Ben malesef komşuculuktan ağzı yananlardanım..Komşulara güler yüz gösteririm hal hatır sorarım.Eve hiç davet etmedim hep kendileri geldiler..Ama ne gelmek..Bana gelen bir daha çıkamıyor anlamıyorum.
Neyi yanlış yapıyorum diyorum.
Geldiklerinde güler yüzle karşılar çay kahve sohbet ederim.E ben gittiğimde de onlar aynısını yapar.Ama ben bana iyi davrandılar artık 7- 24 oraya istediğim gibi rahat günde 50 kez gideyim demem..Ama ben nasıl davranıyorsam bana gelenler öyle diyor..Ben gitmezsem onlarda sık gelmez diyorum yok .Öyleki artık evime çocuklarıma karışmaya ,eşime şaka yollu beni şikayet etmeye ,eşim evdeykende sürekli gelip beni umursamadan eşimle sohbet etmeye bayılırlardı..Ben kimseye eşi evdryken gitmem.Zaten insan eşi gelince onla zaman geçirmek ister sohbet etmek ister diye.Eşimde bıkmıştı yemeğini bile rahat yiyemez oldu..(Oda surat yapmazdı..Bazen sen biraz soğuk dur sen varken gelmesinler derdim. Yapardı ama yok ..Artık evde musafir gibiydik)
Hatta hiç misafir sevmeyenler bana gelince dakka başı gelirlerdi..Surat asıp kötü davranmadım ama mesaj içerikli konuştum ama yok .O zaman daha çok inatla geldiler..Bıktırdılar beni .Sonunda artık kapı açmamaya başladım öyle anladılar..Bu defa da benden kötüsü olmadı..
Ben sadece belli sınırlarda gidilip grlinmesi taraftarıyım.Ama olmadı .
Sonunda hepsine rest çektim.Şimdi dışarda görünce merhaba laşıyoruz o kadar..Aslında selam bile vermek istemiyorlar ama ben Allahın selamını vermeden geçemiyorum..
Şimdi çok rahatız oh bee diyorum valla.
Aslında ara sıra konuşacağım bir kahve içip sohbet edebileceğim bir komşum olsa iyi olurdu ama kimseyle görüşmeye cesaret edemiyorum.Malum grlen gitmiyor.

Valla şimdi rahatım eşimle çocuklarımla ilgileniyorum.Keşke baştan kapı açmasaydım hiç çekmeseydim diyorum.Ama komşu hakkı diye, kapı açmamak ayıp günah diye yapamadım..
Ne çok yazmışım çok dertliymişim bu konuda