Komşunun Tavuğu Gözüme Artık Hep Kaz Görünüyor

Maariftakvimi

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
13 Eylül 2018
1.745
2.741
133
Hayatım boyunca hep başkalarının mutluluğuna sevinen hatta onların mutluluklarına onlardan daha çok mutlu olan biriydim kıskançlığın ne olduğunu bile bilmezdim ve bu cok uzunca bir zamanda boyle gitti

Yaşıtlarımın cok mutlu aile hayatları oldu maddi anlamda cok zengin olmasalarda ihtiyaçlarının hemen hemen eksiksiz görülmesi benim lise hayatımı bile ailevi nedenlerden zar zor bitirip üniversiteyi kazanmama rağmen gidemeyesim ama arkadaslarimin iki yıllık bi bölüme yakım bir ile bile sülale ile kayida gitmeleri yada aöf ye kayida bile baba abi esliginde gitmeleri zar zor iş sahibi olmak hayata insan icin e gec karışmam ama ben ise başladığım yıllarda kac yas küçüğüm insanlarin mesleki profösyonellige sahip olmaları daha bi dolu sey kıskandirmadi beni.
Hatırlamıyorum belki imrenmisimdir ama kimse icin keske onun olacağına benim olsaydı gibi bir kıskançlığa girmedim

Ama gel zaman git zaman büyüdükçe aslında hiçbirşeye sahip olamadığını görmek boğazımda yutkunamami zorlayan yumruklar oturttu içime öküz degil fil oturdu hep hayatım düzelir düzelecek diye beklerken 1 adim ileri giderken 10 adım geriye savruldum.
Kendime ait hiçbirşeye sahip olamadığımı farkettim en acıtanıda yaşım geciyor ama bir yuva sahibi olamayışım hatta yuvayı evliligi gectim ben hic begenilen ilgilenilen biri bile olmadim ki simdiye kadar hiç iliskim olmadı yasitim dengim insanların degilde niyeyse evli barkli erkeklerin ilgilendigi biri oldum.

Belki evli erkeklerin ilgisinden hoşlandığını düşünüp taşlamaya hazır olanlar varsa soyleyeyim bırakın bundan hoslanmayi insanın onurunu incitmekten başka bisey olmuyor kendini dahada küçük dahada aşağılanmış hissettiriyor maalesef.
Gittiğim arkadas ortamlarında en yakınlarımın bile olduğu yerde muhabbet edecek birseyim olmuyor çünkü konular koca ev evlilik yada erkek arkadaş üzerine oluyor.

Hepsi bi tarafa kac yas kucugum insanlar artik evleniyor ama benim hayatımın yanından yöresinden geçen kimse yok böylede devam edeceğinin farkındayım.
Eskiden çok inançlı bir insanken simdi isyanlara düşmeye başladım Allah acaba beni hic sevmiyor mu diye bazılarına güzellik is kariyer aile yuva cocuk maddiyat hepsi verilirken benimbunlardan hiçbirine sahip olamayisim canımı acıtıyor.

Çevremdekilere bakıyorum insanlar seçenekler arasında kararsizlik yasarken ben begenilme hissini bile yasayamadan yaslaniyorum.Zaten artik evlenemeyecegimin farkindayim ama insan sevme sevilme cinsellik gibi duygusal şeyleri yaşamadan öleceği için üzülüyor.En büyük şükür nedenim bazı hemcinslerim gibi annelik aşkıyla yanıp tutuşmuyorum oda olsa hayat iyice çekilmez olurdu

Bi arkadaşım var bakıyorum üniden mezun olup geldiğinin 4. Yılında 4 kişiyle cıktı 2si ciddi ilişkiydi tanışmak görüşmek isteyenler saymiyorum bile

Boyle boyle çevremdeki herkes mutlu herşeyleri mükemmel bi ben kotu yasıyormuşum gibi herkesin tavuğu gözüme kaz görünmeye başladı bunu artik kıskançlık emmarisibolarak görmeye basladim

üzülerek söylüyorum sanki artık kıskançlık hissiyle tanışmaya başlıyorum bu duygu yüreğime karakterime yerleşecek diye korkuyorum.

