Konuşmaya üşeniyorum :(:(

Bu topikte herkes herşeyi özgüvenin 0 olmasına güvensizliğe bağlıyor. E ne olmuş bende çekingenimdir, yabaniyimdir hatta.
Kimseye tam olarak güvenmeden yanına bile oturmam, çok temkinli yaklaşırım. Akrabalarıma bile sarılmam, hatta robot diye anılırım. bu üşenme çekinme küçüklükten kaynaklıda olabilir, sülale, gen kaynaklıda olabilir. İnsanları başkalarının içinde güvensiz, özgüvensiz, öyle böyle vs. vs. diye anarsanız emin olun ki o içine dönüklük iyice artacaktır!
 
Bende özgüven tavan valla ama eşime karşı aptal gibiyim.kelimeleri toparlayamıyorum sanırım dalga geçmeyi seven biri olmasından kaynaklanıyor bu.rezil olmaktan mı korkmuşum zamanında ne bileyim...bu yeni bir durumsa belki seni etkileyen bişey oldu olmadık birilerine mahçup olmak falan gibi...
 
lazkizi34
bütün dertlerde sende toplanıyo anlamadım vallahi şaka gibi

Bence sınıfta birileri seni mimlemişler, seni her problemin sende olduğuna inandırıyorlar. Çocukluk acımasızca birşey kimin özgüveni en azsa kimin sesi az çıkıyorsa onun üzerine yüklenilir en ufak farklılığı dünyanın en utanılması gerekilen problemiymiş gibi davranılır daha da içine kapanması sağlanır özgüveni az olanların. Ben hala aklıma geldikçe üzülürüm ilkokulda, ortaokulda başka çocuklara yaptıklarım için, erkek çocukları daha geç olgunlaştıkları için onların insanların tektip olması gerektiğine dair tutucu dayatmaları lisede de sürüyor malesef. Birkaç yıla anlayacaklar asıl problemin onlarda olduğunun.

Sana gelince de oturup seni doğru düzgün dinleyen insanlarla gayet güzel konuştuğuna eminim, paylaşacak birsürü birikiminde olduğuna eminim, bunun dışında diğer konularına da bakarak söylüyorum, dişlerin de kötü gözükmüyor kulakların da başkalarının gazına gelip kendine yüklenme.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…