Kötü bir anne miyim ?

M

Malefizzb

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
18 Ocak 2015
94
52
38
31
Merhaba arkadaşlar herkese iyi akşamlar. Ben şöyle özetliyeyim yaşları birbirine yakın 2 tane çocuğum var ikiside küçük. Haliyle çok yaramazlık yapıyorlar birlikte. Ben artık tahammülsüz olmaya başladım. En ufak birşeyse çıldırıyorum. Ama nasıl sesim evde yankılanıyor. Aslında kızmak bağırmak istemiyorum. Ama o an kendimi kaybediyorum saniyelik sesim aşırı yükseliyor ve sadece birkaç saniye sonra aşırı pişmanlık vicdan azabı me mutsuzluk hissediyorum. Asla bi tokat bile atmam ama çocuklarıma. Sadece bazen çok kızarsam totolarına şaplatırım bi tane o da dövme amaçlı değil kovalama amaçlı. Yani inanın öyle böyle değil yemin ederim sabah uyanıyorlar akşam tekrar onlar yatana kadar asla oturmuyorum. Şuan küçüğünü dizimde sallıyorum tam 1 saattir ve yeni daldı. Diğerini de babası uyutuyordu en son diğer odada. Sürekli kavga ediyorlar hiç bişey paylaşamıyorlar aynı şeyden bile versem yine biri diğerindekini istiyor. Büyüğü bişey yapma diyince hemen ağlamaya başlıyor zaten benim asıl çıldırma sebebim o. Herşeye ama herşeye ağlıyor. Küçüğü de aşırı inat istediği şey olana kadar susmaz. Denedim inanın bigün tam yarim saat susmadı. Kendini yerden yere vurur ağlar benim elimi tutar çekiştirir. Yahu afedersiniz tuvalete bile tek gidemiyorum. Hâlâ çay içemedim mesela. Mutfakta akşam yemeği bulaşıkları duruyor. Katlamam gereken 1 sepet çamaşır var. Ütülemem gereken kıyafetler var. Zaten kesinlikle tv izleyemiyorum sevdiğim 1 2 dizi var onları da ayda bi bölümünü anca izlerim. Gezmeye misafirliğe gidemem gelene kadar huzur vermezler. Bazen yemeğe yada avm gideriz zehir ederler yine ya kavga ederler ya bi şeyler için ağlarlar. Ben çok mu abartıyorum kötü bir anne miyim ? Ben yemin ederim normalde böyle bi insan değilim aslında aşırı sabırlıyım rahatım kırıp dökmeyi takmam ama artık tahammülsüzleştim bilmiyorum kendimi piskolijikmen iyi hissetmiyorum. Ne olur bana akıl verin. Olayları sakin karşılayabilmek sinirlenmemek için ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım? Bağırmadan nasıl durdurabilirim bu yaramazları?
 
kotu bir anne degilsin ama biraz sabir aikintisi var sanirim. benim de 2 cocugum var yaslari cok yakin ve cok kucuk. oyuncak paylasmama donemleri tam. kavgalar bizde de tam gaz ama bi sekilde oyaliyorum iste. benim de yardimcim yok esim haricinde. zor cok zor ama once bagirmamayi popolarina saplak atmamayi dene. kobus onlarla sakince bir birey gibi hatta goz hizasina in. inan ilk basta ise yaramasa da zamanla ise yariyor. ilgi alanlarini kesfet. ev isini onlar uyurken yap. ben oyle yapiyorum. benim de suan 2 sepet katlanacak ve utulenecek camasirim var. yarin ogle uykusunda yapicam. mutfak islerine onlari da dahil ediyorum mesela. plastikleri tek dolaba koydum onlara onu veriyorum ben o esnada mutfagi topluyorum ya da muzik aciyorum dans ediyorlar. haa bu arada ben de cayimi simdi iciyorum. buyuyecekler saglikla buyusunler.
 
Yaşları kaç? Kaç ay var aralarında?

