kızımın kardeş isteğine nasıl cevap vermeliyim sizce?

Kızım 2.5 yaşında. Manevi olarak 2.ye asla hazır olamayacağımı düşünüyorum. Her dakika bir çocuğun peşinde olmak çok yorucu. Bir pazar sabahı 10da kalkmayı özledim. Kızımı çok seviyorum, Allah eksikliğini göstermesin de 2.çocuk çok zor...

magicat .!.:

Kızım 2.5 yaşında. Manevi olarak 2.ye asla hazır olamayacağımı düşünüyorum. Her dakika bir çocuğun peşinde olmak çok yorucu. Bir pazar sabahı 10da kalkmayı özledim. Kızımı çok seviyorum, Allah eksikliğini göstermesin de 2.çocuk çok zor...

Genişletmek için tıkla...

bende aynı şeyleri düşünüyorum. birde ben çocuk büyüdü, kendime vakit ayırabilirim artık demeye başlamışken aynı döngünün içine girmek korkutuyor gözümü. hakkımda hayırlısı diyorum.

-Gulbeseker- .!.:

Hep tek çocuk düşünen biri olarak iyiki ikinciyi yapmışım diyorum,birbirlerine o kadar bağlılar ki,ilerisini düşünüp birgün yanlarında olamıyacağımız aklıma gelince mutlu oluyorum,birbirlerine yetecekler diye.Bir de şunu söyliyim kesinlikle ikinci kez annelik ilk kadar zor olmuyor,tecrübe sahibi oluyorsun artık ve her konuda daha rahat olunuyor,kısacası kardeş candır.Bu arada tek çocuk anneyi,iki çocuk birbirini yer :)

Genişletmek için tıkla...

Araları kaç yaş,ikinci çocuk bana bi hayli uzaktı ta ki çocuğumu tamamen gözlemleyip,aslında çok yalnız olduğunu anlayana kadar. Ama benim aklımda hep boşanmak var istemiyorum,ikinci çocuk ama evladım içinde geçen gün ağladım. Çok yalnız. Arkadaşları tatile gitti,kaldı kendi basina.

İlgilenemeyeceginizi söyleyin ikna olur mu bilmem ama ben oğluma öyle diyorum.

Eğer evliliginizde mutluysaniz,maddi manevi sikinti olmayacaksa yapın bence.Kardeş onemli..

Esim tek cocuk ve hep kekke kardesim olsun der. Yarin Annem babam olse kimsem kalmicak diyor. Bence her cocugun bir kardese hakki var.

Kızınız haklı kardeş hakkı.

eger kendi rahatiniz icin cocugunuzu kardesten mahrum birakacaksaniz biraz dusunun derim. ama saglik maddi sorun ciddi baska sebpler varsa baska.

2. Çocuğa hazır olmamayı hem anlıyorum, hem anlamıyorum. Çünkü ben de uzun süre ara verdim hayatımı ideal hale getirmek için. İkinciyi istediğimde oğlum,6 yaşındaydı ve kardeşi çok istiyordu. Eşim oğlumun 3 yaşından itibaren çok istedi ve ben ayak diredim. Şimdi ise pişmanım buna. Hata yapmışım.

Maddi durumumuzu düzelterek hazır olmak istiyordum. Genc anne oldugum icin acelem olmadigini dusunuyordum.düzelttik çok şükür işleri. 6 sene sonra tekrar istediğimizde olmadı. 28 yaşında menopoza girmişim.

Çocuk 6 yaşına gelene kadar anne babayla idare ediyor bir şekilde. Anne baba da kolay idare ediyor, oyun filan oyalaniyor. Ama 7 yaşına gelip sosyalleşme zamanı geldiğinde, artık kendi denklemin istiyor çocuk.

Anne baba olarak yetmiyorsunuz. Eski basit oyunlar oyalamiyor. Cocuk cocuk istiyor.kendi kapişmalarini, kendi oyunlarını, kendi kavgalarını ve kendi kıskançlıklarını yaşaması gerekiyor.

Teen titans go, clash Royal kartları, kendisi gibi oyunu hayat gibi gerçekten oynayan, saatlerce top oynayabilecegi, annesi babasi kizdiginda, donup sikayet edebilecegi birilerine ihtiyaç duyuyor.

Ben de tek çocuk annesi olarak, bu konuda bayağı bir okuma yaptım.kimi çocuklar hallerinden memnun, kimileri değil. Benim oğlum da çok kardeş isteyen bir çocuk, her duasi bu.sanirim sizinki de oyle.bu bir çocukluk hevesi değil, çocukluk ihtiyacı bence.

