Kızımın yaşadığı hayal kırıklığı

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Annesi o an duyarlı olsaydı koşup gelirdi zaten.

Ses tonunu ve boyunu ayarlayarak konuşmanın bir yanlışı yok.

İteklemen doğru değil, bu yaptığın çok yanlış " diye uyarmak hiç yanlış değil bana göre.
Hiç tanımadığım biri çocuğumu uyaramaz uyarmamalı. Çocukta "tanımadığım kişiler bana kızabilir uyarabilir bu normal" algısı yaratmaz mı ?
 
Yani o benim canimdan can.
Birde çok geç kavuştum kizima.
zorlu bir hamilelik sonrasi doğdu.
4 yil bekledim gelmesini.
Ama bu duygusalligimi ona aktarmiyorum asla içimde yaşıyorum.
Ben 8 yıl sonra kavuştum kızlarıma.
Ama akranlarıyla olan ilişkilerine karışmak için bunu bahane etmedim hiç kendime.
 
+1
Tamam şimdiki çocukları okula tek yollayamayız sokağa salamayız ama bu kadar bencilce korumacılık da fazla. Böyle anneleri görünce üzülüyorum maalesef, herkes sadece benim çocuğum diyor. Bu çocuklar büyüyüp bir araya geldiğinde ne olacak?

Biz de çocuk olduk bizi de dışlayan oldu, bizim de dışladıklarımız oldu. Kavga da ettik yeri geldi. Hiçbirinde annelerimiz müdahale etmezlerdi özellikle ayıp sayılırdı çocuğunu korumak, görmemiş derlerdi. Evet günümüzde bu kadarını bekleyemeyiz eski samimiyet yok sonuçta ve karşımızdakini tanımıyoruz, belli yerde annenin müdahalesi gerekebilir ama bu kadar çocuğu fanusa koymak ve kıldan tüyden şeyler yüzünden başka çocukları harcamak üzücü, o da ufaklık sonuçta.
Okuldaki ilk senemde bir doğumgünü partisi düzenlemiştim yedi yaşızdır herhalde. O akran çocuğumuz olan arkadaşım da komşumuzdu davetliydi, okuldan arkadaşlarım onu basbaya dışlamıştı. Çocukluk işte bana da eğlenceli gelmişti, kendi davetlimi dışlamıştım. Şimdi hala görüşüyoruz, çocuklarımız akran beraber büyütüyoruz. Çocuklukta kin olmuyor, kavga edip barışıyorlar, beş dakika önce birini dışlıyor bir bakmışsın on dakika sonra onunla birleşmiş başkasını dışlıyor. Araya yetişkinler girmese gül gibi anlaşıyor çocuklar

Bir de M ManzaramDeniz çocuğunuzun peşinde dolaşmasından rahatsız olduğunu anlamadınız mı? Çocuk arkadaşlık kurmak istemiyor belli, çocuğunuz yanına bir kere gitti çocuk oyuncak değiştirdi, ikinciye belki üçüncüye gitmesini izlemeniz hata. Çocuk kızıp tersleyene kadar çocuğun çocuğunuzdan kaçtığını anlayıp ilgisini çekebilirdiniz. Çocuk belli ki oynamak istemiyor hatya rahatsız olmuş neden üstelemesine izin veriyorsunuz??
 
Size göre değil; bana göre öyle. Lütfen daha fazla uzatmayalım. Ben çocuğuma kimsenin böyle bir müdahalede bulunmasına izin vermem ve gerekli önlemleri alırım. Siz izin verebilirsiniz. Herkesin tavrı farklı.
Kesinlikle katılıyorum. Çocuğumu pamuklara sarıp büyütmüyorum ama yabancılardan ne olursa olsun korumaya çalışıyorum. O zaman yoldan geçen herhangi biri de çocuğuma yumuşak ses tonuyla konuşabilir ve bu normal demek gibi bir şey bu
 
Kesinlikle katılıyorum. Çocuğumu pamuklara sarıp büyütmüyorum ama yabancılardan ne olursa olsun korumaya çalışıyorum. O zaman yoldan geçen herhangi biri de çocuğuma yumuşak ses tonuyla konuşabilir ve bu normal demek gibi bir şey bu
Tabii ki öyle. Eski zamanlarda olsak farklı ama ben nereden bileyim kim çocuğuma hangi amaçla yaklaşıyor? Yabancılardan ben de korumaya çalışıyorum. Özellikle de yaşı büyük olanlardan.
 
