Kızıma nasıl davranmalıyım lütfen bir akıl verin

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
arkadasim hicbir iş yapmasin, bir dediği iki olmasın demek ilgisizliğin belirtisi zaten, anne baba icin iş yapmak zor değildir, çocuga öğretmek zordur, asıl fedakarlik kirli çoraplarini kaldirmak değil, bunu ona ögretebilmektir, her istediğini almak vermek değil, bilinçli tuketimi öğretmektir zor olan...

İlgili anne-baba kısmını size izah etmeyeceğim. Ben kendilerini gayet iyi tanıdığım için nekadar ilgili olduklarını çok iyi biliyorum. Bahsettiğim kız dışında 3 çocukları daha var, hepsi kariyer ve meslek açısından çok iyi yerlere geldiler. Onlarıda farklı anne-baba yetiştirmediğine göre sorun ilgide olmadığını net söyleyebilirim. Bir kızları daha var hata. Aynı muameleyi gördü. Anne ben okumadım ama kızlarım okusun iyi yerlere gelsin diye kendini paraladı yıllarca. Biri okudu, mesleğini aldı eline öyle kurdu yuvasını. Diğeride kaçtı gitti çocuk yaşta, şuan 20 yaşında bile değil ama 3 yaşında oğlu var. Şu süreçte ne kendi ne oğlu sokağa bile çıkma izni yokken o bir evin sorumluluğunu aldı. Kendi tercihi.
Ayrıca çocuklara iş öğretmek, sorumluluk vermek sizin anlatığınız kadar zor iş değil. Hergün yapiyorum, ordan biliyorum.
 
İlgili anne-baba kısmını size izah etmeyeceğim. Ben kendilerini gayet iyi tanıdığım için nekadar ilgili olduklarını çok iyi biliyorum. Bahsettiğim kız dışında 3 çocukları daha var, hepsi kariyer ve meslek açısından çok iyi yerlere geldiler. Onlarıda farklı anne-baba yetiştirmediğine göre sorun ilgide olmadığını net söyleyebilirim. Bir kızları daha var hata. Aynı muameleyi gördü. Anne ben okumadım ama kızlarım okusun iyi yerlere gelsin diye kendini paraladı yıllarca. Biri okudu, mesleğini aldı eline öyle kurdu yuvasını. Diğeride kaçtı gitti çocuk yaşta, şuan 20 yaşında bile değil ama 3 yaşında oğlu var. Şu süreçte ne kendi ne oğlu sokağa bile çıkma izni yokken o bir evin sorumluluğunu aldı. Kendi tercihi.
Ayrıca çocuklara iş öğretmek, sorumluluk vermek sizin anlatığınız kadar zor iş değil. Hergün yapiyorum, ordan biliyorum.
ne mutlu size o zaman...
 
Karşılaşıp sarıldığınızda ne öfke kalır ne bir şey. Özlem giderin, derdini dinleyin, uzaklaşmasın sizden, zordaysa eğer dönebileceği bir kapı olduğunu bilsin. Hayatı güzel gidiyorsa eğer içiniz rahat etsin.
Psikolojisi iyiyse üzüldüğünüzü belirtin.
Geçen iki sene geri gelmez. Evlat da anne de başka kimseye benzemez. Sarılın bolca.
Allah ayırmasın
 
Surda yazılan iki cumleyle anneliği sorgulamak hadsizlik bence. Çocuk büyüyünce eşini dovse, ne bileyim seri katil olsa, hırsız olsa vs hepsi annenin sucuymus burda bunu savunan var
Garanti çünkü kendilerinin çocuklarının böyle olmayacağı. Bilemiyorum benim çocuğumun doğduğundan beri bir karakteri var mesela onu değiştiremiyorum ama yumuşatabiliyorum sadece. Herhalde herkese oyun hamuru gibi çocuklar verilmiş istedikleri gibi şekillendiriyorlar.
 
Garanti çünkü kendilerinin çocuklarının böyle olmayacağı. Bilemiyorum benim çocuğumun doğduğundan beri bir karakteri var mesela onu değiştiremiyorum ama yumuşatabiliyorum sadece. Herhalde herkese oyun hamuru gibi çocuklar verilmiş istedikleri gibi şekillendiriyorlar.

Bazılarıda çocukları olmadığı için atıp tutuyorlardır.
Benimde çocuğum yokken çocuk eğitimi hakkında çok fazla fikrim vardı malum. Hayatlar ve hayaller der ve susarım.
 
Bazılarıda çocukları olmadığı için atıp tutuyorlardır.
Benimde çocuğum yokken çocuk eğitimi hakkında çok fazla fikrim vardı malum. Hayatlar ve hayaller der ve susarım.
Evet onuzaten tahmin edebiliyorum, şu keskin köşeli annede suç vardır diyenler ya yeni annedie başına geleceklerden bihaber ya çocuğu yoktur.
 
Çok zor bir konu..
Okurken boğazım tıkandı..
Üzüldüm..
Ben anne olsam sakin kalamazdım maalesef.