İkinci çocuğumu yoklukta büyütmeyeyim istedim ama şunu ıskaladim; çocuk için büyük lukslere gerek yok gerçekten. Huzurlu bir yuva yetiyor.

Ayrıca çocuğu art arda yapanların işi başta zor olsa da sonra çok daha kolay. Ben oğlumun her şeyiyim, hem anne, hem öğretmen, hem oyun arkadaşı.. okuldan arkadaşlarla çıkıyoruz, oğlumun yaşıtları ve küçükleri. Parka uğruyoruz, onlar bırakıyorlar çocukları oynasınlar diye, ben oğlumu oynatma derdinde. Evde yine aynı.

Biz oyun saati ayırıyoruz, bol bol akraba, komşu çocuğu ayarlıyorum bu yüzden. Kardeşi olsa hiç lüzum yok buna. Bugün bir arkadaş çocuğuyla geldi. Bütün gün, bir sokağa çıktılar, bir oynadılar, bir kavga ettiler. O kadar rahattım ki. Normalde yok ben de bu lüks. Arkadaşım ortalık karıştı diye kızıyor, ben oynayabildikleri için seviniyorum. Çünkü o kadar saat, ben iş yaparken, oğlanı tv ye tablete hapsetmemek için ona devamlı uğraşlar buluyorum normal bir günde.

Ve eskiden maddi sıkıntıdan o kadar oteledigim çocuk fikri için şimdi milyarlar dökmek ve bir suru operasyonlar gecirmek zorunda kalmam da işin bonusu.

Yani çocuğunuzu ikna etmekten çok, sizin ona ikna olmanız gerektiğini düşünüyorum. Tabi şartlarınız nedir bilmiyorum ama eğer biraz maddi sıkıntı, henüz düzenimi bozmaya hazır değilim gibi hafif sebeplerle hareket ediyorsanız bence değmez.

4-5 çocuk değil, oynayabileceği 1 kardeş çok önemli çocukta. Hayati ve psikolojisi için.

Eğer hareket ve sosyallik ihtiyacı içinde bir çocuksa, ileride 8-9 lu yaşlarına geldiğinde çok daha iyi anlayacaksınız bunu. Şu anda oyalanabiliyor, ileride yetmiyorsunuz.

Siz net kararınızı vermişsiniz ama ben yazmadan geçemedim. Kardeş candır yaa. Gerçekten öle. Biz 3 kardeşiz. Babam annemi ve bizi yüz üstü bizi bırakıp, defolup gittiğinde, birbirimizin en büyük destekçisi olduk. Ne bileyim, küçük erkek kardeşim parkta babası ile oynayan çocuk gördüğünde, bakar kalırdı. Onun dikkatini başka yöne ben çekerdim. Annem hastalandığın da, hastane köşelerinde, ben onsuz yaşayamam diye ağlayan, en hassas kardeşime biz varız diye sarılmıştık sıkı sıkı. Toparlamıştık hemen onu. Benim düğünümde, 15 yaşında ki erkek kardeşim, yaşına başına bakmadan, eşimin kulağına eğilip "ablam senden dolayı üzülürse, sana neler yapabileceğimi tahmin bile edemezsin" demiş mesela :) eşim çok etkilendiğini söyler hep. Bi sarsıldım der yani.. biz birbirimizi iyileştirdik. Hala da sararız yaralarımızı. Bunu bi dost da yapar elbet. Ama aynı candan olmak, aynı şeyleri yaşamış olmak, çok daha özel kılıyo aradaki bağı..

Pedagog yardimi ile daha net ve hasarsiz anlatilabilinir bence.

Ayrica konu sahibi nasil istemedigimizi soylerim demis. Herkes kardes sart yazmis .

Evet bir kardes olmasi cok guzel ama sadece maddiyatta yetmiyor bazi seylere. Cocuk olunca kari -koca -evlilik dengesi apayri bir boyut kazaniyor zaten.
Esi asla istemediyse gonulsuz cocuk yapilmasi kari -koca iliskilerini zedeleyip birbirlerinden uzaklastirabilir.

Kimse olmali diye birseyleri zorlamamali.

