Hikayeme nerden baslasam bilemiyorum öncelikle merhaba eşimle evleneli 2 buçuk sene oldu kaçarak evlendik maalesef 1 buçuk yaşında oğlum var ve 8 aylık hamileyim eşim şuan asker yaşı 20 şuan asker iznine geldi evde size anlatmak istediğim konu şu çalışmıyor doğru düzgün hep bir işe girip çıkıyor iş begenmiyor rahatına çok düşkün bu zamana kadar hep sabrettim bekledim değişir diye ama yok hep aynı bana ümitler veriyor çalışacağım eve çıkacağız herşey güzel olacak diyor ama olmuyor hiçbir zaman oğlunun bez mama sini bile alamıyor çocuk çok istedi ben istemedim kendi ailesi de istedi ama bakamiyorlar benim kendi ailem de sorumsuz annem yok zaten babam arada arar o kadar bosansam gidecek yerim de yok ne yapacağımı bilemiyorum bazen intihar etmek istiyorum sonra vaz geçiyorum şuan kaynanamın evinde kalıyoruz eşim askerligini bitirince kendi evimize çıkarız diyor fabrikaya sigortalı işe girer çalışırım diyor ama artık inancım kalmadı diyorum ki kendi kendime eğer bu seferde çalışmazsa çocukları da bırakır başımı alır giderim diyorum ama nereye gideceğim bilmiyorum en kotu kadın sığınma evine giderim alırlarsa tabi beni ama böyle olsun da istemiyorum ben çok severek evlendim eşimle hayla seviyorum ama Sevgi yetmiyor evlilik için parasız hicbirsey olmuyor bunu anladım çalışmazsa bu evlilik bitecek bana ne yapmam konusunda fikir verebilecek kişiler var mı artık böyle yokluk içinde ilerlesin istemiyorum