- 31 Ağustos 2009
- 359
- 84
Eşimle rahatımıza biraz düşkün olduğumuz için bebek düşüncesini ertelemiştik, daha sonra bizim dışımızda gelişen nedenlerden ötürü ertelemek zorunda kaldık, fakat benim yaşım ilerliyordu ve artık anne olmak düşüncesi iyice işime işlemeye başlamıştı. Bebek konusunda ortak bir düşünceye varınca çalışmalara başladık ama kendimi kasmıyordum, vakti gelince olacaktı nasılsa, yumurtlama zamanlarını bile takip etmiyorduk doğru düzgün. Baktım 2-3 ay geçti öyle dedim hadi şu şu tarihlere dikkat edelim 
olmadı yinede.
Ben yine önemsemeye başladım eşimin işi nedeniyle o ay yumurtlama zamanım içinde bir kere çalışma yapabilmiştik, ama ben ilişkiden bir gün sonra yumurtladığımı anladım, ilişkiden bir hafta sonrada rahmimin seğirdiğini hissettim ve ilk defa böyle bir şey başıma geliyordu, göz nasıl seğirirse benim rahmimde öyle seğiriryordu ve o kadar yazı okumama rağmen hiç böyle bir şey okumamıştım ve çevremden de duymamıştım, hayırlısı dedim.
O ay regl olacağım gün test yaptım ama evde olan ve günü geçmiş bir testti, ikinci çizgi gölge gibi çıktı içim çok garip oldu ama yine soğukkanlılığımı koruyayım dedim, reglim 2 gün geçince eşimi aradım gelirken test al dedim, ve başladım idrarımı tutmaya, sabahı bekleyemezdim çünkü. Eşim eve gelince testleri kapmamla tuvalete koşmam bir oldu, testi yaptım ama elim ayağım titriyor ilk çizgi hemen belirdi ikinci çizgi yavaş yavaş belirip koyulaşmaya başladığında bayılacağımı düşündüm, hemen eşime gösterdim. İkimizde saf saf birbirimize bakıyoruz, hemen ailelerimizi aradık aynı anda haber verelim diye, kayınvalidemler şehir dışındaydı ve ailemden uzakta yaşıyorum. İki ailedende kimse yok yanımızda. Kayınvalidem hem ağlıyor telde hem göbek atıyormuş en çok ona gülmüştüm, yılların özlemi bitmişti
Çok rahat bir iki ay geçirdim sadece mide yanmam vardı, fakat son bir hafta çok yormuştum kendimi, 9. haftaya 2 gün kala kanamam oldu, dünyam başıma yıkılmıştı, bebeğim gidiyor diye ağlamam hala aklımda. Yatağa yattım hemen, kalkarsam gidecek gibi hissediyordum hemen acile gittik gece 4:30 da hastaneye yattım. Ama korkunç bir kabusun içindeymişim gibiydim, robot gibi hareket ediyordum, Allah nasip ederse zaten kucağıma alıcam yavrumu diye teskin etmeye çalışıyordum kendimi, tevekkül boreas dedim kendime tevekkül. İğne, serum 3 gün boyunca ama vız gelirdi yeterki bebeğim iyi olsun, birde kan uyuşmazlığımız var eşimle oda ayrı bir risk, neyse çıktık biz hastaneden meleğim içimdeydi hala. Bu sefer elimi bir işe sürmedim, anca yemek yapma işi oda tek yemek çeşit yok, oturarak yapıyordum her şeyi. 2 li test zamanımız geldiğinde doktorum üniversiteye sevk etti yaşımdan dolayı risk vardı, tabi ben hüngür hüngür ne olursa olsa doğuracaktım meleğimi ama ya insanlar acıyarak bakarsa meleğime, düşündüğüm oydu. Onuda atlattık sorun yoktu, 3 lü testimizde temiz çıktı, sadece yaşımdan dolayı risk vardı.