Ben yapayalnız sevilme duygusunu hissetmeden ölmek istemiyorum ama bununda boyle olacağını bilmek canımı yakiyor
Karışık oldu ama öyle duygisal moddaydim ki bi ic dokus olarak paylasmak istedim
 
Fazla karamsarsınız. Hayıflanmak yerine hayatımda neyi değiştirebilirime odaklanın. Hiç mi bir şey başaramadınız gerçekten şimdiye kadar? Minnet duyduğunuz şükrettiğiniz şeyler mutlaka vardır onları düşünün.
 
Mesleğiniz yok mu ya da arkadaş çevreniz, hobi, tutku, uğraş... Hiç mi sizi hayata bağlayan bir şey yok hayatınızda. Evliliği boşverin. Doğru insan çıkmazsa zaten cehennem gibi olacak. Yanlış insanla evlilik yapmaktansa hiç yapmayın daha iyi. Hayatımızı biz güzelleştiriyoruz. Sizin güzelleştirme imkanınız yok mu?
 
Daha bu yaşta bu umutsuzluk neden hiç birşey için gecikmiş bir yaş değil adet döneminde falan misiniz neden bu kadar karamsarsınız daha evlenirsinizde hayatınızda birileri de olur iş de bulursunuz çocuk istemiyorsunuz ama o da olur herşey yaşarsınız gayet genç ve güzel bir yaştasınız ne cahil ne geçmiş tam güzel çağlar 30lar 40lar
 
Olumsuzluklara odaklanınca hep onları görürsünüz. Ben de son iki aydır sizin gibiyim. En ufak bir olumsuzluk bile zihnimde büyütüyorum dağ gibi oluyor. Hala atlatabilmiş değilim ama çalışıyorum pozitif düşünce gücü üzerine. Çünkü önceden yapabildiğim bir şey bu. Anladığım kadarıyla sizin de öyle. Sadece bu dönem kötü etkiledi bizi.
 
33 yaşındayım bekarım okul iş hepsi korkunç zorluklarla oldu hayatımda. 3 gün önce arabamla kaza yaptım. Kimseyi aramadım....

Çünkü arayabileceğim yakınlıkta kim varsa öldü... Sadece o an ağladım ve gözyaşımı silip aracı serviste bırakıp sırt çantamı aldığım gibi soluğu ayvalıkta aldım . Neden biliyor musun ? Yalnızlığım benim zayıf noktam değil güçlü noktam....

Evli arkadaşların özgür değil ama aile sıcaklığını tadıyorlar.

Sen bekar olduğun için aile özlemin var ama sende özgürsün...

Hayatta sahip olabildiklerinin ve olmadıklarının hem avantajı var hem dezavantajı...

Dezavantajlarını avantaja dönüştür...

Şimdi gidip güzel bir ağaç altında bir kahve içip nefes al ve iyi ki de. Allah'ım iyi ki ..
 
Sizi çok iyi anlıyorum. Tek farkımız benim bir işim var çalışıyorum. Annen baban varsa şükret, benim hiç kimsem de yok.
 
Dışarıya verdiğin enerji çok önemli hiç özgüvenli değilsiniz bugünü milat kabul et yeniden doğ olmak istediğin kişi ol içindeki gerçek seni açıya çıkar .
 
