Ayyyy bende var bu, ama kimse linçlemesin belki bazı sorulara cevap olur. Cidden linçlemeyin terapi alıyorum
Asıl sebep şu: Benden daha iyisini bulacak korkusu beni kıskançlığa yönlendiriyor. Mesela 18 yaşındaydım ilk erkek arkadaşımı aşırı kıskanırdım, annem dışarı çıkmamızı çok sorun ederdi, rahat dışarı çıkabilecek birini bulur da beni istemez diye çok korkardım. O yüzden çok kıskanırdım. Hele erkek arkadaşlarıyla buluştuğu zaman "ya olm o kız senle dışarı bile rahat çıkamıyor bırak" diye aklına girerler diye aşırı korkardım ve tabii kaçınılmaz son, kıskançlık.
Ya da ben bir şeye hayır dersem, evet diyecek birini bulur diye korkuyorum bu yüzden kıskançlık var. O hala var. Keza iş ortamında da çekiyorum sıkıntısını.
Bunun dışında kendimi çirkin buluyorum. Aşırı derecede hem de. Farklı coğrafyalardaki insanlara özenip onlara benzemeye çalışıyorum. Hani kızmayın bana ama mesela birinden ilgi görmeyince yabancılara benzemediğim için göremediğimi düşünüyorum. Hani mesela böyle görünmeyi ben seçmedim, dolayısıyla şanssız olmanın verdiği bir kıskançlık da mevcut.