Kendini mutlu etmek için bir şeyler yapmalısın. Seni hayata bağlayan, tutunmanı sağlayan bir sebebin muhakkak vardır. Benimde evlendikten sonra hayatım resmen çok özür dileyerek söylüyorum ama bok gibi yine de oğlum var. Mutlu olma sebebim. Sen fosil değilsin, sadece kendini bu kırgınlıklardan, sıkıntılardan çekip kurtarman lazım. yaşın daha çok genç. Gülmekten korkma Ağlasan bile...
Ben 15 yaşından beri güldüğüm kadar hayal kurduğum kadar üzüldüm..
Şimdi hayallerim azaldı..
Beklentim sadece mutlu huzurlu sevgi dolu bi evlilik..
Sevilmek ve bunu çok çok fazla hissetmek..
Sevildiğimi düşünüyorum ama bitmicek değil.
Ben babaya olan sevgimi kaybettiysem, elin oğluda bana olan sevgisini kaybedebilir..
Babamla bile aramızdaki duvarlar varken onun beni sevdiğini düşünmezken elin oğlunun sevgisine çokta inanmak istemiyorum..
Yine hüsran yaşamaktan korktuğumdan..
Arkadaş çevrem çok yok.
Olsa da güvenemiyorum kimseye..
Bazen öyle bi düşünceye giriyorum ki;
Babam ölse sanki tüm psikolojik yoksulluğum geçicek..
İş hayatım yok.
Evdeyim.
Gelirim yok maddi özgürlüğüm yok.
Sevgilim benim tek destekçimdi şimdi oda uzak bi şehirde..
Artık kendimle uğraşmaya başladım..
Saçım başım boyum kilom..
Sırf başka şeylerle uğraşıp içimdeki acı azalsın diye ama azalmıyor..
Kafam dağılsın diyorum dağılmıyor.
Kendime sarıp duruyorum.
Oram kötü
Buram şöyle
Şuramda şu var falan.
İçsel yani.
Bunlar rüyalarıma da giriyor.
Ben delirmiyeyim diye dua ediyorum.
Önceden fosil olmamak isterdim.
Bunu benimsedim de aklımı yitirmiyeyim diyorum artık..
neden oldunuz öyle. Ben eşimle devam. Bir sıkıntı yok gibi suan. Bakalım hayirlsi. Rüyalarım da çok mutluyum
