kizimin arkadasi

kiskandigini dusunuyorum.kizima aldigim oyuncaga kadar laf etmeleri tuhaf.yok onjnki istemezmis anlayisliymis.anlayisliysada kendine degilsede kendine.ben sadece dillendirmesine kiziyorum.onun cocuguda benim tarzim bi cocuk degil ama her firsatta dillendirmiyorum
 
haa iste bunu anlatmaya calisiyorum bu yasta bu ne
 

Bence sıkıntı çocuklarda değil ikinizin ilişkisinde

Ben de anlatırım bazen burada ya da gerçek hayatta

Örneğin arkadaşına hediye alacağız diye girdi isek ona hediye alırız asla tutturmaz bana da diye

Arkadaşlarının anneleri kendi çocuklarını götürmüyormuş onlar da istemesin diye

O onların hayatı bu benim

Belki gözü kalmasın diye onun yaptığı doğru belki gördüğü halde her istediğini alamayacağını bilip kendini frenleyen benimki

Bu konuyu ego savaşına çevirmediğimiz için sorun olmuyor

Esasen çocukların arkadaşları hakkındaki tespiti çoğu Zaman doğru olabilir ya da benimkininkiler doğru

Geçen bir arkadaşı onun hakkında söyledi X in İngilizcesi çok iyi y bilmiyor diye

Doğrudur muhtemelen ama bu beni çocuğuma bakışımı değiştirmemeli

O nedenle kızınızı kızdan uzak tutmaya çalışmayın siz anneden uzak olun bu tarz insanlar olabileceğini de görsün ayrıca kızınız
 
Ah benzer şeyleri yaşamışız kızınızla.Bizim karşı komşumuzun kızı vardı,ben 4 yaşındayken o kız 8 yaşındaydı.Aman Allah'ım aklıma geldikçe tüylerim ürperir.Neler neler çektik biz..Maalesef her çocuk çocuk gibi olmuyor.Bahsettiğim kız aile huzuru bırakmamıştı bizde,çok küçük olmama rağmen nasıl korktuysam o kızı ve yaptıklarını hala hatırlarım resmen psikolojimi bozmuş.Evimize gelirlerdi annesiyle,oyuncaklarımı çalar,eşyalarımıza zarar verirdi.Tuvalete gidicem diyip annemlerin yatak odasına girer battaniyeleri falan keserdi.Bi kaç kez paramızı da çaldı.Annem çok yumuşak yüzlü ve merhametliydi,bişey diyemezdi.Ailevi sorunları da vardı,acırdı kıza.Evimizin hemen yanında bi bakkal vardı,beni bi gün onunla çikolata almaya gönderdi.Kız tutturdu başka bakkala gidelim diye.Bende 6 yaşındaydım o zaman,baya bi uzaklaştık sokağımızdan.Kız tuttu beni arabanın önüne attı,inanın hala bi fren sesi duyduğumda aklıma gelir irkilirim.Sonra da koşa koşa uzaklaştı bıraktı beni orda.Araç sahibi arabadan indi benle ilgileniyor falan.Nasıl oldu bilmiyorum ama ben bi şekilde sokağımıza geldim bu kısımları hatırlamıyorum.Annem çıldırmış vaziyette beni arıyor mahallede,kız ona demiş ki lumos gelmek istemedi aşağıda oynuyor.Annem de bilir,ben öyle habersiz bişey yapmam oynamak istersem yukarı çıkar izin alırım.Bi şekilde kavuştuk annemle,anlattım herşeyi.Annemin o zaman gözü döndü,hala o kızı nasıl öldürmedim bilmiyorum der.O oldu bi daha görüşmedik.Artık bozuk aileden mi,fıtrattan mı yoksa bozuk psikolojiden mi kaynaklanıyor inanın bir fikrim yok ama her çocuk masum değil.Bana bunu yapan çocuk o zaman 10 yaşındaydı.Annem hala Merve ismini duyunca bi kötü olur o kız yüzünden,ha keza bende öyle.Lütfen ama lütfen koruyun kızınızı,belki sizin komşu kızınız benim kız kadar psikopat değildir bilemiyorum ama psikolojik şiddet unutulmuyor.
 
Ben sizin yerinizde olsam komşuma altan alta telkinlerde bulunurdum.. Laf sokmaya çalışır gibi değil gerçekten tüm iyi niyetimle onu bilinçlendirmeye çalışırdım. Çocukları yarıştıran ebeveynler konusunda makaleler okur, lafı geldiğinde muhabbet eder gibi kendisine anlatırdım. "Böyle böyle davranmak çok yanlışmış, şunlara sebep oluyormuş." gibi. Hatta kendim de zaman zaman yapıyorum galiba, dikkat etmeliyim gibi şeyler söylerdim. Sonuçta ortada bu anneye maruz kalan suçsuz bir çocuk var, onun iyiliği için en azından bunu yapabilirsiniz. Baktınız anlayacak gibi değil açık açık "sizin şu şu tavırlarınız bana çok yanlış geliyor buna devam edecekseniz görüşmek istemiyorum" der ilişkinizi kesersiniz. Kendi çocuğunuzu da düşünmeniz lazım.
 
bunlar hayatın dinamikleri o olmasa başkası olur böyle böyle sekilleniyor çocukların kişiliği merak etmeyin cocuk çok etkilenmiyorfdur, allah bazılarına hırs veriyor farklı farklı yaratıyor vardır allahın bir bildiği
 
demek istedigim gecen yil hep dereceye girdi ama ben kalkipta ona bunu hicbir zaman demedim onu anlatmaya calisiyorum.eger onjnki girseydi cok daha farkli olurdu.cocuktur bu herkes ayni olmaz.
Valla şimdi ki çocuklar da değişik. Ben kendimi sorguladım yazınızdan sonra hiç anneme gelip bisey anlatmazdım.
F fiyonk35 akademik olarak ailemde doktordan tutunda mühendismis dolu. Benim konularıma bakım bir, doktor akrabamı aramam neden çünkü dedikodu olacak millet beni arayacak die.
Sadece anne baba değil çocuğun çevresindeki herkes çocuğa örnektir.
İyi insanlar toplayım hayatınıza.
Çocuğunuz üstün zekalı değil, ilerde bilim insanı olmayacaksa.
Ne bölüm okursa okusun, yada okumasın ne işte çalışırsa çalışsın karakteri ile yer edinecek. Düşünün çocuğunuz bir şirkette atıyorum sekreter olsun rakibi o kadar fazla olacaktır ki. İşi bıraksa arkasından bir sürü kişi o pozisyona başvuracak.
Önemli olan kişiliktir. Kişilik insanı vazgeçilmez kılar. Bir iş yerinde uzun yıllar çalışmasını işini iyi yapmasının yanında karakteri sağlayacaktır.
Çocukların önce yalan söylemeyen, mutlu olan, paylaşımcı olan, yardım etmeyi ve yardımlaşmayı seven bireyler olarak yetiştirmeliyiz.
Eşlerine sadık insan olmalılar, (bu evliliğin aldatma da olabilir, arkadasını aldatmada olabilir, iş yerinde yalan söyleyerek patronunu aldatmada olabilir) sadakatli insanlar olmalılar.
Ben böyle düşünüyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…