yorumlarınızı okuyunca anlıyorum şu aralar ne kadar doğru davrandığımı..kesinlikle haklısınız..ben de son bir haftadır falan yüzüne bile bakmıyorum,kantinde denk gelirsek arkamı dönüp oturuyorum,hiç bir şekilde ilgilenmiyorum..olabildiğince görmemeye çalışıyorum yani..beni de tedirgin eden bu davranışı zaten,o kadar şaşırdım ki resmen 180 derece döndü o mesajı görünce,o kibar,düşünceli insan gitti yerine başka biri geldi..söylediğim kimse onun böyle davranmış olabileceğine inanmıyo,o kadar kibar biri nasıl böyle yapar diyolar..artık gerçekten bi kişilik bozukluğu olduğunu düşünmeye başladım..ben böyle bir insanla bir ömür geçiremem,normal bir erkek arkadaşımla konuşurken bile kıskanıyodu,kıyafetlerime karışıyodu dar giyosun vs ki gayet normal giyiniyorum,sen sokakta yürürken kaldırımda hiç erkek yürümesin istiyorum gibi enteresan bi anlayışı vardı:)..işin garibi öyle çok muhafazakar falan da diil..aksine istanbulun göbeğinde ortamlarda büyümüş,ve her fırsatta ben birçok şeyi çok erken yaşadım ve çok pişmanım,yaşadığım erkekçe şeylerdi,kimseye aşık olmadım,ilk kez seninle çıkıyorum gibi şeyler söylüyodu..onu görmeden daha çabuk atlatabilirdim belki bu durumu ama her gün görünce bir garip oluyo insanın içi..nefret etmeye çalışıyorum bana söylediği kelimeleri tekrar ederek sürekli..nedense ben de de bir suçluluk duygusu var,bilmiyorum sanırım mesaj yüzünden kendimi çok suçlu hissediyorum..ilk zamanlar yüzüme bile bakmazken şimdi kantinde,yemekhanede gelip arkama oturmaya başladı,ancak hala konuşmak yada özür dilemek gibi bir girişimde bulunmadı..bende unutmaya çalışıyorum zaten,ne kadar zor olsa da..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?