Çoğunuz annesiniz belkide..
22 yaşındayım şu anda. kendimi bildim bileli annemin yalanları, iftiraları, çevremizdeki insanlarla kavgalarını çekiyorum.
bir yalan söylüyor, o yalana doğruymuş gibi daha sonra kendi de inanıyor. sözlüyüm, sözlümün ailesinin yanında o kadar yalan söylüyor ki utanıyorum artık. daha bu sabah olmayan bir şeyi olmuş gibi babama anlattı.
babam her şeyin farkında. bir babanın ağlamasına şahit olmak bir kız cocugu için o kadar üzücü ve iç acıtıcı ki..
her şeyin farkında olup da neden vazgecmiyor diceksiniz.. kardeşimin annesiz büyümesine katlanamayacağını söylüyor, ben buna inanmıyorum ben babamın üzerinde bir büyü olduğunu düşünüyorum.
yalanına iftiralarına kavgalarına belki katlanabilirdim ama babamı defalarca yine yeniden aldatması yenilir yutulur cinsten değil.. mesajlarına defalarca telefonla konuşmalarına sosyal hesaplardan konuştuğu pis mahlukatlara şahit oldum.
7 yaşımdan beri her seyin farkındayım.bunların farkında olduğumu bildiği için yaptıklarını kanıtlarla sunduğum için bana yıllardır düşman. teyze tarafım hepsi eşini aldatıyor. içimi açabildiğim halamlar var onlarda annemin büyü yapmasından korkuyor.
Bir sene sonra evlenip gideceğim, arkamda babamı kardeşi bırakmak beni kahrediyor, ne yapmalıyım içimin acısını durdurmak için mutlu olabilmek için temiz bir anneye kavuşmak için ne yapmalıyım..?