Selam tatlı kızlar
Benim için çok da dert değil samimi arkadaşımın olmaması ama benim gibi olan var mı merak ediyorum. Ben mi anormalim, çok takıntılıyım bilmek istiyorum.
Herkesle iletişimim iyidir, bir ortama girdiğimde güler yüzlü oluşumla, sıcak kanlılığımla dikkat çekerim. normal arkadaşlarım var ama özel hayatıma dahil etmiyorum. Hep sınır koyuyorum. İnsanlara güvenemiyorum bu nedenle de dostum deyip derdimi, sırrımı paylaşıp evimi özelimi açacağım kimse yok. Enerjimin tuttuğu, ortak zevklerimizin olduğu birini bile biraz uzağımda tutabiliyorum. sınır koyabiliyorum. ve sonradan o kişinin hoşuma gitmeyen huylarını görmeye başlıyorum samimi oldukça. Bana soğuma geliyor. Samimi oldukça hep gerçek düşüncelerine tanık olmaya başlıyorum, karakterini biraz daha tanımış oluyorum. Böyle böyle derken ben elemeye başlıyorum, soğuyorum.Dost demek, yakın arkadaş demek güvenebileceğin biri demek benim için. Derdimi paylaşıp yanında kendim gibi olduğumda beni yadırgamayacağından, arkamdan konuşmayacağından ya da bana karşı kullanmayacağından emin olmam demek. Benim durumum anormal mi sizce?