Gebeliğin 7. ayından itibaren yürürken zorlanmaya başladım, kasıklarımda ve bacaklarımda ağrı merdiven çıkarken bacaklarımı kaldıramıyordum, oda geçti. Bu sefer nefes darlığı uyuyamıyordum, balkon kapısında kat kat giyinip oturuyordum içim geçerse bir tek oydu uykum, hastalanınca onuda bırakmak zorunda kaldım, salonda balkon kapısı kapalı ayakta dikilerek ya da sandalyede oturarak geçti zaman, bir keresinde de kafamı balkon camına çarparak uyandım
her şart ve durumda uyurum huyum kurusun.
9. aya girerken uykularımda düzene girdi 2-3 haftalık uykusuzluktan kurtulmuştum, oturarak uyuyordum o ayrı ama uyuyordum, önceki gibi içim geçtiği anda boğuluyormuş gibi uyanmıyordum.
Her hafta nst ye giriyordum, şubat ayının başlarında nst ye girdiğimde sancı çıktı doktorum hemen acil kadındoğumdaki nstye gönderdi, daha kaliteli aletler diye, ordada hafif sancı çıktı 13 şubatta ben yine acildeki nstye bağlandım ve hemşire sen nasıl dayanıyorsun dedi bana ben noldu ki diye sorunca insanlar bu ağrıyla doğuma geliyor dedi, ben hiçbir şey hissetmiyordum, çatala çıkardılar açılma yoktu, 18 şubatta yine sancı bende yine bir şey yok, çatala çıktım açılma yok ama rahimde yumuşama var sadece. Ertesi gün sabah nişanım geldi, kalktım evi toparladım, ütü yaptım ama eşime bir şey söylemiyorum panik yapmasın diye. Nişan gelince bir kaç gün hatta 1 hafta sonra doğum olabilir diye okumuştum bir yerde o yüzden nişanı da pek önemsemedim, sancı yok ya. Hastaneye gittik yine nst de sancı var ama bende bir şey yok acildeki doktor yatış önerdi yok dedim kalamam günlerce doğum ne zaman belli değil, imza attım çıktım, doktoruma gittim söyledim neden yatmadın dedi akşama gel yine dedi, akşam gittiğimde başka bir doktor yatış önerdi bu sefer dedim riske atmayayım ne olur ne olmaz bu arada takvime göre doğuma 11 gün var.
Kimseyi istemedim yanımda ben öylesine yatıyorum ya, akşam 22:30 sıralarında ufak ufak ağrı hissetmeye başladım sonunda hastanede koridorda dolaşıyorum, doğum olursa kolay olsun diye. Bu arada 4 dakikkada birle başladı sancılarım, ama dayanılmayacak gibi değil ufak ufak, ebe beni 00:30 gibi koridorda gördü, git yat dedi yarın yorulacaksın, dedim sancım var sen dinlen dedi, kimse inanmıyor bana. Bu arada bir hasta yakınını ilaç saatinde uyandırdım, bir başka refakatçileri bekledim kapıyı açmak için dışarda kalmasınlar diye, çok da yardım severim
01:30 sıralarında ebelerin yanına gittim, benim sancılar dakikkada bire düşmüştü ve artık acı çekmeye başlamıştım sonunda yine ciddiye almadılar kanaman var mı dediler yok ama bakmadım ki dedim git bak dediler baktım kanamam var, çatala çıkardılar açılmam 7-8 cm olmuş nst ye bağladılar saat 02:00 gibi artık bağırmaya başlamıştım eşyalarımı getirdiler telefonumu aldım eşimi aradım saate baktım 02:10 tabi birazcık bağırmış olabilirim, kimse doğuma gireceğimi düşünmüyordu ki, şaşırdı sorular soruya bana benim konuşmaya halim yok. Bu arada hastane çantam 2 taneydi birinde kendi kıyafetlerim bir kat bebek hastane çıkışı, narım ve onu kesmek için bıçağım var diğerinde yedek hastane çıkışı kalın bebek battaniyesi bebeğin yedek bezleri ve o çanta evde 
02:25 gibi çatala çıktım ve suyumu patlattılar doğum başladı tam 02:35 de bebeğim doğmuştu, 3.160 gr dı kızım, 11 gün erken doğmasına rağmen. Kızımı seyrediyordum saf saf ne olduğumu şaşırdım bir 10 saniye öyle baka kaldım hemen bakımını yaptılar giydirdiler, bu arada benim dikişlerim falan atıldı, tekerlekli sandalyeye bindirdiler kızımı kucağıma verdiler ve biz çıktık, kayınvalidem vardı, eşim aramış, zaten öyle kararlaştırmıştık, ben onu arayacaktım oda aileleri. Baktım oda şaşkın
Odamıza geçtik gecenin ilk bebeğiydik, kucağıma aldım odada tekrar, uzun uzun seyretti meleğim beni, tanımaya çalışır gibi, o kadar güzel bakışlardı ki onlar sanki anlıyor bir şeyleri. Şimdi iki buçuk aylık olduk, şirin mi şirin, güzel mi güzel bir kızım var, Rabbim tüm olmayıp da isteyenlere nasip etsin bu duyguyu, uyurken bile özlüyorum keratayı.
