Ya tost olayi dogru oldugunu sanmiyorum. Konu sahibine çok kritik geldi ve buda onun "baak ben aslinda iyiyim, tost bile verdim o cocugaa" deme hali.
Gerçek olsa çok daha kötü. Kendi kizinin psikolojisini düsünüyor da, o cocugun psikolojisi ne olacak? Önce bir yetiskin tarafindan azarlan, sonrada o ayni yetiskin sana tost versin. Cocugun anne babasi yokmu da?
Konu sahibi bide kendi ile çelisiyor. Hem bagirdim, hem bagirmadim diyor
Ben böyle durumlarda, çocuğumla oynamak isteyen olursa ısrarcı şekilde, kendi çocuğuma dönüp ‘bak arkadaş seninle oynamak istiyor, oyununuza dahil edin’ ya da ‘oğlum rahatsız etme, kendi aralarında oynuyorlar, gel biz seninle oynayalım’ şeklinde sadece kendi çocuğuma yönelik öneride bulunuyorum.
Bizimkiler itilip kakılmıyor mu, elbette yaşıyoruz.
Ama karşıdaki de bir çocuk ve en fazla kendi çocuğumuza ‘başka yere gidelim, istemiyor zorlama’ hatta şu cümleyi de kurduğum oldu ‘oğlum hoşlanıyor musun kötü muameleden, bırak arkadaşlar kendi oynuyor işte niye kendine bunu yapıyorsun’ gibi serzenişim de oldu.
Bazı anne babalar çok duyarsız, şiddete başvuran çocuğuna bile ses çıkarmıyor ‘onun hayatı, müdahale edememciler’ türedi her yerde.
Evet müdahale edilmez ama doğru ve yanlışlar için yol göstermek gerekir.
Çocuklar nasıl canı istiyorsa başkalarına öyle davranıyor, uyarı mekanizması bile çalışmıyor.
Ya bizim ülkede bu yiyecek içecek kanayan bir yara, illa ki o ikram oluyor.
Aşırı yanlış buluyorum ve acilen terkedilmesi gereken bir davranış biçimi.
Bir ebeveyn tanımadığı birinden alıp çocuğa yedirdiğinde, zihinde canlanan şey ‘herkesten yiyecek alabiliriz’ algısı oluyor.
Her seferinde ‘yemezler’ diye geri çeviririm, fazla ısrar söz konusu ise ‘alerjileri var, evde her şeyi özel hazırlıyorum’ diyerek, belki aydınlanma yaşar umuduyla reddediyorum.
Ama nafile