evet, hayvan beslemek çok zor.benim evde köpek değil; ama iki kedim var.
kediler akıllı, her yere pisletmezler dersiniz; ancak öyle olmuyor.iki kedi olunca zorluk çıkarıyorlar ve bazen eve pisletiyorlar.
kendinden çok onlarla uğraşmak zorunda kalıyorsun.bir yerden geldiğin zaman eve,dinlenmek için hemen koltuğa atamıyorsun kendini, maalesef onların pislikleriyle ya da aç karınlarıyla uğraşıyorsun. hayatın kısıtlanıyor,tatile gitmek istediğin zaman gidemiyorsun.sinirleniyorsun, onlara bağırıyorsun, onlardan gıcık kapıyorsun ve hatta bazen gerçekten onları bir yere bırakmak istiyorsun.
ama her ne olursa olsun onlardan vazgeçemiyorsun..onları bırakamıyorsun.kopamıyorsun.
hayvan sevgisi denilen şeyin zaten bu olması gerekmez mi?karşılıksız sevginin böyle olması gerekmiyor mu?
sevgili hayvanlarınız çok kötü bir hastalık geçirdiğinde veya kaybolduğunda onların eski hallerini,eve pislik yaparkenki hallerini bile hatırlayıp üzülmüyor musunuz,onları özlemiyor musunuz?
bir canlının,bir yaratılmışın sorumluluğunu üzerine almak öyle çok kolay bir şey değildir.ona bir bebek gibi,kendi bebeğiniz gibi bakmalısınız.
ne kadar yakınırsanız yakının,bir gün iyi ki bir hayvanım varmış diyeceksiniz.çünkü onlarla çok güzel anılarınız olacak..
o yüzden size dert etmeyin demeyeceğim; çünkü hayvan besleyen her kişinin başına böyle şeyler gelecektir.hayvan beslemek zordur.ama güzel yanları zorluğundan daha çoktur.
o yüzden sabredin.sabırlı olun hep.
eğer buna bakamam diyorsanız- ki bunu gerçekten yapmamanızı tavsiye ediyorum-onu,en kısa zamanda, onu çok sevecek birilerine verin.onu çok sevdiklerinden de emin olun.
uzun lafın kısası, onu sevin ve sabırlı olun, hemen pes etmeyin...
iyi akşamlar..