Babamız o gece çalıştığı için ertesi gün gelebildi yanımıza eve gelipte baş başa kaldığımızda azcık çatlak eşimin bana söylediği
" hastanede karıştırmadılar değil mi?"
"yok" dedim "hep gözümün önündeydi, neden sordun?"
" bu kız çok güzelde"
Şimdi çocuk istemeyen o insan gitti, yerine kızına aşık bir baba geldi.
Allahım tüm evlatları anne ve babalarına bağışlasın, koruyup kollasın meleklerimizi, bizleri o mis kokularından mahrum bırakmasın, bütün hamişleride rabbim tek nefeste kurtarsın, evlatlarını onlara bağışlasın.
olmadı yinede. Ben yine önemsemeye başladım eşimin işi nedeniyle o ay yumurtlama zamanım içinde bir kere çalışma yapabilmiştik, ama ben ilişkiden bir gün sonra yumurtladığımı anladım, ilişkiden bir hafta sonrada rahmimin seğirdiğini hissettim ve ilk defa böyle bir şey başıma geliyordu, göz nasıl seğirirse benim rahmimde öyle seğiriryordu ve o kadar yazı okumama rağmen hiç böyle bir şey okumamıştım ve çevremden de duymamıştım, hayırlısı dedim.
O ay regl olacağım gün test yaptım ama evde olan ve günü geçmiş bir testti, ikinci çizgi gölge gibi çıktı içim çok garip oldu ama yine soğukkanlılığımı koruyayım dedim, reglim 2 gün geçince eşimi aradım gelirken test al dedim, ve başladım idrarımı tutmaya, sabahı bekleyemezdim çünkü. Eşim eve gelince testleri kapmamla tuvalete koşmam bir oldu, testi yaptım ama elim ayağım titriyor ilk çizgi hemen belirdi ikinci çizgi yavaş yavaş belirip koyulaşmaya başladığında bayılacağımı düşündüm, hemen eşime gösterdim. İkimizde saf saf birbirimize bakıyoruz, hemen ailelerimizi aradık aynı anda haber verelim diye, kayınvalidemler şehir dışındaydı ve ailemden uzakta yaşıyorum. İki ailedende kimse yok yanımızda. Kayınvalidem hem ağlıyor telde hem göbek atıyormuş en çok ona gülmüştüm, yılların özlemi bitmişti
Çok rahat bir iki ay geçirdim sadece mide yanmam vardı, fakat son bir hafta çok yormuştum kendimi, 9. haftaya 2 gün kala kanamam oldu, dünyam başıma yıkılmıştı, bebeğim gidiyor diye ağlamam hala aklımda. Yatağa yattım hemen, kalkarsam gidecek gibi hissediyordum hemen acile gittik gece 4:30 da hastaneye yattım. Ama korkunç bir kabusun içindeymişim gibiydim, robot gibi hareket ediyordum, Allah nasip ederse zaten kucağıma alıcam yavrumu diye teskin etmeye çalışıyordum kendimi, tevekkül boreas dedim kendime tevekkül. İğne, serum 3 gün boyunca ama vız gelirdi yeterki bebeğim iyi olsun, birde kan uyuşmazlığımız var eşimle oda ayrı bir risk, neyse çıktık biz hastaneden meleğim içimdeydi hala. Bu sefer elimi bir işe sürmedim, anca yemek yapma işi oda tek yemek çeşit yok, oturarak yapıyordum her şeyi. 2 li test zamanımız geldiğinde doktorum üniversiteye sevk etti yaşımdan dolayı risk vardı, tabi ben hüngür hüngür ne olursa olsa doğuracaktım meleğimi ama ya insanlar acıyarak bakarsa meleğime, düşündüğüm oydu. Onuda atlattık sorun yoktu, 3 lü testimizde temiz çıktı, sadece yaşımdan dolayı risk vardı.
