Bir an böle bir insanla yasamaktansa , ayri olmak uzak durmak daha kolay geldi , ne kadar zor dediklerinizi uygulamak
yoo aksine bence çok kolay.
karşınızda kıvranan bir adam görmek ve sizin zerre mutsuz olmamanız çok kolay.
ben de bu baskıyla yaşadım bir dönem.
offff anlatamıyorum...
sadece ben değil ben ve sevgilimin en yakın erkek arkadaşı da bu tacize maruz kaldı.
ne öz güvenimiz kaldı ne benliğimiz kaldı. nasıl kötü durumdaydık anlatamam.
bana'sen çirkinsin, sen kıllısın, kokuyosun' falan diyordu sürekli.
oysa çok güzelim, kokmuyorum. İnsanlar bana yalvarıyordu kendine gel diye.
Büyülenmiştim onun menzilinden çıkamıyordum. Ama bir süre sonra gerçekten öyle sandım.
yanımda başka kızlarla flörtleşmesini bile olağan karşılıyordum. ne de olsa ben çirkinim napsın çocuk diye...
düşünebiliyor musun?
paramızı, emeğimizi, kişiliğimizi sömürdü hayvan.
öyle bitmişlik, öyle tükenmiştik, öyle depresyondaydım.
sonra biz bunun yakın erkek arkadaşı ile birlikle birlik olduk.
ne derse lafı verdik ağzına, ne dese savaşmadan eğlendik, mutlu gözüktük,
bağımsızlığımızı ortaya koyduk.
onsuz bişey yapamayız sanıyordu. yaptık!!!
o başka arkadaşlıklar kurdu, ben kendimi bakıma aldım ve onu asla takmadım.
lafı verdikce verdim... öyle kıvrandı, öyle çırpındı, öyle acizleşti ki...
gece yarısı bi sebepten yurttan uzaklaştırılmıştım terkettiğim gün. Küfretti gece 12'de dağın başında yalnızdım.
Param yoktu.
3 gün sonrası 'nerdesin sen aç kaldım param yok, para ver' dedi bana.
beni dışarı attığı, bıraktığı günki gibi 's.ktir git' dedim ona.
Bir daha suratına bakmadım ve hayatım hızla büyüdü, gelişti...
Diğer çocuk da bunun yüzünden okulu bıraktı şimdi daha iyi bir üniversitede okuyor.
'Bu adam bize ne yapmış, nefes aldığımı hissediyorum' diyor.
Bu da benim hikayem işte. Ne kadar işine yarar bilmiyorum ama o günlerden sonra asla ama asla hiç bir sevgilime, şu an nişanlıma benimle oynama hakkı tanımadım.
Çünkü bu benim hayatım ve tek hayatım bu!