- 12 Temmuz 2006
- 57.443
- 219.547
- 1.223
- 53
25 yaşında bir kızım var kendimi sizin yerinize koyunca üzüntünüzü de öfkenizi de o kadar iyi anlıyorum ki, her anne evladı için en iyisini ister, kendinden çok daha güzel bir hayat yaşasın ister, zaten tüm amacımızda bu değil mi?Bir anne olarak fikirlerinize ihtiyacım var canımdan çok sevdigim kızım 2 yıl önce aile olarak tasvip etmesekte seviyorum dedigi gencle sözledik tek şartımız okulunu bitirmesiydi ama kızım gitti bizden habersiz nikah kıydı bizede sosyal medyadan evlilik cüzdanının fotografıni atti tabii biz şok zira böyle birşey yapmasıni gerektirecek bir dirum yoktu.En önem verdigimiz şey eğitim hayatıydı 3 yıl yemedim içmedim yurtdışında okuttum 2 yılda türkiyede egitimini tamamlaması gerekiyordu ve gitti evlendi.Çok agladım çok üzüldüm ama elimden hiç birşey gelmedigi gibi bizimle görüşmekte istemedi ama bu gün mesaj atmış gelmek istiyorum diye bende gel dedim çok kızgınım çok öfkeliyim ama cokta özledim geldiğinde bu ihanetinin yaptıklarınin hesabını sorayım yoksa hiç birşey olmamış gibi davranayım ne yapayım bilemedim lütfen bana fikirlerinizle yardımci olun
Bunu bir ihanet olarak görmeyin, doğrularıyla yanlışlarıyla da olsa bir seçim yapmış, bu seçimi sizi yıkarak yapmış belki ama sonuçta o genç, o sizin evladınız, tırnağı kırılsa en çok sizin içiniz acır.
Gelince bağrınıza basın, hasretinizi giderin, onu bir dinleyin, tamam kızın ağlayın ama öfkenizi de kontrol edin, zira ne olursa olsun o sizin evladınız.
Son düzenleme: