir arkadaşımız onun hakkında hamileliğini gözümüze soktuğunu,bunu bilerek yaptığını falan söylemişti, epey sinirlenmişti. Oysa bana - evet çok sıkıcı, ama sadece heyecanını paylaşıyor-gibi geliyordu. Ama ben bekardim ve o arkadaşım evliydi (ve çocuk için uğraşıyormus) ve durumu kişisel almıştı.
Bence hayatın her aşamasında öyle. Söylediği şeyin seni kirması, üzmesin aslında onlarla değil seninle ilgili bir durum.
Gerçekten çok takiliyorsan önce neden takildigin hakkında kendine dürüst olmaya çalış.
Sence dediklerinde haklılar diye mi sinirleniyorsun?
Yoksa onlar deger verdiğin insanalr ve sana aynı degerin verilmediğini görmek seni üzüyor mu?
Yoksa onların bu davranışı sana ortaokulda yaşadığın ,yine böyle laflara maruz kaldigin üzücü bir anıyı mi hatırlatıyor??
Cevabı bulduğunda sorundan da kurtulacaksın bence.
Benim de gerçekten sevmediğim iş arkadaslairm var. Her gün neler neler diyorlar bana.
Ama inan ne dinliyorum, ne kafa yoruyorum. Açıkçası umrumda bile değiller, istediklerini söyleyebilirler. Sonuçta ben de onlara bayılmıyorum :)
Hiç de cevap veresim bile gelmiyor.
Bunu da eziklik olarak gördüklerini düşünmüyorum, öyle görüyorlarsa da kendi problemleri . Sonuçta onlarin beyni,istediğini düşünmekte serbest. Ama bana göre cevap bile vermememin tek sebebi umursamamam. Eğer gerçekten kıymet verdiğim birileri olsalar en ufak bir düşüncesiz hareketlerine bile zaten kalbim kirilirdi (zaten bu da sevdiğim insanın davranışıyla degil benle ilgili)
Yani bir yerde, her şey senle ilgili:)
Misal, ben hep ekilen bir insanım. Özellikle kızlar tarafından. Tatil planları yapardik yıllarca, plan yaparken herkes hevesli ama iş çıkmaya gelince 'babam izin vermedi, sevgilim kıskandı, adet olacağım, patrondan izin alamadım' vs vs bahaneleriyle, türlü şekillerde milyon kere ekilmisimdir. Hepsinde 'amaaan,tirt' diyip kendim tek başıma , ya da son saniye buldugum biriyle yola cikmisimdir. Hatta daha birkaç hafta önce biriyle gezmek için yıllık izmimden kullandim, buluşma saatine on dakika kala ben otobusteyken bir bahane ile gelemeyeceğini söyledi. Hiç problem yapmadım, telefon elimde hemen yeni bir plan yaptım ve günüm baska biriyle , gayet de güzel geçti
Neden? Çünkü o kadar da umursadigim insanlar değiller, hem dünya hali, insan gelemeyebilir. Bir gram gönül bile koymam
Aamaaaa benim gerçekten çok sevdiğim, hevesle beklediğim,benim için ülkeler aşıp gelen sevgilime sırf son günlerimizden birinde , ben elimde piknik malzemeleri,termos dolu bir cantayla evden cikmisken yeni arkadaşlarıyla kahvaltıda olduğunu,birkaç saat sonra belki gelebileceğini söyledi diye kırılıp ayrılmıştım ve bir daha da asla görüşmedim :)) aslında bunun aynısını daha az değer verdiğim biri yapsa (ki yapmisligi var) cidden takilmazdim bile.
Sözün özü Verdiğimiz tepki, verdiğimiz değerle alakalı .
Eğer sözlerine değer veriyorsan tabii ki sen de cevap ver. Ama sözlerinin,düşüncelerinin senin için gram önemi olmayan insanlarsa boşuna neden kendini uzesin ki? He Gülüm he,de içinden - geç