Gebeliğin 7. ayından itibaren yürürken zorlanmaya başladım, kasıklarımda ve bacaklarımda ağrı merdiven çıkarken bacaklarımı kaldıramıyordum, oda geçti. Bu sefer nefes darlığı uyuyamıyordum, balkon kapısında kat kat giyinip oturuyordum içim geçerse bir tek oydu uykum, hastalanınca onuda bırakmak zorunda kaldım, salonda balkon kapısı kapalı ayakta dikilerek ya da sandalyede oturarak geçti zaman, bir keresinde de kafamı balkon camına çarparak uyandım
her şart ve durumda uyurum huyum kurusun.9. aya girerken uykularımda düzene girdi 2-3 haftalık uykusuzluktan kurtulmuştum, oturarak uyuyordum o ayrı ama uyuyordum, önceki gibi içim geçtiği anda boğuluyormuş gibi uyanmıyordum.
Her hafta nst ye giriyordum, şubat ayının başlarında nst ye girdiğimde sancı çıktı doktorum hemen acil kadındoğumdaki nstye gönderdi, daha kaliteli aletler diye, ordada hafif sancı çıktı 13 şubatta ben yine acildeki nstye bağlandım ve hemşire sen nasıl dayanıyorsun dedi bana ben noldu ki diye sorunca insanlar bu ağrıyla doğuma geliyor dedi, ben hiçbir şey hissetmiyordum, çatala çıkardılar açılma yoktu, 18 şubatta yine sancı bende yine bir şey yok, çatala çıktım açılma yok ama rahimde yumuşama var sadece. Ertesi gün sabah nişanım geldi, kalktım evi toparladım, ütü yaptım ama eşime bir şey söylemiyorum panik yapmasın diye. Nişan gelince bir kaç gün hatta 1 hafta sonra doğum olabilir diye okumuştum bir yerde o yüzden nişanı da pek önemsemedim, sancı yok ya. Hastaneye gittik yine nst de sancı var ama bende bir şey yok
acildeki doktor yatış önerdi yok dedim kalamam günlerce doğum ne zaman belli değil, imza attım çıktım, doktoruma gittim söyledim neden yatmadın dedi akşama gel yine dedi, akşam gittiğimde başka bir doktor yatış önerdi bu sefer dedim riske atmayayım ne olur ne olmaz bu arada takvime göre doğuma 11 gün var.Kimseyi istemedim yanımda ben öylesine yatıyorum ya, akşam 22:30 sıralarında ufak ufak ağrı hissetmeye başladım sonunda
hastanede koridorda dolaşıyorum, doğum olursa kolay olsun diye. Bu arada 4 dakikkada birle başladı sancılarım, ama dayanılmayacak gibi değil ufak ufak, ebe beni 00:30 gibi koridorda gördü, git yat dedi yarın yorulacaksın, dedim sancım var sen dinlen dedi, kimse inanmıyor bana. Bu arada bir hasta yakınını ilaç saatinde uyandırdım, bir başka refakatçileri bekledim kapıyı açmak için dışarda kalmasınlar diye, çok da yardım severim 01:30 sıralarında ebelerin yanına gittim, benim sancılar dakikkada bire düşmüştü ve artık acı çekmeye başlamıştım sonunda
