Oyun alaninda ayni oyuncaktan bir suru olmasına ragmen surekli 3 yasindaki yegenimin elinden oyuncagi almaya çalışan 5 yaslarinda bir kiz vardi. Annesi de ayni ortamdaydi. Kiz surekli yeğenimi itip kaktı, bir ses etmedim. Sonra oyuncagini aldi, iki ses etmedim. Yegenim baska bir oyuncak aldi ve kiz yine gelip elinden almaya calisti yegenimde vermek istemedi. Bana doğru oyuncagiyla geldi kizda arkasından tekrar yegenimi itip elinden oyuncağı alacakken annesinin önünde tuttum kızı. O oyuncak yegenimin, senin oyuncaklarin orada. Sende onlarla oynayabilirsin. Yegenimin elindekini alamazsin dedim. Kiz birakti yegenimdeki oyuncagi almayi ama mudahale etmesem hala daha itip vurup elinden alacakti...Annesi de ben tepki verdikten sonra kızına aa kizim niye aliyorsun oyuncagi arkadasinin elinden diyor. Gözünün önünde o kadar sey yapti ses cikarmayan kadin ben müdahale edince kızına yapma etme demeye basladi. Bu zamana kadar ogretmesi gerekirdi çocuğuna. Her istedigini iterek vurarak alamayacağını. Paylasimci olmasi gerektiğini.. Kusura bakmasinlar bizde cocuklarimizi sokaktan toplamiyoruz. Her önüne gelen itip kaksin diye de büyütmüyoruz. Herkes çocuğuna ortak alanlarla da uyumlu olmayi kendinden küçükleri itip kakmamayi öğretecek. Çocuğunun hırçın, olumsuz davranışını görürse karsi taraftan once kendisi müdahale edecek. Eger etmiyorsa karşı tarafin müdahalesine seste çıkarmayacak. Şuan 1 bucuk yaşında kızım var. Herkese güler, oynamak ister.. Çocuklarin pesine abla abi diye gidiyor kizima dahi belki abi/abla baska birsey yapmak istiyordur gel soralim diyorum. Oyuncagini alacaksa once izin alalim, salincaga sırayla binelim diye aklina islemeye calisiyorum. Cocuktur birsey olmaz yapar ederle olmuyor bu isler.