- 29 Mart 2012
- 1.784
- 1.839
- 333
- Konu Sahibi Camille_claudel
-
- #1
Selam kizlar,
Aslinda kendi icimde sorunun cevabi cok net ama yine de farkli bir bakis acisina, goruse ihtiyacim var.
Is yerimde bir arkadasimla baya samimiyeti ilerletmistim. Kendisini cok da seviyordum ta ki gecenlerde yasadigimiz bir olaya dek.
Olay soyle cereyan ediyor; kendisiyle pozisyonlarimiz farkli ancak is yukunden yakindigi icin yoneticim beni gecici bir sureligine onlarin yanina verdi. Kendisi bana isi anlatti. Gayet iyiydik. Ikimiz de neredeyse ayni zamanlarda izne ciktik, geride iki arkadasimiz daha vardi. Bu arada bir taraftan bunlara yardim ederken diger taraftan da yeni, daha once calismadigimiz bir projede calisiyorum ve yoneticim de ne kadar yogun oldugumu ve projenin ne kadar zaman aldigini biliyor.
Izinden donunce telefonda konusurken bana sundan bahsetti; “toplantida isleri konusurken yapilmamis bir is gozumuze batti. Arkadaslar bunu biz izindeyken yapmamislar ve yoneticimiz benim yapmami soyledi. Ben de yapamayacagimi, izinden donunce senin yapivermeni onerdim” dedi. Tabii arada da yoneticiye saydiriyor, iki gun daha beklese de sen yapsan ölür mü sanki vs. Ardina da sunu ekledi;”x (yoneticimiz) kizdi ve camille su an en fazla mesai yapan icinizde, ona daha ne kadar Is yukleyebilirim? Gelen her isi ona paslayamayiz ya?!” Diye cikisti. Bu cikisi cok yersiz buldugunu ve sanki sadece calisan benmisim de kendileri sallamiyorlarmis gibi gostermek istedigini bile soyledi.
Ben bunu duyunca acikcasi kirildim ve neden digerlerine hesap sormayip da, ben daha izindeyken, benim uzerimden hesap yaptigini sordum. Ki ben kendisine ustume vazife olmasa dahi, yardim ederken?! Izinden dondugunu ve yogun oldugunu soyluyor ancak ben de izinden donuyorum ve yogunum :) Bana gore soyle olmaliydi; ya donup digerlerine hesap sormaliydi, ya da ben yapamam diyip cekilmeli karari yoneticiye birakmaliydi.
Genel olarak kendisini soyle savundu;
- ben senin adini vermedim, sadece aklimdan gecirdim
- x zaten kabul etmedi, benimle tartisti ( ismimi vermediyse x nereden bilip tartisti?)
- ben adini verdiysem, sen de git x’e yapamayacagini soyle? Vs vs
Buna benzer bir olay daha yasamistik ve ben kendisiyle artik sadece is odakli muhattap olup, is haricinde yok saymayi planliyorum.
Bu olaylar haricinde cok iyi anlastigimiz icin “yok yere” bitirmek istemem. Ancak su an icin kirginim ve boylesine bencil ve ilk etapta digerlerini degil de beni gozden cikaran biriyle ayni masaya oturup kahve de icemem.
Sizler ne dusunuyorsunuz?
Aslinda kendi icimde sorunun cevabi cok net ama yine de farkli bir bakis acisina, goruse ihtiyacim var.
Is yerimde bir arkadasimla baya samimiyeti ilerletmistim. Kendisini cok da seviyordum ta ki gecenlerde yasadigimiz bir olaya dek.
Olay soyle cereyan ediyor; kendisiyle pozisyonlarimiz farkli ancak is yukunden yakindigi icin yoneticim beni gecici bir sureligine onlarin yanina verdi. Kendisi bana isi anlatti. Gayet iyiydik. Ikimiz de neredeyse ayni zamanlarda izne ciktik, geride iki arkadasimiz daha vardi. Bu arada bir taraftan bunlara yardim ederken diger taraftan da yeni, daha once calismadigimiz bir projede calisiyorum ve yoneticim de ne kadar yogun oldugumu ve projenin ne kadar zaman aldigini biliyor.
Izinden donunce telefonda konusurken bana sundan bahsetti; “toplantida isleri konusurken yapilmamis bir is gozumuze batti. Arkadaslar bunu biz izindeyken yapmamislar ve yoneticimiz benim yapmami soyledi. Ben de yapamayacagimi, izinden donunce senin yapivermeni onerdim” dedi. Tabii arada da yoneticiye saydiriyor, iki gun daha beklese de sen yapsan ölür mü sanki vs. Ardina da sunu ekledi;”x (yoneticimiz) kizdi ve camille su an en fazla mesai yapan icinizde, ona daha ne kadar Is yukleyebilirim? Gelen her isi ona paslayamayiz ya?!” Diye cikisti. Bu cikisi cok yersiz buldugunu ve sanki sadece calisan benmisim de kendileri sallamiyorlarmis gibi gostermek istedigini bile soyledi.
Ben bunu duyunca acikcasi kirildim ve neden digerlerine hesap sormayip da, ben daha izindeyken, benim uzerimden hesap yaptigini sordum. Ki ben kendisine ustume vazife olmasa dahi, yardim ederken?! Izinden dondugunu ve yogun oldugunu soyluyor ancak ben de izinden donuyorum ve yogunum :) Bana gore soyle olmaliydi; ya donup digerlerine hesap sormaliydi, ya da ben yapamam diyip cekilmeli karari yoneticiye birakmaliydi.
Genel olarak kendisini soyle savundu;
- ben senin adini vermedim, sadece aklimdan gecirdim
- x zaten kabul etmedi, benimle tartisti ( ismimi vermediyse x nereden bilip tartisti?)
- ben adini verdiysem, sen de git x’e yapamayacagini soyle? Vs vs
Buna benzer bir olay daha yasamistik ve ben kendisiyle artik sadece is odakli muhattap olup, is haricinde yok saymayi planliyorum.
Bu olaylar haricinde cok iyi anlastigimiz icin “yok yere” bitirmek istemem. Ancak su an icin kirginim ve boylesine bencil ve ilk etapta digerlerini degil de beni gozden cikaran biriyle ayni masaya oturup kahve de icemem.
Sizler ne dusunuyorsunuz?