Genelde çözüm bir saat yırtınsa da ağladığı için vermemek istediğini.
Ama tahammül edemiyorum diyorsunuz.
O an başka birşeyle kandırıp, dikkatini çekip ondan uzaklaştırsanız.
Veya hiç aldırış etmeyip o an bi oyun kurun ağlayarak kaybettiğini görsün kuzu kuzu gelir.

Biraz büyüyünce arkadaş oluyorlar zaten biraz sabır.
 
Ben kendinizi fazla yıprattığınızi düşündüm okurken.Bende kızıma( sizin totosuna vurma dediginiz eylemi bile) hiç vurmadım. Ki bebekken huysuzdu,büyüdü bu defa erken ergenlikle savaş başladı . Herkes sabrıma tahammulume hayran ama bende bağırıyorum .Kızıyorum. Zaman zaman bir bakıyorum defteri kitabı vs.herseyi salonda fırlatıp kaldır şunları diyorum.
Ama sevgim sonsuz.Annesiniz,taş değil.
Keşke yakınlarınızda bir akrabanız vs.varsa yardım alsanız.Arada çocukları bir kaç saat bırakıp kendinize zaman ayırsanız .Böylelikle biraz dinlenir,işlerinizi yoluna koyarsınız.
Genelde annelerin çoğu yaşıyor bunları kendinize eziyet etmeyin.
 
ayni sorunu yaşadım yaşıyorum duz duvara tirmanan bir kizim var su an 5.5 yasinda cok huysuz ve surekli hasta 2 senedir hastanede vakit gecirdigimiz benden ayrilamayan pacama yapisik birde oğlum var cok sabırlı oldugum soylenir ama yazin çığrından cikti isler en ufak kavga etmelerinde avazim ciktigi kadar bağırıp ne soyledigimi hatirlamaz hale geliyordum mi cidden ofkeden gozu kararir mi insanin benim karardi neyse annem eşim fark etti sagolsunlar destek oldular simdi terapiye basladim ofke kontrolüm icin cok ama cok iyo geldi diyebilirim kesinlikle imkaniniz varsa yardim alin
 
Biraz sabır , azıcık büyüdüklerinde rahatlayacaksınız .
Yalnız, onlara yönelmiş olan bu sinirli bağırmalı halleriniz ileride aynı şekilde size dönebilir. Çocuklar için biz ebeveynler birer aynayız.
Allah kolaylık versin, işlerinizi kolaylaştırsın.
 
o huyları doğuştan gelmedi ya, zamanla öğrendiler, zamanla da unuturlar. yetiştirme tarzınızı da sorgulamanız lazım.
 
Bir pedagoga gitmiştim. O bana bağırmanın değil, bağırmanın içeriğinin çocuklara zarar verdiğini söylemişti. Yani “Aslııı yeteer!” diye bağırmak değil ama “Aslı bıktım senden, hep bunu yapıyorsum. Ne biçim çocuksun sen” zarar verir. Herkes öfkelenir, herkes bağırır. Yeter ki sebebini çocuklara açıklayın ve karakterlerini aşağılayıcı şeyler söylemeyin.

Çocuklarda ilk düzeltmeniz gereken şey uyku saati. Maksimum 9da yataklarında olsunlar. 1-2 gün bikaç saatte uyusalarda düzene girecek. Akşam kendinize vakit ayırabileceksiniz.

İnat konusunda da asla taviz vermeyeceksiniz. Makul her isteklerini yapın. Hayır dediğiniz şeyler gerçekten reddedilecek şeylerse, akşama kadar ağlsınlar isterlerse. Görüyorsunuz, böylede ağlıyorlar. Hayırlarınıza direnç kazanmışlar ve kolay kolay yılmayacaklar. Karşılarında sakin, sözünden dönmeyen, öfkesine teslim olmayan bi otorite görürlerse mutlaka vazgeçecekler.
 