Kızınızı kazanmaya bakın..
Gelsin konuşun.
Çocuk yapmasın okulunu bitirsin..
Belki pişmandır; eve dönmek için ağzınızı aramaya gelecektir.
Kızınız size açılana kadar asla "neden, niye, nasıl yaptın ?" tarzı asla konuşmayın..
Bana kızınız pişman olmuş gibi geldi..
 
Cok zor yasadiklarıniz ama lutfen hesap sorup tekrar uzaklastirmayin.Yine sizin içiniz yanar.Hangi akla uyup aniden evlendiyse.Aslinda karsi tarafin ne kdar yanlış bi secim oldugunu da gostermis bu durum
 
ne hata yaparsa yapsın siz ona şevkatli kollarınızı açarsınız kızmanız da onun iyiliği içindir. siz ona onu her şartta sevdiğinizi ve her şartta yardımcı olacağınızı hissettirin de gerisini bilemem
 
Bir anne olarak fikirlerinize ihtiyacım var canımdan çok sevdigim kızım 2 yıl önce aile olarak tasvip etmesekte seviyorum dedigi gencle sözledik tek şartımız okulunu bitirmesiydi ama kızım gitti bizden habersiz nikah kıydı bizede sosyal medyadan evlilik cüzdanının fotografıni atti tabii biz şok zira böyle birşey yapmasıni gerektirecek bir dirum yoktu.En önem verdigimiz şey eğitim hayatıydı 3 yıl yemedim içmedim yurtdışında okuttum 2 yılda türkiyede egitimini tamamlaması gerekiyordu ve gitti evlendi.Çok agladım çok üzüldüm ama elimden hiç birşey gelmedigi gibi bizimle görüşmekte istemedi ama bu gün mesaj atmış gelmek istiyorum diye bende gel dedim çok kızgınım çok öfkeliyim ama cokta özledim geldiğinde bu ihanetinin yaptıklarınin hesabını sorayım yoksa hiç birşey olmamış gibi davranayım ne yapayım bilemedim lütfen bana fikirlerinizle yardımci olun
Biraz daha detaylı anlatsanız keske de empati yapabilsek.

Kiziniz kac yaşında?

Sözlediğiniz insanla evlendi diye nie bu kadar tepkilisiniz?

2 yıldır neden gorüsmuyorsunuz? Eşi mi istemiyor gorusmenizi? kendisi mi size küstü?

Kiziniz evliliğinde mutsuz mu? Kocası kotü birisi mi? Evlendiği için başına kotu seyler mi geldi?

Ne zaman evlendi tam olarak? Evlenene kadar araniz iyi miydi?

Okulu ne zaman biraktı? Devam etme planı hic mi yok? Yoksa da bu sizi nie bu kadar uzdü?

Caninizdan cok sevdiginiz kiziniz sırf sizden izinsiz evlendi diye gurur yaptiginiz icin bu kadar tepkili olabilir misiniz?
 
Aynen bahsettiğim bu yani bir iki ararsın olmuyorsa anneyim aramalıyım inadı olmamalı bence. Kız da aramayabilir anne de, belki ikisinin de olayları sindirmek içni zaman ihtiyacı vardı. Ayrıca nasıl olduğunu öğrenmek için illa şahsın kendini aramak gerekmiyor, bir şekilde haber alınıyordur muhtemelen.
Anne olarak gerektiğinde geri adım atması da bilinmeli.
Elbette bir şekilde birbirlerinden haber alıyorlardır.
Ben 2 taraflı değerlendirdim, ayrıca konu sahibesi için demiyorum asla, genel olarak ebeveyn-çocuk ilişkisi nasıl bilmeden direkt yargılamada yapılamaz, evladın hatalı asla görüşme, görüşürsen de yakasına yapış hesap sor da denemez.

Anne olarak yazarsam çocuklarımızı o kadar çok seviyoruz ki, bazen onların üstünden çok fazla hayal kurup o hayalleri yerine getirme beklentisine giriyoruz, bu hayaller zamanla baskı ve zorunlu hal durumunu alıyor, aşırı sevgi ve koruyuculuğumuzla bunaltıyoruz, öyle olunca da çocuğa senin hayal nedir, ne yapmak istiyorsun, hayattan beklentilerin neler diye sormayı unutuyoruz, ilgisizlik kadar fazla ilgilenip bu ilgiyi bilmeden bunaltan bir otorite haline getirdiğimizi fark edemiyoruz.

Evlat olarak yazarsam da çocuk doğduğu andan itibaren bir birey, daha tat almayı, tatlıyla tuzluyu ayırt etmeye, renkleri seçmeye başladığı andan itibaren ne yiyeceğinden hangi renge el uzatacağını biliyor, yürüyüp konuşmaya başladığı andan itibaren de giyeceği kıyafetten gideceği yere bir fikri oluşuyor, sizden farklı bambaşka bir karakter yetişiyor, ailenin hayalleriyle onun hayalleri bağdaşmıyor, ailenizin istediği gibi değil kendi istediğiniz gibi olmak istiyorsunuz, işte tam o noktada bir seçim yapmanız gerekiyor ya size ait olmayan bir hayalin peşinden gitmek ya da kendi hayalinizin peşinden gitmek.
Seçimler ve bu seçimleri yerine getiriş biçimi belki yanlış oluyor ama nasıl ki aileler kusursuz değilse, mükemmel anne baba diye bir şey yoksa kusursuz mükemmel bir evlat da yok.
Siz onaylamadığınız halde evlenmiş mi? Bunun tamiri yok diye bir şey yok, aile de evlat da kırılır dökülür ama aralarındaki ilişkiyi tamir edebilir, en azından bunun için fırsat vermek gerekir.
 
