calistiginiz gunlerde kendinize vakit ayirirsaniz belki pismanlik duymazsinizHerkese merhaba arkadaşlar,
Son zamanlarda, ömrü billah çalışmak zorunda olacak hissi beni çok düşündürüyor.9-10 yıldır çalışıyorum bundan önceki iş yerlerimde hiç bu duruma yoğunlaşmadan,sorgulamadan büyük küçük demeden çalıştım hep.Ama son 2 senedir bu duruma töleransım çok azaldı.Uzun süre çalıştığım son yer de kapanınca diğer girdiğim işte dikiş tutturamadım, özel sektör sanırım posamı çıkardı3 aydır evde olmama rağmen hala dinlenememiş ve işe hazır değilim hissi var (görüşmeler ve corona olduğundan tatil yapmadım bu arada ) ama çalışmak da lazım, asla uzun ara vermemek gerek onun da farkındayım ve tabi ki para da lazım.Yani anlayacağınız işe tekrar dönecekken o motivasyonumu kaybettim.Evde durdukça kara delik gibi sizi içine çekiyor o fiziki rahatlık, dışarıda mesai saatlerinde rahatça işlerini halledebilmek, sabah erken kalkmamak, güzel havalarda ofiste hapis olmamak, kendine vakit ayırmak.Ama kafa rahat değilken,gelecek belirsiz ve bir gelirin yokken de hayat çok zor.Ben bu konfor alanından hem kafa olarak hep fiziki olarak nasıl çıkarım.Kendimi telkin ediyorum ama insanım can çekiyor.Yardım mesajlarınızı bekliyorum
Alıntıladım sizi kusura bakmayınSevdiğiniz işi yapmıyorsunuz , ifadelerine ben katılmıyorum.
Çalışmak sevilerek yapilmak zorunda değildir. Sevilerek yapılan şey hobidir.
Çalışmak ise bir zorunluluktur.
Ben marketlerde çalışan kasiyerin, hastanin ağzındaki çürük dişle uğraşan hekimin, insaatta düşme tehlikesi icinde çalışan bir işçinin "oh oh işimi çok seviyorum" dediğini zannetmiyorum. Hepsi de ekmek parasi derdinde
Motivasyonum para benim. Para için çalışıyorum. Resmen iğne ile kuyu kazıyorum. Geceleri sabaha kadar oturup çalışıyorum.
Paradan başka motivasyon da gelmiyor aklıma. Herkes bizim gibi zaman zaman çok zorlanarak çalışıyor .
Allah hepimizin yardımcısı olsun
Tabi ki var ama onlar azinlikta.Alıntıladım sizi kusura bakmayınama bazı işkolikler var mesela az paraya yoğun işlerde çalışıyorlar, mesleki tatmine önem verenler de var yani
Senin ilacını biliyorum ben “Zengin koca bulmak “Herkese merhaba arkadaşlar,
Son zamanlarda, ömrü billah çalışmak zorunda olacak hissi beni çok düşündürüyor.9-10 yıldır çalışıyorum bundan önceki iş yerlerimde hiç bu duruma yoğunlaşmadan,sorgulamadan büyük küçük demeden çalıştım hep.Ama son 2 senedir bu duruma töleransım çok azaldı.Uzun süre çalıştığım son yer de kapanınca diğer girdiğim işte dikiş tutturamadım, özel sektör sanırım posamı çıkardı3 aydır evde olmama rağmen hala dinlenememiş ve işe hazır değilim hissi var (görüşmeler ve corona olduğundan tatil yapmadım bu arada ) ama çalışmak da lazım, asla uzun ara vermemek gerek onun da farkındayım ve tabi ki para da lazım.Yani anlayacağınız işe tekrar dönecekken o motivasyonumu kaybettim.Evde durdukça kara delik gibi sizi içine çekiyor o fiziki rahatlık, dışarıda mesai saatlerinde rahatça işlerini halledebilmek, sabah erken kalkmamak, güzel havalarda ofiste hapis olmamak, kendine vakit ayırmak.Ama kafa rahat değilken,gelecek belirsiz ve bir gelirin yokken de hayat çok zor.Ben bu konfor alanından hem kafa olarak hep fiziki olarak nasıl çıkarım.Kendimi telkin ediyorum ama insanım can çekiyor.Yardım mesajlarınızı bekliyorum
Bencede iş, iş olduğu için para kazandırıyor bize. Hiç zevklene zevklene böyle delice ağzımın suyu akarak çalışmadım. Ama neredeyse 3.5 yıldır çalışmıyorum ve delice çalışma isteğim hala baskın, çünkü ev insanı değilim, duvarlar üstüme üstüme gelir. Çalışmak, üretmek beni oyalıyor ama çoooook keyif almıyorum mesela. Keyif alınacak işler biraz daha sanat ağırlıklı işler. Bizim gibi teknik konulard çalışılıyorsa bir süre sonra boğazlıyor o dosyalar, toplantılar, projeler insanı...Sevdiğiniz işi yapmıyorsunuz , ifadelerine ben katılmıyorum.
