- Katılım
- 23 Mayıs 2009
- Mesajlar
- 14.793
- Emoji Skoru
- 16.523
- Puanlar
- 823
ne biçim insanlar varHayır demeyi bilmek gerek. Aynısını yaşadım bende ama kestim ayağını.Ben kimseden bir şey istemem.Acil olsa dahi istemem.Ama un,zeytin,yağ falan derken zırt pırt geliyordu biri hatta pazar sabahı gazete istemişliği bile var.Bu kişi de kapıda görüp selam verip geçtiğim biri bazı arkadaşlar nasıl bu noktaya geliyor diyor ya karşıdaki insan getiriyor işte.Bir gün kapı çaldı.Toplamış perdelerini gelmiş.Buyrun dedim.Ben 2-3 defa makine açtım da bunu sana getirdim dedi.Hazır cevap biri olmama rağmen bir ayağını çoktan içeri atmış olmasından mı böyle bir duruma olan şaşkınlığımdan mı bilmem cevap veremedim.Bana senin deterjanın da vardır dedi.Verdim deterjanı da abartmıyorum makine gözü hariç,elini 2 avuç yapıp 4 5 tane de içine koydu.Makine hiç böyle köpürmemişti şimdiye kadar
Çok bozuldum ve cevap veremediğim için kendime kızdım.Birkaç zaman sonra kapıda gördü.Eşi şehir dışında çalışıyordu o zaman çarşaflarını getirmiş yıkamak için bana dedi size götürüp yıksana
Ben bu sefer daha şok oldum tabi.Yıkayamam kendi çamaşırlarım var makinede dedim.Senin çamaşırın çok mu önemli çıkar bunları yıka dedi
Artık sabrım bitti 'Kusura bakmayın ne münasebet,eşinizin çarşafını kendiniz yıkayın böyle şeyleri hiç sevmem'dedim.Bu sefer o böyle
oldu.Uzun oldu kusura bakmayın ama demem o ki HAYIR diyebilmeyi bilmek gerek.Yoksa tependen inmiyorlar.