Elbette bir şekilde birbirlerinden haber alıyorlardır.
Ben 2 taraflı değerlendirdim, ayrıca konu sahibesi için demiyorum asla, genel olarak ebeveyn-çocuk ilişkisi nasıl bilmeden direkt yargılamada yapılamaz, evladın hatalı asla görüşme, görüşürsen de yakasına yapış hesap sor da denemez.

Anne olarak yazarsam çocuklarımızı o kadar çok seviyoruz ki, bazen onların üstünden çok fazla hayal kurup o hayalleri yerine getirme beklentisine giriyoruz, bu hayaller zamanla baskı ve zorunlu hal durumunu alıyor, aşırı sevgi ve koruyuculuğumuzla bunaltıyoruz, öyle olunca da çocuğa senin hayal nedir, ne yapmak istiyorsun, hayattan beklentilerin neler diye sormayı unutuyoruz, ilgisizlik kadar fazla ilgilenip bu ilgiyi bilmeden bunaltan bir otorite haline getirdiğimizi fark edemiyoruz.

Evlat olarak yazarsam da çocuk doğduğu andan itibaren bir birey, daha tat almayı, tatlıyla tuzluyu ayırt etmeye, renkleri seçmeye başladığı andan itibaren ne yiyeceğinden hangi renge el uzatacağını biliyor, yürüyüp konuşmaya başladığı andan itibaren de giyeceği kıyafetten gideceği yere bir fikri oluşuyor, sizden farklı bambaşka bir karakter yetişiyor, ailenin hayalleriyle onun hayalleri bağdaşmıyor, ailenizin istediği gibi değil kendi istediğiniz gibi olmak istiyorsunuz, işte tam o noktada bir seçim yapmanız gerekiyor ya size ait olmayan bir hayalin peşinden gitmek ya da kendi hayalinizin peşinden gitmek.
Seçimler ve bu seçimleri yerine getiriş biçimi belki yanlış oluyor ama nasıl ki aileler kusursuz değilse, mükemmel anne baba diye bir şey yoksa kusursuz mükemmel bir evlat da yok.
Siz onaylamadığınız halde evlenmiş mi? Bunun tamiri yok diye bir şey yok, aile de evlat da kırılır dökülür ama aralarındaki ilişkiyi tamir edebilir, en azından bunun için fırsat vermek gerekir.
İnanın evladımı o kadar çok seviyorum ki, her anne gibi..
Tarifsiz..
Ama bu sevgi bana çocuğum üzerinden hayal kurma hakkını bile vermiyor, plan yapma, beklentiye girme durumunu zaten geçiyorum.

Anne olarak çok sevdiğimiz için evlilikleri, meslekleri, eşleri, işleri hakkında hayal kurma hakkımız bence yok.

Ancak onları her koşulda destekleyip, istedikleri ölçü de fikir verebiliriz.
Eger bunu yapmazsak zaten çocuk kendisini bir cendere de bulur, hatalar yapar, savrulur..
 
Çok üzüldüm konuya.
Aile ilişkiniz düzeltilebilir.
Ben böyle bir durumda ne yapardım bilmiyorum; yaralı bir kuşa dönerdim, çocuğum kanatlarımı kırmış gibi hissederdim sanırım ama öylece evlendiği için değil. Bir hiç gibi kenara atılmış hisseder kahrolurdum.
Konudan anladığım kadarıyla 19-20-21 yaş civarı olmuş bunlar.
Her zaman söylerim; evladım ne yaparsa yapsın sırtımı dönemem, sarıp sarmalarım ama evladıma da hayatı boyunca balık veremem, balık tutmayı da öğrenmesi/öğretmem gerek.
Yanında olun, sevgi verin ama kızınızın her şeyin bir sonucu olduğunu anlaması idrak etmesi gerekiyor -ki umarım sık dokuyup, ince elemeyi öğrenmiştir.
Hayat bana büyük konuşmamayı öğretti. Maalesef insan da yaşamadan ne yapacağını çok kestiremiyor. Yapmam dediğini yapıyor, yaparım dediğini yapmayabiliyorsun...
 
Bende anneme aynısını yaptım sonuç olarak evlendiğim beyden bu fedakarkığım karşılığı fedakarlık bekledim ama o narsistti, sonuç olarak annem beni suçlayıp beni soğutmadığı için dizinin dibine geri döndüm annemin en iyi tavsiyesi 3 seneden önce çocuk yapma dedi bende iyiki onu dinlemiştim.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X