Üzülerek ama belki faydası olur umuduyla söylemek istiyorum. Siz hayalinizdeki guclu, tuttuğunu koparan, kendi tabirinizle eyvallahi olmayan o kadın olduğunuza inanmak istiyorsunuz. O kadın gibi cümleler kuruyorsunuz, zamanı gelince her şeyin bedelini odeteceginizi falan soyluyorsunuz, buna inanıyor ve muhtemelen problemlerle bu şekilde baş ediyorsunuz ama aslında çok üzülerek soyluyorum yalnizca edilgen, maruz kalan ve göz yuman bir kadın portresi ciziyorsunuz.
Esinizin babanizi azarladigi ana şahit olduğunuzda vereceginizi hayal ettiğiniz o tepkiyi eğer gerçekten verebilecek olsaydınız olayı duyduktan sonra yine aynı şiddette verebilirdiniz. Belki de bir şekilde eşiniz aracıligiyla babanızdan çocukluğunuzun intikamini aldiginizi düşünerek sessiz kaldiniz. Her neyse.
Yaşamınızdaki zorluklar sizi suçlu yapmiyor, bunu lütfen idrak edin. Küçükken baş etmek zorunda kaldığınız çok zor anlar yaşamış olabilirsiniz. Ama unutmayin tüm problemlerle baş edebilmek zorunda degiliz, ne olursa olsun güçlü kalmak ya da görünmek zorunda da değiliz. Dağıldığımiz sorunlar olabilir, kaçarak çözmeye calistigimiz sorunlar olabilir, hepsi çok normal. Hayatımızda sorun olan bir insanla baş etmek zorunda degiliz, onları hayatımızdan çıkarmak baş etmeye kalkışmaktan daha kolay ve akıllıca biz çözüm olur çoğu zaman. Olmadığınız bir kadını canlandirmayi bırakın, sorunlarinizla ve zayıf yanlarinizla yuzlesin. Cocuklarinizi babalari gibi bir adam olmaya mahkum etme vebaline girmeyin.
Şu güzel analize ve aklı başında yorumunuza ben de katılıyorum.
Üç aşağı,beş yukarı aynı şeyleri düşünüyorum sizinle.
Ben biraz kestirme ve net ifade ettim, siz çok daha güzel güzel açıklamışsınız,ağzınıza sağlık.
Konu sahibine ben de bu sebeple tepki gösterdim.
Bir kurguya inanıp, kendini teselli ediyor.
Bunu yapan 20'li yaşlarda,yeni evli biri olsa ve buna benzer olaylar henüz tek tük yaşanmış olsa elbette daha farklı değerlendirip yorumlardım.
Hatırladığım kadarıyla konu sahibinin iki çocuğu var ve yıllardır bu psikolojik şiddete maruz kalıyor.
Sonra da kendisine olumlu yorum yapanları teselli ediyor 'siz merak etmeyin ben zamanı gelince hakkından geleceğim onun' diye.
Zamanı gelmiş de geçiyor.
Gençlik elden gidiyor,eve aile fertleri ve akrabalar gelip gidemiyor,çocuklar böyle kaba bir tavra ve psikolojik şiddete şahit oluyor,konu sahibi eşini bırakıp bana kızıyor.
Kızsın, canı sağolsun,hatta benim üzerimde itiraz ve hakkını savunma denemesi yapsın ki kocasının karşısında da dik durabilsin.
Ne kırılırım, ne de bozulurum, yeter ki bu sarmaldan kendini kurtarsın.
Konu sen-ben değil eşinden her türlü şiddet görüp yeter diyemeyen hemcinslerimiz.
Yoksa ben, akşam kapımı kapatıp, kendi ailemle birlikte,kendi hayatımı yaşıyorum.
Bir de bu aralar, kimse kusuruma bakmasın.
Babasının döverek öldürdüğü 6 yaşındaki Mertcan ve Palu ailesinin istismar edip ispirto içirerek öldürdüğü 6 yaşındaki Melike yüreğimi çok yaktı.
Bunun dışındaki dertlere dertlenmek içimden gelmiyor.
O iki yavru savunmasız ve çaresizdi.
Yetişkinler olarak biz çaresiz değiliz,yeter ki çare arayıp bulalım.