Mart nisan ayından beri ben de böyleyim.Muhasebeciyim normalde aldığım asgari ücret.İş bulamadığım için sekreterlik yaptım o da asgari ücret.En son çalıştığım yerden de çıktım işsizim.Bir gün biriyle tanıştım benden 3 yaş küçük polis.Birkaç görüşmeden sonra fark ettim ki benim ne işim var ne gençliğim bu çocuk beni ne yapsın...Ben de senin gibiyim kendi ailem olsun kendi evim olsun buzdolabından bir şey yerken annemden laf duymayayım.Elim yüzüm de düzgün ama olmayınca olmuyor.Bir de ankarada yaşıyorum büyükşehir ama kısmet olmayınca olmuyor.Ben de 30 yaşındayım.Kendim yazmış gibi hissettim konunuzu
 
Zor bir hayatın olmuş ama böyle devam etmemesi için elinden geleni yapabilirsin. Bir ilişki isteyebilirsin bu çok normal. Ama bunun için de mesela bakımına dikkat edebilirsin. Biri sana adım attığında utanıp çekiliyorsan bunu aşmayı deneyebilirsin. Daha güleryüzlü ve sıcak olmak da bir adımdır hatta.
Sonrasında bir ortam kurmak için farklı aktivitelere yönebilirsin. Mesela dans kursu, fotoğraf kulubü, dil kursu gibi şeyler bir vesile olabilir.
Geziler de bu anlamda baya iş görüyor.
 
Zor bir hayatın olmuş ama böyle devam etmemesi için elinden geleni yapabilirsin. Bir ilişki isteyebilirsin bu çok normal. Ama bunun için de mesela bakımına dikkat edebilirsin. Biri sana adım attığında utanıp çekiliyorsan bunu aşmayı deneyebilirsin. Daha güleryüzlü ve sıcak olmak da bir adımdır hatta.
Sonrasında bir ortam kurmak için farklı aktivitelere yönebilirsin. Mesela dans kursu, fotoğraf kulubü, dil kursu gibi şeyler bir vesile olabilir.
Geziler de bu anlamda baya iş görüyor.
Önerileriniz için çok teşekkür ederim utangaçımdan mi is yerinde yada çevrede laf söz olacağından mi bilmiyorum biri ilgilenince adım atmaya çekinirdim zaten o ilgilerde hic uzun soluklu yada adım atmalı birsey olmadi
Zaten 5-6 yıldır ortada ilgi falanda gördüğüm yok.
Bakım konusuna gelince hep adım attim ama içimden gelmediğinden midir alışık olmasigimdanmidir bilmiyorum hic 10 günü geçmedi bakım dediğimde cilt bakımı bu kac kıyafet değişikliği o kadar
Kurslara vs vakit bulmam biraz zor olabilir ama turları bende dusunuyorum artik
 
Mart nisan ayından beri ben de böyleyim.Muhasebeciyim normalde aldığım asgari ücret.İş bulamadığım için sekreterlik yaptım o da asgari ücret.En son çalıştığım yerden de çıktım işsizim.Bir gün biriyle tanıştım benden 3 yaş küçük polis.Birkaç görüşmeden sonra fark ettim ki benim ne işim var ne gençliğim bu çocuk beni ne yapsın...Ben de senin gibiyim kendi ailem olsun kendi evim olsun buzdolabından bir şey yerken annemden laf duymayayım.Elim yüzüm de düzgün ama olmayınca olmuyor.Bir de ankarada yaşıyorum büyükşehir ama kısmet olmayınca olmuyor.Ben de 30 yaşındayım.Kendim yazmış gibi hissettim konunuzu
Inşallah tez zamanda iyi bi işiniz olur en azindan sizin güzelliğini var ben kendimi öyle saldım ki kac kiloyum bilmiyorum uzun zamandır başkale bile çıkmaya cesaret edemiyorum.

Aile konusu bendeki de farksız degil çalışmadan önce babamdan 5-10 lira bile isteyeceğim zaman bildigim tüm duaları okurdum kızmasın diye vermeyisine rağmen birde sorardi ne yapacaksın diye çoğundaysa ya kızar vermezdi yada yok derdi kalbimi kırdıktan sonra verirdi sanki dilemiyor hobiydim

Ama sizi beğenen olmus bence kendinizi hor görüp elinizdeki fırsatları sahiden insan sonra gelmeyecek fırsatın pismanligini yaşıyor
 
Back
X