Hepinize Merhaba Arkadaşlarım,
Eşimle ciddi problemlerimiz var. Hayat anlayışlarımız beklentilerimiz çok farklı. Eşim çıkarken gezmeyi, eglenmeyi seven kıyafetime, makyajıma, çalışmama karışmayan iyi biriydi.
Öyleki nişanlılık aşamasında ailesi ile yaşadıgım onca probleme gögüs gererek onunla evlendim. Ailesi ne hastalıklta ne kötü günde yanımızda olmadılar.Eşim işsiz kaldı bişey ister korkularından telefon bile etmediler eşime.
Çok kötü günler geçirdik ama hep eşime destek oldum. Aman kimseye muhtaç olmayalım diye tatilimden alışverişimden mahrum kaldım.
Şimdi eşim son derece dinine bağlı 5 vakit namaz kılan, sürekli sohbetlere giden, kıyafetime herşeyime karışan biri oldu. Yok onu yapma günah bunu yapma böyle. Öyleki arkadaşlarımızın çoğu ile ilişkimiz koptu kısaca görüşmek istemiyorlar bizle
Bende artık eşimle bişey yapmak istemiyorum boğuluyorum artık. Tatile gidelim desem bayan erkek ayrı olan bir yere gidelim. Haşema giy (kadın erkek ayrı olan yerde dahi) ve ben açık bir bayanım. Onu giyme bunu yapma namaz kıl, fıkıh ögren sürekli böyle.
Aslında eşim üzülmesin diye bende elimden geleni yapıyorum ama birbirimize çok zıttız artık. Eskiden sevgi vardı şimdi sevdiğimide hissetmiyorum.
Dün akşamda kavga ettik sebebide şu; bence çocukları 16 yaşında evlendirmek gerek günaha girmesinler dedi. Bende saçmalama okumuş mühendis olmuş adamsın nasıl bunları düşünebiliyorsun dedim. Şimdiki aklım olsaydı senlede evlenmezdim keşke evlenmeseydim.
Imamhatipli biriyle evlenseydim dedi. Bu kadar fekadarlığa ragmen bunu söylemesi hakaten zoruma gitti.
19 aylık afacan bir oğlum var ona ragmen, çalışıyorum, sabah 6 da kalkar ütüsünü yaparım, akşam işten koştura koştura gelir yemek yaparım. Öyle zamanlar oluyorki yorgunluktan uyuyamam.
Zaten odunun teki ne özel gün bilir, ne mutlu edicek tek kelime söyler. Birde bunların üstüne nankörlüğü eklendi hiç çekilmez oldu.
Lütfen fikirlerinizi esirgemeyin, ne yapayım nasıl davranayım sizce.