Çalışmak sevilerek yapilmak zorunda değildir. Sevilerek yapılan şey hobidir.
Çalışmak ise bir zorunluluktur.
Ben marketlerde çalışan kasiyerin, hastanin ağzındaki çürük dişle uğraşan hekimin, insaatta düşme tehlikesi icinde çalışan bir işçinin "oh oh işimi çok seviyorum" dediğini zannetmiyorum. Hepsi de ekmek parasi derdinde
Motivasyonum para benim. Para için çalışıyorum. Resmen iğne ile kuyu kazıyorum. Geceleri sabaha kadar oturup çalışıyorum.
Paradan başka motivasyon da gelmiyor aklıma. Herkes bizim gibi zaman zaman çok zorlanarak çalışıyor .
Allah hepimizin yardımcısı olsun
Ben böyle düşünmüyorum diyelim ki gittiğim doktor ya ben bunu sadece para için yaptım derse benim o doktora güvenim kalmaz mesela diyelim bir işi sevmiyorum baştan savma yaparım ama sevdiğim işi canla başla yaparım inşaat işçisi diyelim sevmedi baştan savma yaparSevdiğiniz işi yapmıyorsunuz , ifadelerine ben katılmıyorum.
Çalışmak sevilerek yapilmak zorunda değildir. Sevilerek yapılan şey hobidir.
Çalışmak ise bir zorunluluktur.
Ben marketlerde çalışan kasiyerin, hastanin ağzındaki çürük dişle uğraşan hekimin, insaatta düşme tehlikesi icinde çalışan bir işçinin "oh oh işimi çok seviyorum" dediğini zannetmiyorum. Hepsi de ekmek parasi derdinde
Motivasyonum para benim. Para için çalışıyorum. Resmen iğne ile kuyu kazıyorum. Geceleri sabaha kadar oturup çalışıyorum.
Paradan başka motivasyon da gelmiyor aklıma. Herkes bizim gibi zaman zaman çok zorlanarak çalışıyor .
Allah hepimizin yardımcısı olsun
Çalışmak zorunluluktur evet ama keyif alabileceğimiz işi kendimiz seçebiliriz sonuçta zaman zaman yorulup o isten bunalsak da temelde yaptıkça mutlu oluyorsak sevdiğimiz işi yapiyoruzdur. Bu ücreti göz ardı edelim anlamına gelmez ücreti de iyiyse bu da bir motivasyondur. Severek yapılan şey hobidir diyorsunuz hobileriyle ilgili bir iş yapabilir insan? Örneğin benim hobim hikaye yazmaksa yazar olurum yada insanlara yardım etmeyi sağlık sektörünü seviyorsam doktor olurum teknik şeyleri seviyorsam mühendis olurum. Bu ülkede işini sevmeyen insan çok evet ama sirf ekmek parası diye her sabah lanet ederek uyanıp işine gitmiyor herkes bu da sağlıklı bir durum değil. Mecburiyet varsa o başka tabi ama mecburiyet yoksa niye sevmediğimiz şeyi tercih edelim?Sevdiğiniz işi yapmıyorsunuz , ifadelerine ben katılmıyorum.
Çalışmak sevilerek yapilmak zorunda değildir. Sevilerek yapılan şey hobidir.
Çalışmak ise bir zorunluluktur.
Ben marketlerde çalışan kasiyerin, hastanin ağzındaki çürük dişle uğraşan hekimin, insaatta düşme tehlikesi icinde çalışan bir işçinin "oh oh işimi çok seviyorum" dediğini zannetmiyorum. Hepsi de ekmek parasi derdinde
Motivasyonum para benim. Para için çalışıyorum. Resmen iğne ile kuyu kazıyorum. Geceleri sabaha kadar oturup çalışıyorum.
Paradan başka motivasyon da gelmiyor aklıma. Herkes bizim gibi zaman zaman çok zorlanarak çalışıyor .
Allah hepimizin yardımcısı olsun
Alıntıladım sizi kusura bakmayınama bazı işkolikler var mesela az paraya yoğun işlerde çalışıyorlar, mesleki tatmine önem verenler de var yani
Senin ilacını biliyorum ben “Zengin koca bulmak “başka türlü mümkün değil .
Ben böyle düşünmüyorum diyelim ki gittiğim doktor ya ben bunu sadece para için yaptım derse benim o doktora güvenim kalmaz mesela diyelim bir işi sevmiyorum baştan savma yaparım ama sevdiğim işi canla başla yaparım inşaat işçisi diyelim sevmedi baştan savma yapar
Bibim sana iş alacammmmEv hiç güzel değil keşke işim olsa çalişsam
Keşke alabilsen beni beğenmiyorlarBibim sana iş alacammmm( guzel hareketlerdeki bilal gibi dedim)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?