Çocuklar acimasizlar bilmiyorum sorun ailelerde mi yoksa çocuklardan mi kaynaklı
Ben aşılıyorum elimden geldiğince çocuklarıma sevgiyi o yüzden mi bilmiyorum benim çocuklarım çok hassaslar hele oğlum
Bizde sizin gibi ailelerden ayrıyız tayin nedeniyle ben tek buyutuyorum ve olmasını istediğim gibi yetistiriyorum çocuklarımı bazen yanlış mi yapıyorum diye düşünmediğim olmuyor değil çünkü okulda,disarda vs.karsilastigimiz çocuklar benimkiler gibi degil onları dis dunyaya nasıl hazırlayabilirim bilmiyorum
Gecen mesela yürüyüş parkurunda 4 yaşındaki oğlum playcari sürüyordu yaşıtı bir çocuk geldi durduk yere arabaya tekme attı gittik napiyosun sen dedim ama hızla uzaklaştılar aileside yanındaydı keşke tepkim ailesine karsi daha fazla olsaydı herneyse oğlum dondu kaldı tepki bile veremedi
Bu ve benzeri olaylarda tepki bile veremedi çünkü hiç böyle bişeyle karşılaşmamışlardı evin içinde eşimle konuşurken bile çok dikkatliyiz
Ama sanırım bi yerden başlamak lazım
Bu zamana prens ve prensesler yetiştirmek sanki dış dünyada onları biraz daha zorluyor.. Üzülerek belirtmek istiyorum fakat bu böyle..Zarif..kibar.. Evlat yetiştirmek dış dünyada hayatlarını zorlaştırıyor..
 
Oynamak istemeyip iteklemeye hakkı yok hiçbir çocuğun. İtekledigi anda başı bir yere de çarpabilirdi.

Annesi gelip hemen müdahale etmeliydi. İkisinin yanında doğru olanı anlatmalıydı.


Onlar çocuk diyemiyorum ben. Şiddet şiddettir.

Eger vuran bir çocuğum olsaydı mıh gibi tepesinde dururdum.
Bahsettiğiniz çocuk daha 5 yaşında. İsterseniz siz de ittirin haddini bildirin.
 
Okuldaki ilk senemde bir doğumgünü partisi düzenlemiştim yedi yaşızdır herhalde. O akran çocuğumuz olan arkadaşım da komşumuzdu davetliydi, okuldan arkadaşlarım onu basbaya dışlamıştı. Çocukluk işte bana da eğlenceli gelmişti, kendi davetlimi dışlamıştım. Şimdi hala görüşüyoruz, çocuklarımız akran beraber büyütüyoruz. Çocuklukta kin olmuyor, kavga edip barışıyorlar, beş dakika önce birini dışlıyor bir bakmışsın on dakika sonra onunla birleşmiş başkasını dışlıyor. Araya yetişkinler girmese gül gibi anlaşıyor çocuklar

Bir de M ManzaramDeniz çocuğunuzun peşinde dolaşmasından rahatsız olduğunu anlamadınız mı? Çocuk arkadaşlık kurmak istemiyor belli, çocuğunuz yanına bir kere gitti çocuk oyuncak değiştirdi, ikinciye belki üçüncüye gitmesini izlemeniz hata. Çocuk kızıp tersleyene kadar çocuğun çocuğunuzdan kaçtığını anlayıp ilgisini çekebilirdiniz. Çocuk belli ki oynamak istemiyor hatya rahatsız olmuş neden üstelemesine izin veriyorsunuz??
Hayir başta oynuyorlardi,kizin arkadasi geldigi anda itti ve bagirarark istemedigini soyledi.
 
Eger kalkmasaydım peşinden gidip bağirmaya belkide itmeye devam edecekti.böyle birşeye kusura bakmayın izin veremezdım.bağırmadım merak etmeyin.
olaydan 10 dakika sonra kızıma tost yedirdim uzaktan bizi izliyordu yanima çagirdim tost verdim hatta..
Siz öğretmensiniz dimi ?
 
Hayir başta oynuyorlardi,kizin arkadasi geldigi anda itti ve bagirarark istemedigini soyledi.
İlk yazdığınız metni bir okur musunuz?
Orada kızın sürekli başka oyuncaklara geçtiğini kızınızın da arkadaş edinmek için o hangi oyuncağa geçerse geçtiğini yazdınız. Yani kaçmış. Oyun oynamamış kızınızdan kaçmış. Ben bu kısımda müdahale ederdim kendi çocuğuma
 
Hatalısınız. Sizin müdahalenizi gerektirecek bir şey yok ortada. Bu müdahale kibar kibar konuşmak bile olsa karşınızda 5 yaşında bir çocuk olduğunu unutmuşsunuz. Kimsenin çocuğunu uyarmak sizin üstünüze vazife olan bir durum değil. Belki yine aynı şeyi yapacaktı diye savunmuşsunuz kendinizi ama bilemezsiniz. Çok rahatsız olduysanız alır kızınızı gidersiniz. Fazla hassassınız, resmen Türk filmi dramı tadında yazmışsınız. Bu durum inanın kızınızı akranının ona bir kere yanımdan git demesinden daha çok etkileyecek bir durum. Hayatınız boyunca yanında olup onu koruyamazsınız
 
