Şu anda sözün bittiği yerdeyim. Bulunduğum şehre birkaç saat uzaklıkta bir arkadaşım oturuyordu. Daha 33 yaşındaydı. 4 çocuk annesi, en küçüğü 6 aylıktı. Türkiye'ye izine gitmişler yazın. Kaza olmuş ve bütün aile .... yok şimdi . O çocuklar, o hep neşeli sesiyle konuşan arkadaşım , eşi....
Ve olay bir ay önce olmuş. En son bebeği olduğunda telefonda konuştuk. Sen müsait olursan ararsın dedim. Bebeğin yeni doğdu, biraz toparlan , konuşuruz dedim. Geçen gün bir arayayım istedim, ulaşılamadı telefonuna. Meğer karatoprağa girmiş girmiş canım benim. Türkiye'den başka bir arkadaş haber verdi. Elim, ayağım titredi anlatınca. Dünya ve içindekiler, üzüldüğüm şeyler ne kadar boş geldi bir an.....Hayaller ve arzular ne kadar uzak , ölüm ne kadar yakın...