Sizi çook iyi anlıyorum, aynı şeyleri yaşadım.
Benim yaptığım etkinliğin haddi hesabı yoktu yine de isterdi, hala ister, niye çünkü anne kural koyan sıkıcı kişi, babaanne dede her istediğini yapan sevimli kişi.
Ne var bunda hiç bir şey olmaz diyenler bu durumıu yaşamayanlar.
Bir anne için çok sinir bozucu, anneliğini sorgulatıcı, çocuğum beni değil onları daha çok seviyor dedirtici bir durum.
Ben çözümü şöyle buldum, eşim dahil herkese cazgırlık yaparak, istemiyorum bu kadar! Ki kv gil ile merhaba merhaba olacak kıvamda aramızda büyük anlaşmazlık oldu başka konulardan, öncesinde gül gibi anlaşırken. Haliyle ben yanlarında gitmiyorum, öncesinde tek bırakmaz bende giderdim.
Neyse çocuklarım hala istiyor ama büyük için artık cazip gelmiyor, ben istediğim zamanlar önce iki üç günde bir sonra hafta da bir olacak şekilde azalttım. Çocuğum da babası ile giderken babaanneme gidicem diye tuttururdu, tabi ben istemem, eşim ne olur gitsin der, ondan sonra biz geriliriz falan, ayyy kabus dolu günler. Ne çektiğimi ben bilirim.
Eşim de pes etti artık benim kararlılığımdan, çok karışamıyor. Şimdi gitseler de yarım saat sonra çağırıyorum.
İzin vermeyeceksiniz, her gün olmaz, bizim evimiz burası, onların evi orası, insanlara her gün her gün gidilmez, anneannene her gün gidiyor musun diye alttan alta işleyin.
Bu arada bizde babanne dede güya kurallara uyuyorlar ama nasıl, annen izin vermiyor, annen istemiyor, annen derse olur, çocuk ne düşünüyor, dedemler yapacak ama hep annem yüzünden yapamıyorlar. Anneye karşı çocuğu soğutuyor bu sözlerde.