yine ciddiye almadılar kanaman var mı dediler yok ama bakmadım ki dedim git bak dediler baktım kanamam var, çatala çıkardılar açılmam 7-8 cm olmuş nst ye bağladılar saat 02:00 gibi artık bağırmaya başlamıştım eşyalarımı getirdiler telefonumu aldım eşimi aradım saate baktım 02:10 tabi birazcık bağırmış olabilirim, kimse doğuma gireceğimi düşünmüyordu ki, şaşırdı sorular soruya bana benim konuşmaya halim yok. Bu arada hastane çantam 2 taneydi birinde kendi kıyafetlerim bir kat bebek hastane çıkışı, narım ve onu kesmek için bıçağım var diğerinde yedek hastane çıkışı kalın bebek battaniyesi bebeğin yedek bezleri ve o çanta evde 02:25 gibi çatala çıktım ve suyumu patlattılar doğum başladı tam 02:35 de bebeğim doğmuştu, 3.160 gr dı kızım, 11 gün erken doğmasına rağmen. Kızımı seyrediyordum saf saf ne olduğumu şaşırdım bir 10 saniye öyle baka kaldım hemen bakımını yaptılar giydirdiler, bu arada benim dikişlerim falan atıldı, tekerlekli sandalyeye bindirdiler kızımı kucağıma verdiler ve biz çıktık, kayınvalidem vardı, eşim aramış, zaten öyle kararlaştırmıştık, ben onu arayacaktım oda aileleri. Baktım oda şaşkın
Odamıza geçtik gecenin ilk bebeğiydik, kucağıma aldım odada tekrar, uzun uzun seyretti meleğim beni, tanımaya çalışır gibi, o kadar güzel bakışlardı ki onlar sanki anlıyor bir şeyleri. Şimdi iki buçuk aylık olduk, şirin mi şirin, güzel mi güzel bir kızım var, Rabbim tüm olmayıp da isteyenlere nasip etsin bu duyguyu, uyurken bile özlüyorum keratayı.Babamız o gece çalıştığı için ertesi gün gelebildi yanımıza eve gelipte baş başa kaldığımızda azcık çatlak eşimin bana söylediği
" hastanede karıştırmadılar değil mi?"
"yok" dedim "hep gözümün önündeydi, neden sordun?"
" bu kız çok güzelde"
Şimdi çocuk istemeyen o insan gitti, yerine kızına aşık bir baba geldi.
Allahım tüm evlatları anne ve babalarına bağışlasın, koruyup kollasın meleklerimizi, bizleri o mis kokularından mahrum bırakmasın, bütün hamişleride rabbim tek nefeste kurtarsın, evlatlarını onlara bağışlasın.
çok güzelmiş annelik Rabbim, olmayanlara da nasip etsin inşallah, eksikliklerini göstermesin 
gaz problemi yok, onun için ağzına nar suyu damlatmıştım, bir tane nar dişini ilk emzirdikten sonra elimle sıkıp ağzına damlattım, kadınlar kulübünde okumuştum gaza çözüm diye ondanmıdır bilmem ama sorunumuz yok, hamişlere tavsiyemdir. Birde ayva çekirdeği göğüs ucu için 5 tane kadar çekirdeği kaynayıp soğumuş suya koysunlar, bir gece bekletsinler emzirmeden evvel sürsünler, silmeye gerek yok, muhteşem bir şey acı oluyo tabi ilk emdiği zamanlar ama birkaç saniye sonra geçiyor, yara olmuyor hiç. Zaten 15-20 gün sonra acıda geçiyor bebiş öğreniyor emmesini
ilkini anlatmak isteöiyorum 36 saat suni sancı acı ve işkenceyle doğurdum hem hamilelik ve doğum parmak izi gibi kişiye özel allah evlatlarımızı bize bağışlasın 