her zaman söylerim: mutlu anne=mutlu çocuk
anlattıklarından anladığım üzere kendine bir hayat yaşamıyorsun/yaşayamıyorsun. aslında tüm çocuklar böyle ama sen kişisel enerjini atamadığın, kendine vakit ayıramadığın için aslında kendine olan öfkeni ister istemez çocuklardan çıkarıyorsun ve sonra çocuklar da sinirli oluyor vs. bu bir kartopudur.
eşinle/annenle/kv ile veya güvendiğin bir oyun ablası ile haftada 1 gün için bi anlaş sözleş en azından 1 gün veya hadi olmadı 1 akşam bi çık gez kendi kendine. hiçbir şey yapamasan bile git bir yerde boş boş otur.
emin ol daha huzurlu ve çocuklarına karşı daha sabırlı olacaksın. sen sakinledikçe de çocuklar da daha ılımlı olmaya başlayacak.
 

kötü değilsiniz öyle demeyin. çocuklarınızın iyiliği için çırpınıyorsunuz sonuçta.
bence sadece kurallar oluşturamamışsınız.
 
Şahane dadı gibi müthiş bi program vardı hala var mı bilmiyorum da bölümlerini netten bulup izleyin derim. Öyle müthiş bi kaynağı niye kullanmaz ki insanlar ?kadın bütün çocukları bir haftada insan evladı haline getiriyordu ne inat ve bisey kalıyor pamuk gibi oluyorlardı hem de tamamen bilimsel yöntemlerle. İlk bir hafta dişinizi sıkıp kararlı olup yöntemlerini uygulamanız gerek ama.
 
benim kizim da 11 aylik tek basina ama ayni ayni dediginiz gibi baktim olmuyor herseyi oyina cevirerek onunla yapmaya basladim bulasik makinasini bosaltirken alabildiklerini alip bana veriyor evi supururken supurgenin uzerinde onuda gezdiriyorum tuvalette kucagima oturuyor yemek yaparken kucagimda soganlari tabaga doldurup onun atmasini bekliyorum bizim evdede olaylar olaylar ama biseyleri birlikte yapmaya baslayinca dahada sakinlesti utu yapmiyorum giyilecekleri giyerken utuluyorum hemen bulasiklari makinaya birlikte yerlestiriyoruz falan ben baska bi care bulamadim belki sizdede ise yarar
 
Ben eşime söylüyorum beni ciddiye almıyor. Geçenlerde söyledim ben böyle değildim dayanamıyorum istemeden bağırıyorum kendime hakim olamıyorum bu beni çok rahatsız ediyor dedim. Oralı bile olmadı. Yani önemli bişey olmadığını düşündü. Bana tek dediği şey bağırma çocuklara. Hiç demiyor acaba bu kadın neden böyle oldu? Aslında sakin kolay kolay sinirlenmeden sabırlı bi kadındı neden böyle oldu demiyor. Artık öyle ki bazen çocuklar yaramazlık yaparken sinirden oturup halime ağlıyorum. Birine söyleyince tuhaf karşılayıp deli gözüyle bakacaklarını düşünüyorum çünkü çevremde aklı başında bilinçli insan sayısı yok demece kadar az. (
 
Eşinizin durumu anlayıp çözüm üretmesini bekliyorsanız çok beklersiniz. Neye ihtiyacınız olduğunu kendi kendinize belirleyip ona dikte etmeniz gerekiyor. Mesela haftada bir akşam 2-3 saatliğine çocukları avm’ye eşiniz götürsün. Siz de dizi izleyin mesela çay için kafanız dinlensin. Haftada bir gün ya da yarım gün yardımcı tutun. Evi temizlesin ya da bulaşık mak doluysa boşaltsın vs. Evde ne iş varsa... ya da annelerinizden yardım isteyin. Dinlenmedikçe sakinleşmezsiniz. Tecrübe konuşuyor
 
O programda kullanılan pek çok söylem ve yöntem farklı uzmanlar tarafından epeyce eleştirildi.
Özellikle mola yöntemi artık ceza olarak algılandığı için bazı erken çocukluk uzmanları,pedagoglar ve psikologlar tarafından onaylanmıyor.
Ben de bu yöntemi ve genel anlamda ödül-ceza ikilisinin kullanılmasını onaylamayan gruptayım.
Ödül içeriğine göre nadiren olabilir ceza okul öncesi dönemde hiç olmamalı.
Hatta ilkokulda bile...
 
