Valla bende pandemi dönemi ayrılık kararı almayın diyorum. Çünkü ortada şiddet, aldatılma, kötü madde kullanımı ya da bahis gibi konular yok. Boşanmak için sadece bunların olması lazım değil tabi ama bunlar varsa boşanmayı ötelemeden yol almak gerekiyor. Ama sizin şartlarınızda biraz daha sabredebilirsiniz bence. Çocuğunuz ufak ve onu bırakıp iş aramanız gerekir ki her türlü ağır psikolojik yük ki bulamazsanız depresyon, maddi zorluklar da cabası. Yani en azından iş bulacak ortam oluşana kadar diye düşünüyorum. Bir de söylediğiniz şu duruma katılmıyorum çocuksuz ayrılıyor olsanız mesleğiniz var sadece mutsuzum deseniz tamam da çocukla ayrılıyorken hiçbir şey istemem olmuyor maalesef, olmamalı. E mutsuzluğunuzun ciddi bir kaynağı kocanız değil mi? Özel ve cinsel hayatınızdaki tatminsizlik, gergin ve mutsuz ev ortamı gibi... E bebeğinizi de tek başınıza yapmadınız herhalde. Bu noktada bebekli hayatta ya evlerden birini alacaksınız ya da gerekçelerinizi sunup yasal olarak da hakkınız olan evlilik birliği içindeki malların yarısını ve gerekçelerinizle alabiliyorsanız tazminat alacaksınız. Ki cinsel hayattaki eksiklik başlı başına bir kusurdur. (ispat edebildiğiniz sürece) Tabi yapabiliyorsanız önce (iş güç bulduktan sonra) eşinizin bir uzman yardımı almasını sağlayın derim ben. Belki kocanız ve bebeğinizle mutlu bir aile olmayı başarabilirsiniz. Gerçekten aile olmak sabır, sabır ve yine sabır istiyor ardından da sadakat geliyor. Yani yine sizin hayatınız siz bilirsiniz tabi ama ben yapabiliyorsanız ayrılmayın derim.
Birde terapilerin mantığı bir mahkeme salonu formunda değil. Yani terapist bir hakim gibi taraflardan kusurlu olana sen haksizsin şu huyların kötü bunları duzelt demiyor. Kişi ne kadar kusurlu olursa olsun bunu kendisinin fark etmesi ve istemesi gerekiyor. Diğer tarafın da ya bu deveyi güdmesi ya da bu diyardan gitmesi salık veriliyor. Yani amaç evliliği kurtarmak olmuyor. Bende parayı sokağa atmadan bunun kararını kendim vermeye çalışıyorum