Bayan X diyeceksiniz .!.:

Araları kaç yaş,ikinci çocuk bana bi hayli uzaktı ta ki çocuğumu tamamen gözlemleyip,aslında çok yalnız olduğunu anlayana kadar. Ama benim aklımda hep boşanmak var istemiyorum,ikinci çocuk ama evladım içinde geçen gün ağladım. Çok yalnız. Arkadaşları tatile gitti,kaldı kendi basina.

Genişletmek için tıkla...

Tam 3 buçuk yaş.Evliliğimde çok çalkantılı dönemler yaşadım hala hiçbir şeyin garantisi yok,20 sene sonra bile boşanabilirim,hiç çocuk yapmasaydım mantıklıydı,ama iyiki aynı kandan bir kardeşi var derim her zaman,onun yerini hiç birşey dolduramaz.

DonukPudra .!.:

Pedagog yardimi ile daha net ve hasarsiz anlatilabilinir bence.

Ayrica konu sahibi nasil istemedigimizi soylerim demis. Herkes kardes sart yazmis .

Evet bir kardes olmasi cok guzel ama sadece maddiyatta yetmiyor bazi seylere. Cocuk olunca kari -koca -evlilik dengesi apayri bir boyut kazaniyor zaten.
Esi asla istemediyse gonulsuz cocuk yapilmasi kari -koca iliskilerini zedeleyip birbirlerinden uzaklastirabilir.

Kimse olmali diye birseyleri zorlamamali.

Genişletmek için tıkla...

maddi açıdan bir sıkıntımız yok çok şükür. eşimle birbirimize dair bir sürü hayalimiz var. onları daha fazla ötelemek istemiyoruz nedenlerden biri bu.
hem pko hastasıyım, hem çikolata kistim çıkıyor arada tedavisini oluyorum hemde polip vs oluyor. rahmim hiç boş kalmıyor çok şükür. doktorlar bana çocuğun olmaz diyordu hep. evlendim 1,5 ay sonra hamile kaldım. ne olduğunu anlamadan çocuk sahibi oldum.
yani istesemde çocuğumun olmama ihtimali yüksek. kızıma bunu anlattığımda anlamıyor tabi. bebek yapan yerin hastaysa ben nasıl oldum diyor. doktora gidelim iyileştirir merak etme anne diyor.
benim mucizem kızım, onu çok seviyorum ona iyi bir hayat vermek istiyorum ama bu uğurda kendi hayatımı ertelemek, hayallerimden feragat etmek istemiyorum. benimde yalnızca 1 hayatım var ve onu doya doya yaşamak istiyorum. kızım, ben ve eşim üçlüsüyken bu hayaller uzak gelmiyor bana ama 4. bir üye dengeyi bozar. eşimde bundan dolayı istemiyor. çocuk rızkıyla gelir lafına inanmıyorum ben. çocuk çok masraflı birşey.
bu durumların hepsini kızıma anlatmama rağmen olsun istiyorum demesi arkadaşlarından gördüğü için herhalde. herkes çocuğu kardeş isteyince yapmış anlaşılan. yapamam diye ikna eden yokmuş galiba.

Sakın sakın çocuk istedi diye çocuk yapmayın, zamanında ben de 8-9 yaşındayken kardeş istedim, kardeşim oldu, şimdi eşek kadar olduk tabi ki onun varlığına şükrediyorum ve onu çok seviyorum ama büyük bir sorun vs yaşadığımız zaman mesela annem ya da babam olaya dahil olunca hemen biz kardeşini sen istedin diye yaptık zamanında falan diyor. Ben şimdi 8 yaşındayken istediğim bişey için sorumlu mu oluyorum anlamadım. bir de annemin hamileliği zor geçmişti o zamanlar, hep yardımcı oldum tabi ama doğum da zor oldu, ikisi de ölümden döndü falan şükür şimdi çok sağlıklı ve iyiler ama bazen düşünüyorum da, o zamanlar mesela annem doğumda ölseydi filan babam, ailem beni mi suçlayacaktı? Sen istedin diye yaptık ama bak annen öldü falan gibi, babam onu diyebilecek potansiyelde çünkü. Şaka gibi olaylar olaylar yani o yüzden kendi kararınız olsun yaptığınız ve yapmadığınız her şey...

