Bakın şöyle izah ediyim.. Sizi gerçekten çok iyi anlıyorum, çünkü benim erkek arkadaşım ilk yılımızda gayet ilgiliydi,üstüme düşerdi derken 2. yılı pek üstelememeye başladı. Üniversiteye başladığında ilgisi azaldı öyle, ben ondan 3 yaş küçüğüm.
O aramadıkça ben de aramadım, arkadaş ortamı nasıl ne yapıyor hiç bilmiyordum ama aramama ihtimali de vardı.. Ya bu suskunluk ben bozmadan bitmezse diye düşündüğüm çok oldu ve beni mesaj atmaya zorlayan tek şey bu korkuydu.
Ama ne pahasına olursa olsun şunu diyeceksiniz,
Ben değerliyim, ve değerimin bilinmediği bi ilişki beni ancak mutsuz eder. Evet onu çok seviyorum ama böyle olmaz. Bi ilişki insanı hayata motive etmeli, mutluluk vermeli. Ekstra stres vermemeli.. Bunu kabul ettikten sonra 3 gün hiç aramayın sormayın mesaj atmayın, whatsappınızı kapatın varsa 3 gün. yaşam belirtisi almasın sizden. 3. günün sonunda aramazsa, skype açmasını söyleyin yoksa indirsin görüntülü konuşun. Ve karşınıza almışken içinizdeki her şeyi anlatın.. Ben bozmasam bu suskunluk nereye kadar gidecekti? Artık kendimi iki kişilik bu ilişkide yalnızlaşmış hissediyorum, benim çabalamam sana hep tutarsız geldi vs vs.. Ve sonra ya çok mutlu olacaksınız ya da ayrılacaksınız.
İlişkiler risktir, unutmayın.
Mutluluk da mutsuzluk da sizlerin, bizlerin ellerimizde :) iyi akşamlar!