Çocuk olunca hele ki iki çocuk olunca sen diye bişey kalmıyor ki, yemek adam akıllı yeme, lavaboya gitme, duş almak lüks, dışarı çıkma, TV izleme, kahve çay içme,... Yani kendine zaman ayıramıyorsun ve haliyle sinirli mutsuz ve zamanla da tahammülsüz olursun bende öyleydim bir oğlum var çok hareketli nasıl büyüdü 5 yaşına geldi ben bilirim şuan anasınıfına başladı yeni yeni kendime merhaba diyorum. Yapman gereken şey bir uzmana görünüp gerekli görürse sakinleştirici ilaç başlayabilir çünkü artık aynı şeyler sürekli tekrar ettiği için serotonin ( mutluluk hormonu) bitiyor ve o yüzden zaten tahammülsüz hale geliyorsun kendine engel olamıyorsun durum seni aşıyor yani mutlaka psikiyatri uzmanına görün, çocukların mükemmel değil mutlu bir anneye ihtiyacı var.
 

Ne kadar tanidik :)
Benimde iki sipam var.
Aralari 3 yas, kucuk 2 buyuk 5 yasinda.
Ben careyi onlari mutfaga sokmakta buldum.
Omru hayatimda hic bu kadar tarif denememistim yemin ederim.
Hergun istisnasiz hamur yogurma kek cirpma vs oluyor.
Biri yumurtayi kiriyor digeri karistiriyor, ben arkalarini topluyorum
Mayaki hamursa onlerine parca hamur veriyorum oynuyorlar filan.
Kek hamuruysa karistiriyorlar vs.
Camasirlari soyle katliyorum, aciyorum muzik, atiyorum bunlari yataga, onlar dans ediyor bnde katlama yapiyorum.
 
Ben öğretmenim eğitimini aldım ben yöntemleri çok beğeniyorum etkili olduğu da çok açık, ben disiplin olmasından yanayım. Zaten ceza yönteminde,sonrasında çocuk anne babayla kaliteli vakit geçirmezse sevilmedigi hissini yaşar tehlikeli olan budur, yaşına uygun ceza verildikten sonra ilgi görür ve sevilirse ceza kötü bir şey değildir(mutlaka yaşı dikkate alınmalı) ceza sonrası edinilen ders sizden daha çok çocuğun yaşamını rahatlatır.
 

Ben hepsini izledim en favori programım. İnsanlar çocuklar yeter ki sussun, uyusun, yesin diye her isteklerini sınırsızca yapmışlar. Ne aktivite ne oyun oynamışlar. E çocuklar da neye saracağını şaşırmış. Olay hep kural koymak ve ebevenyler dahil herkesin bu kurallara uygun yaşaması.
Ama biz istiyoruz ki ben tvde dizi izlerken çocuğum beni rahat bıraksın, git hadi uyu/ders yap falan diyince dinlesin. Halbuki çocuklar söyleneni değil gördüklerini yapma eğilimindediler
 

Valla ben davranışçı teorinin insanların ilk yıllarında davranış oluşturur ve pekiştirirken kullanılabileceğini düşünüyorum. Sonrası sosyal öğrenme zaten. Ceza yerine ise olumlu davranışların pekiştirilmesi daha uygun diye düşünüyorum.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
  • Kilitli
Eşimin ailesi beni istemiyor mu?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
4K
accessdenied
C
  • Kilitli
Annemin bana bıraktığı en şok edici tramva (lütfen yardımcı olun)
Yorumlar
5
Görüntüleme
4K
benyeniyimgaliba
P
  • Kilitli
Çok kötüyüm okuyun lütfen
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
9K
Umurumdaydi
U
S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
8K
Zerriniffet
K
Doğumdan sonra değişen hayatımız
6 7 8
Yorumlar
141
Görüntüleme
23K
samantha
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…