raava .!.:

maddi açıdan bir sıkıntımız yok çok şükür. eşimle birbirimize dair bir sürü hayalimiz var. onları daha fazla ötelemek istemiyoruz nedenlerden biri bu.
hem pko hastasıyım, hem çikolata kistim çıkıyor arada tedavisini oluyorum hemde polip vs oluyor. rahmim hiç boş kalmıyor çok şükür. doktorlar bana çocuğun olmaz diyordu hep. evlendim 1,5 ay sonra hamile kaldım. ne olduğunu anlamadan çocuk sahibi oldum.
yani istesemde çocuğumun olmama ihtimali yüksek. kızıma bunu anlattığımda anlamıyor tabi. bebek yapan yerin hastaysa ben nasıl oldum diyor. doktora gidelim iyileştirir merak etme anne diyor.
benim mucizem kızım, onu çok seviyorum ona iyi bir hayat vermek istiyorum ama bu uğurda kendi hayatımı ertelemek, hayallerimden feragat etmek istemiyorum. benimde yalnızca 1 hayatım var ve onu doya doya yaşamak istiyorum. kızım, ben ve eşim üçlüsüyken bu hayaller uzak gelmiyor bana ama 4. bir üye dengeyi bozar. eşimde bundan dolayı istemiyor. çocuk rızkıyla gelir lafına inanmıyorum ben. çocuk çok masraflı birşey.
bu durumların hepsini kızıma anlatmama rağmen olsun istiyorum demesi arkadaşlarından gördüğü için herhalde. herkes çocuğu kardeş isteyince yapmış anlaşılan. yapamam diye ikna eden yokmuş galiba.

Genişletmek için tıkla...

Ben tek çocuğum ve tek çocuk annesiyim

Hiç kardeş istemedim ay destek olur ay aile ile çocuk bağımlı olur fikri de bana uzak

Oğlum 3,5 yaşında iken kreşte arkadaşının kardeşi oldu benimki dw gelip asla kardeş istemediğini söyledi tamam vs dedik ama öbür çocuk daha Bebek yeni doğmuştu ne hissetti ne anlattı da benimki istemedi diye hala düşünürüm

Oğlum bu sene okuldaki arkadaşlarından özendi bir ara kardeş vs dedi aslında dedim kardeş değil abi istiyorsun sen evet dedi

Zira arkadaşlarının abileri var işte onlar bir çok şey öğreniyor vs o nedenle özendi

Bebek muhabbeti olunca bakamayız vs deyip geçiştirmek de makul değil ama bir gerekçe bulmak gerekebilir ben biz böyle iyiyiz benim de kardeşim yok mutluyum vs diye giriyorum genelde lafa

Eşim evcil hayvan alalım diyor bakalım ben ona bile cesaret edemiyorum şu sıralar

Annem bana Allah isteyince oluyor diye anlatmişdi.
Ablam var... bende kardeşim olsun diye resmen 22 yaşına kadar yalvardim. Baya baya abartdim yani.

Düşünün annem babam boşanmış, annemin eşi yok... istesem ben cocuk doğuracak yaşda olmuşum hala kardeş tantanasi vardi evde.

Ama küçükken annem öyle derdi...

Benim kizimda 7 yasinda ve son 1 yildir kardes istegi var..2.cocuk fikri bana cok uzakken burda ki yorumlari okudum ve aklim karisti..yasim da geciyor anne olmak icin diye dusunurken yanlis mi yapiyorum acaba diye dusunmeye basladim...

kızım 6 yasındayken oğlumu kucagıma aldım, ilk başlarda 2.cocuk fikrine öyle uzaktım ki, kızım öyle çok istiyordu ki, gel zaman git zaman eşimi ''ikna'' ettim, ve esasında tahmin ettiğim gibi o kardeş isteyen çocuk bir anda kayboldu, inanılmaz kıskanç biri oluverdi, şimdi oğlum 2 yaşında ve şuan ablası onu öyle sevip kolluyor ki, kelmielerle anlatamam, onları izlerken allahım iyi ki doğmuşlar diyorum, keza eşimde aynen, asla pişman olmazsınız, bence kızınızı dinleyin

ben de tam sizin gibi bir ruh halindeydim, yaşım geciyor, eger olacaksa hemen olmalı modundaydım, 36 yaşımda oğlumu kucagıma aldım, ve çok şükür çok huzurlu mutluyum, bu arada o hamiellik olaylarını falan kafamda net bi şekilde bitirdiğim için de çok huzurluyum

blackangel80 .!.:

Benim kizimda 7 yasinda ve son 1 yildir kardes istegi var..2.cocuk fikri bana cok uzakken burda ki yorumlari okudum ve aklim karisti..yasim da geciyor anne olmak icin diye dusunurken yanlis mi yapiyorum acaba diye dusunmeye basladim...

Genişletmek için tıkla...