Kızınızın gelişimine katkısı olcakmış aslında eğer müdahale etmeseydiniz. O anda incidi mi kırıldı mı her ne yaşadıysa bu duyguların hayatın bi parçası olduğunu, kendi kendine başetmesi gerektiğini öğrenecekti. Problem çözmeyi öğrenecekti, duygularını yorumlamayı öğrenecekti, neden-sonuç ilişkisini öğrenecekti. Küçük bi olay ama hayata dair şeyler öğrenecekti. Bırakın bireyselliğini kazansın, kendini ifade etmeyi öğrensin, sorunlarını çözmeyi öğrensin. Bundan sonra ciddi olaylar olmadığı sürece karışmayın, içinizde dramatize de etmeyin. Bir çocuk kızınızla oynamak istemedi bu kadar basit kaldı ki o kızın da oynamak istememesi çok normal zorla oynayacak değil ya.
 
Ya tost olayi dogru oldugunu sanmiyorum. Konu sahibine çok kritik geldi ve buda onun "baak ben aslinda iyiyim, tost bile verdim o cocugaa" deme hali.

Gerçek olsa çok daha kötü. Kendi kizinin psikolojisini düsünüyor da, o cocugun psikolojisi ne olacak? Önce bir yetiskin tarafindan azarlan, sonrada o ayni yetiskin sana tost versin. Cocugun anne babasi yokmu da?

Konu sahibi bide kendi ile çelisiyor. Hem bagirdim, hem bagirmadim diyor
Ben böyle durumlarda, çocuğumla oynamak isteyen olursa ısrarcı şekilde, kendi çocuğuma dönüp ‘bak arkadaş seninle oynamak istiyor, oyununuza dahil edin’ ya da ‘oğlum rahatsız etme, kendi aralarında oynuyorlar, gel biz seninle oynayalım’ şeklinde sadece kendi çocuğuma yönelik öneride bulunuyorum.

Bizimkiler itilip kakılmıyor mu, elbette yaşıyoruz.
Ama karşıdaki de bir çocuk ve en fazla kendi çocuğumuza ‘başka yere gidelim, istemiyor zorlama’ hatta şu cümleyi de kurduğum oldu ‘oğlum hoşlanıyor musun kötü muameleden, bırak arkadaşlar kendi oynuyor işte niye kendine bunu yapıyorsun’ gibi serzenişim de oldu.

Bazı anne babalar çok duyarsız, şiddete başvuran çocuğuna bile ses çıkarmıyor ‘onun hayatı, müdahale edememciler’ türedi her yerde.
Evet müdahale edilmez ama doğru ve yanlışlar için yol göstermek gerekir.
Çocuklar nasıl canı istiyorsa başkalarına öyle davranıyor, uyarı mekanizması bile çalışmıyor.

Ya bizim ülkede bu yiyecek içecek kanayan bir yara, illa ki o ikram oluyor.
Aşırı yanlış buluyorum ve acilen terkedilmesi gereken bir davranış biçimi.
Bir ebeveyn tanımadığı birinden alıp çocuğa yedirdiğinde, zihinde canlanan şey ‘herkesten yiyecek alabiliriz’ algısı oluyor.
Her seferinde ‘yemezler’ diye geri çeviririm, fazla ısrar söz konusu ise ‘alerjileri var, evde her şeyi özel hazırlıyorum’ diyerek, belki aydınlanma yaşar umuduyla reddediyorum.
Ama nafile
 
Ne oluyor ben cevap vereyim; okula yada iş hayatına başladıkları zaman prens veya prenses olmadıklarının farkına boşluğa düşüyorlar. Bu da okul başarılarını etkiliyor genelde. Sonra anne baba yine korumak adına okul yada öğretmen değiştiriyor. Sonra iş hayatı geliyor. İşte orada tökezliyorlar çünkü mücadele etmeyi bilmiyorlar.
Neden benim yazacaklarımız yazıyorsun :eek:
 
konumuzla bi ilgisi yok,okulda ögretmenim,kizimin annesiyim.
burda ise siradan bir anne olarak dertlesiyorum.
insanlarin mesleklerine gore yasayabildigini dusunmuyorsunuz degilmi?
öyle irite oluyorm ki sizin gibi insanları mesleğinden vurmaya çalişanlardan yazik
Yoo neden vurayım mesleğinizden. Yumuşak konuşmanızdan öğretmen olduğunuzu varsaydım.

Benim eşim de öğretmen.

mağdur edebiyatı yapmayın bence
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X