Erkek arkadaşımla üç buçuk aydır birlikteyiz. Kendi aramızda bir problemimiz yok, çok iyi anlaşıyoruz, ortak noktamız çok fazla olduğu için birlikte vakit geçirmek de gerçekten çok keyifli. Ancak beni sürekli olarak mutsuzluğa iten bir mesele var ki o da erkek arkadaşımın eski sevgililerinin sürekli olarak bir yerden çıkıp ona ulaşmaya çalışmaları. İnanır mısınız, aralarında bana facebooktan mesaj atıp, nolur izin ver de son bi kez onunla başbaşa görüşelim ben onu hala çok seviyorum diyen bile oldu... Biliyorum ki 26 yaşında bi erkeğin eski sevgilileri elbette olmuştur, ben de sütten çıkma ak kaşık değilim ama, artık nasıl başedeceğimi bilmiyorum bu durumla..
Bir kaç aydır konuyla bağımsız sebeplerden ötürü psikolojik tedavi görüyorum ve doktorumun söylediğine göre major bir depresyondaymışım, bunun için Lustral kullanıyordum ancak bi süre önce azalta azalta bıraktım. Belki onun da etkisiyle daha çok sıkıntı yaratıyor bana şuanda bu mevzular bilmiyorum ama inanın bıktım. Aşık olduğum adamın eski sevgilileriyle sürekli karşılaşmaktan, onların ağzından sevgilime ilan-ı aşk edilmesini görmekten bıktım.. Bugün bi şekilde sevgilimin bir eski sevgilisiyle mutlu mesut çekilmiş fotoğraflarına denk geldim ki bu da bana son darbe oldu. Resmen çıldırdım. Erkek arkadaşıma saldırdım, bağırdım çağırdım. Ama ağlamadım. Hani öyle bi nokta olur ki artık üzülmeyi, kızmayı, kırgınlığı, öfkeyi ve isyanı öyle bir derecede yaşarsınız ki gözünüzden o yaşlar akamaz olur ya, işte aynen öyle oldu. Gözyaşlarım donup kaldı. O kadar öfke doluyum ki, bundan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Bu öfkem yalnızca o eski sevgilisi olacak kızlara değil, aynı zamanda erkek arkadaşıma da kızıyorum.. Hatta en çok ona kızıyorum.. Sanki kendime memleketin yarısından fazlasıyla birlikte olmuş bi adam bulmuşum gibi hissediyorum.. Biliyorum, şuanda hareketlerinde güvensizliğe kapılmamı gerektirecek hiçbirşey yok, çok da güveniyorum ama bu güvensizlik değil, bu gerçekten "kıskançlık" denen şey.. Kaldıramıyorum..
Buraya yazmam hiçbir şeyi değiştirmeyecek, yine ben böyle şeylerle karşı karşıya gelip üzülücem çok iyi biliyorum ama mutlaka kendimi anlatmam gerekliydi.. Anlayan olsun, ya da olmasın...
bu hasta numarasını bir süre devam ettirdi. o dönem çok canımı sıktı gerçekten bir insan neden bu kadar küçülür anlamam.neyse sonra sevgili buldu da kendine yakamızdan düştü. bu insanlar da en geç yeni bir sevgili bulduklarında yakanızdan düşeceklerdir
