- 23 Kasım 2008
- 1.891
- 6.352
- 683
Herkese merhabalar. Sizlere eşimin ailesiyle ilgili yaşadığım problemlerden bahsetmek ve çözüm önerilerinizi almak istiyorum. Eşimle 10 sene önce büyük bir aşkla evlendik. Evlenmeden önce 6 sene flört dönemimiz oldu. Daha evlenmeden önce kayınvalidemin isteksiz soğuk tavırlarından benden pek de hazzetmediği anlaşılıyordu. Ama ne hikmetse görümcem tam bir melekti, bir kanatları eksik...
Görümcemin kendi annesiyle bir küs bir barış bir ilişkisi vardı. Annesinin benim hakkımda söylediği herşeyi anında bana yetiştiriyordu. Bu dönem de kayınvalidemla aramıza ördüğüm duvar düğün zamanı çıkardıkları rezilliklerle daha da yükseldi.
Tüm bu yaşananlar esnasında eşim istisnasız hep beni destekledi. Benim de hatalarım oldu elbet ama eşim senin iyi niyetinden eminim ben onlarınkinden değil dedi. 2 sene hiç görüşmedik, bebekten sonra ise çocuk bahanesiyle yanaşmaya başladılar.
Problem tam da bu noktada başladı. Görümcemin eşimi ve beni kıskandığı her halinden belli oluyor bunu farklı yollarla belli ediyordu. Evime yılda bir kez gelen ve elini hiçbir işe sürdürmediğim kayınvalidemi bulaşık yıkarken gördü diye bana fırça atmaya kalkmalar. Eşime onu parmağımda oynattığımı söylemeler..
Büyük olay geçen yaz patlak verdi. Küçük bir tatil beldesinde yaşıyoruz. Görümcemi 2 oğluyla, sonrasında arkadaşı ve ailesiyle 2 kez ağırladık. En son eşiyle ve ailesiyle gelmek istediğinde (eşim eniştesiyle çok ciddi sebeplerden küs) eşim annesini arayıp ağırlayamayacağımızı söyledi. Ablam ve çocuklar tamam ama kocasını evimde istemiyorum dedi. Tabiki de biz kötü olduk. Aslında ağırlamak istemiyormuşuz da enişteyi bahane ediyormuşuz.
Ama yine de bir otel ayarladılar burdan. Ben de daha ilk günden aradım ihtiyacınız var mı yemeğe gelin vs diye. Yani küslük mevzusuna hiç karışmadım. Ama kötü olan ben oldum.
Görümcem evine döner dönmez beni aradı. Ne şeytanlığımı ne fitneciliğimi bıraktı. Kardeşimle aramı sen bozdun yılan dedi bana. Çocukları da bize karşı doldurursun vs... Ki kızlarım babaannelerinden hoşlanmadığımı bile bilmez. Yanlarında asla çaktırmam bu konuları..
Velhasıl kelam sorun şu ki ben bu insanları hayatımdan çıkardım. Eşim de arkamda çok şükür. Ama büyük kızım babaanneye de halaya da çok düşkün. Doğum günü, 23 Nisan, okuma bayramı, karne günü... Hep telefon bekledi. Biz de halan rahatsızmış onun yanında yoğunluktan arayamıyordur dedik. Ama dün "anne babaannemi üzecek birşey mi yaptım. Babaannem hiç mi özlemedi beni" diye ağladı. Benim yerimde olsanız babaanneyi arayıp telefonu kızınıza verir miydiniz? Benim için çok güç çünkü kayınvalidem telefonu açmayacak ve barışmaya çalıştığımı düşünüp kendi haklılığının ispatlandığını varsayacaktır.
Uzun olduysa affola. Ancak bu kadar özetleyebildim kusura bakmayın lütfen.
Görümcemin kendi annesiyle bir küs bir barış bir ilişkisi vardı. Annesinin benim hakkımda söylediği herşeyi anında bana yetiştiriyordu. Bu dönem de kayınvalidemla aramıza ördüğüm duvar düğün zamanı çıkardıkları rezilliklerle daha da yükseldi.
Tüm bu yaşananlar esnasında eşim istisnasız hep beni destekledi. Benim de hatalarım oldu elbet ama eşim senin iyi niyetinden eminim ben onlarınkinden değil dedi. 2 sene hiç görüşmedik, bebekten sonra ise çocuk bahanesiyle yanaşmaya başladılar.
Problem tam da bu noktada başladı. Görümcemin eşimi ve beni kıskandığı her halinden belli oluyor bunu farklı yollarla belli ediyordu. Evime yılda bir kez gelen ve elini hiçbir işe sürdürmediğim kayınvalidemi bulaşık yıkarken gördü diye bana fırça atmaya kalkmalar. Eşime onu parmağımda oynattığımı söylemeler..
Büyük olay geçen yaz patlak verdi. Küçük bir tatil beldesinde yaşıyoruz. Görümcemi 2 oğluyla, sonrasında arkadaşı ve ailesiyle 2 kez ağırladık. En son eşiyle ve ailesiyle gelmek istediğinde (eşim eniştesiyle çok ciddi sebeplerden küs) eşim annesini arayıp ağırlayamayacağımızı söyledi. Ablam ve çocuklar tamam ama kocasını evimde istemiyorum dedi. Tabiki de biz kötü olduk. Aslında ağırlamak istemiyormuşuz da enişteyi bahane ediyormuşuz.
Ama yine de bir otel ayarladılar burdan. Ben de daha ilk günden aradım ihtiyacınız var mı yemeğe gelin vs diye. Yani küslük mevzusuna hiç karışmadım. Ama kötü olan ben oldum.
Görümcem evine döner dönmez beni aradı. Ne şeytanlığımı ne fitneciliğimi bıraktı. Kardeşimle aramı sen bozdun yılan dedi bana. Çocukları da bize karşı doldurursun vs... Ki kızlarım babaannelerinden hoşlanmadığımı bile bilmez. Yanlarında asla çaktırmam bu konuları..
Velhasıl kelam sorun şu ki ben bu insanları hayatımdan çıkardım. Eşim de arkamda çok şükür. Ama büyük kızım babaanneye de halaya da çok düşkün. Doğum günü, 23 Nisan, okuma bayramı, karne günü... Hep telefon bekledi. Biz de halan rahatsızmış onun yanında yoğunluktan arayamıyordur dedik. Ama dün "anne babaannemi üzecek birşey mi yaptım. Babaannem hiç mi özlemedi beni" diye ağladı. Benim yerimde olsanız babaanneyi arayıp telefonu kızınıza verir miydiniz? Benim için çok güç çünkü kayınvalidem telefonu açmayacak ve barışmaya çalıştığımı düşünüp kendi haklılığının ispatlandığını varsayacaktır.
Uzun olduysa affola. Ancak bu kadar özetleyebildim kusura bakmayın lütfen.