Kacmasın tasvıp etmıyorum ama dunyanın sonu degıl bu. Genc yaslarda duygular daha agır basıyor, aıle bıle onemını yıtırıyor, varsa yoksa sevgılı oluyor.
Zaman gectıkce kardesın ne kadar buyuk bır hata yaptıgını anlayacak. Fakat bununla cezalandırmayın onu. Kım bılır ne dusuncelerle cekıp gıttı. Sımdı ne haldedır.
Derdını anlatabılecegı kımse olmamıs bellı kı. Yakınlık gosterseydınız, belkı de boyle olmayacaktı. Bıraz da kendınızı yargılayın.
Aıleden bırının bır dıgerıne arkadasca yaklasması bır cok sorunu kokten halleder. Bence arkadaslıgınızı kardesınızden esırgemeyın. Onun sızın destegınıze ıhtıyacı olacaktır.
Ayrıca tekrar edıyorum. Dunyanın sonu degıl. Babanızın bası bugun egık olabılır, fakat kardesınız mutsuzz olur, farklı olaylarla karsılasırsa, sırf aıle destegı gormedıgı ıcın o zaman bası hıc dogrulmayabılır.
Hem ben bu durumu utanılacak bır olay olarak gormuyorum. Yasının vermıs oldugu dusuncesızlık, delılık...