Çocukluğum sahaflarda geçti. Okul harçlıklarımdan biriktirdiklerimle kitap değiş tokuş ederdim. Ayrıca, elime geçen tüm paramla kitap alırdım. Bayram harçlıklarım, karne param

Annem çok kızardı, sürekli kitap aldığım için. 22 yıl önce, 4 Şubatta aldım ilk birinci el kitabımı...Edmondo De Amicisi'in Çocuk Kalbi... O gün hala dün gibi aklımda.

Doğum günümde ve karne için akrabaların verdiği paraları toplayıp almıştım

Ne yazık ki, annem aldığım pek çok kitabı nasılsa okudum diye sobada yakmış

Ne kadar içimin yandığını, üzüldüğümü anlatamam. O günlerde aklıma koyduğum tek şey bir gün kendi evim olduğunda, her odasında bir kitaplık olmasıydı. Şükür ki çocukluk hayalimi gerçekleştirdim ve evimin antresi dahil her odasında en az bir kitaplığım var ve içi okuduğum kitaplarla dolu

Şu zamana kadar sahaf ve kütüphane hariç hiç kimseden ödünç kitap almadım. (Çocukluğumda gittiğim sahaf beni tanıdığı için bazen ödünç kitaplar da veriyordu) Şu zamana kadar ödünç verdiğim ve geri alamadığım en az bir kitaplık dolusu kitap var. Bu tutkuyu yalnızca yaşayanlar biliyor sanıyorum. Pek çok kişi neden bağış yapmıyorsun, neden biriktiriyorsun vs diyor ama kitaplarla aramızdaki bağı anlayamıyorlar sanırım.