komşuluk kuramıyorum çok sıkılıyorum

gul_perisi .!.:

Ben bir yıllık evliyim, çalışan bir bayanım . akşam 5:30 dedin mi de evdeyim. bir sitede oturuyorum. Oturduğum sitede bazıları kendi aralarında kaynaşmış bahçede oturup muhabbet ediyorlar, gece yarılarına kadar oturuyorlar. Ben ise çok çekiniyorum. yanlarından geçerken sadece merhaba, iyi akşamlar derim. başka bir muhabbetim olmuyor ne yazık ki. bu durum bana çok acı veriyor. eve gelip kendimi tv nin karşısına veriyorum, ancak içimden gidip komşuların yanında oturup muhabbetlerine katılmak geliyor. ama yapamıyorum. evde daralsam bile bahçede oturanlar var diye çekindiğimden dışarı çıkamıyorum. ah bu çekingenlik ne zor anlatamam. Meraba dışında muhabbeti ilerletmeye çalışsam hemen kalbimde çarpıntı oluyor, heyecanlanıyorum. Sanırım aşağılık kompleksi de var. böyle çalışan bakımlı bayanlardan da çekiniyorum. bir kere cesaret ettim işten dönerken bahçede oturuyorlardı merhaba deyip yanlarına oturdum bahaneden bir sigara yaktım, ancak merhaba dediler ve kimse benle ilgilenmedi kendi muhabbetlerine devam ettiler. sonradan taşınmama rağmen hoşgeldine gelen felanda olmadı. Böyle düşündükçe bende onlara komşuluk hakkımı helal etmem diyorum, öfkeleniyorum. ama bir yandan da belki sen üzerine düşenleri yapamıyorsun, sen kaçtığın için insanlarda seni dışlıyormuş gibi hissediyorsun diyorum.
Sizin komşuluk ilişkileriniz nasıl, var mı muhabbet ettiğiniz komşularınız, yani uzun uzun oturup ne konuşuyorsunuz. benimde ufkumu açın lütfen. çünkü hayat böyle çok zor geçiyor.

Genişletmek için tıkla...

gul_perisi .!.:

Ben bir yıllık evliyim, çalışan bir bayanım . akşam 5:30 dedin mi de evdeyim. bir sitede oturuyorum. Oturduğum sitede bazıları kendi aralarında kaynaşmış bahçede oturup muhabbet ediyorlar, gece yarılarına kadar oturuyorlar. Ben ise çok çekiniyorum. yanlarından geçerken sadece merhaba, iyi akşamlar derim. başka bir muhabbetim olmuyor ne yazık ki. bu durum bana çok acı veriyor. eve gelip kendimi tv nin karşısına veriyorum, ancak içimden gidip komşuların yanında oturup muhabbetlerine katılmak geliyor. ama yapamıyorum. evde daralsam bile bahçede oturanlar var diye çekindiğimden dışarı çıkamıyorum. ah bu çekingenlik ne zor anlatamam. Meraba dışında muhabbeti ilerletmeye çalışsam hemen kalbimde çarpıntı oluyor, heyecanlanıyorum. Sanırım aşağılık kompleksi de var. böyle çalışan bakımlı bayanlardan da çekiniyorum. bir kere cesaret ettim işten dönerken bahçede oturuyorlardı merhaba deyip yanlarına oturdum bahaneden bir sigara yaktım, ancak merhaba dediler ve kimse benle ilgilenmedi kendi muhabbetlerine devam ettiler. sonradan taşınmama rağmen hoşgeldine gelen felanda olmadı. Böyle düşündükçe bende onlara komşuluk hakkımı helal etmem diyorum, öfkeleniyorum. ama bir yandan da belki sen üzerine düşenleri yapamıyorsun, sen kaçtığın için insanlarda seni dışlıyormuş gibi hissediyorsun diyorum.
Sizin komşuluk ilişkileriniz nasıl, var mı muhabbet ettiğiniz komşularınız, yani uzun uzun oturup ne konuşuyorsunuz. benimde ufkumu açın lütfen. çünkü hayat böyle çok zor geçiyor.

Genişletmek için tıkla...

nermin68 .!.:

canım bende öğretmenim seni çok iyi anlıyorum. şunun farkına vardım bizim gibi okumuş ya da iyi bir yerde çalışan kadınlara apartmandaki diğer kadınlar pek ilgilenmiyor. bizimde onlar gibi tüm gün evde oturup dedikodu yapmamız lazım:) düşün yani yengemde öğretmendi taşındığı yerde komşularını pek sevmedi kadın yalnızlıktan panik atak oldu. şimdi çocukları falan varda rahatladı. aman boşver zaten bir iki ay sonra kış gelecek havalar erken kararacak o zaman yorgunluktan evine zor düşersin

Genişletmek için tıkla...