Kötü bir anne miyim ?

armenizmir .!.:

Ben öğretmenim eğitimini aldım ben yöntemleri çok beğeniyorum etkili olduğu da çok açık, ben disiplin olmasından yanayım. Zaten ceza yönteminde,sonrasında çocuk anne babayla kaliteli vakit geçirmezse sevilmedigi hissini yaşar tehlikeli olan budur, yaşına uygun ceza verildikten sonra ilgi görür ve sevilirse ceza kötü bir şey değildir(mutlaka yaşı dikkate alınmalı) ceza sonrası edinilen ders sizden daha çok çocuğun yaşamını rahatlatır.

Genişletmek için tıkla...

Fikrinize saygı duyuyorum değerli Hocam, bununla birlikte cezanın özellikle erken çocuklukta faydalı ve eğitici olduğu fikrine katılmıyorum.
Lisans eğitiminde aldığımız pek çok bilgi gibi çocuğa yaklaşım ve pedagojik ölçütler de
gelişen ve değişen dünyada yenilenip evriliyor.
Prof.Dr.Canan Çetin Hocamızın meşhur lafıdır:
Değişmeyen tek şey, değişimdir.

Ceza çocuğa ne öğretir? Hatta bir şey öğretir mi?
Bunu ayrıntılı düşünmek lazım.
Ceza sonrasında ebeveynle kaliteli zaman geçirmek çoçuğun ruhen örselenmesini tolere eder mi? Ben sizin kadar emin olamıyorum.
Tam tersine cezalandırılan çoçuğun içten içe ebeveyne duyduğu tepki nedeniyle davranışının sonucuna odaklanamadığını düşünüyorum.
Ebeveyn karşısında aciz ve suçlu olma duygusuyla karışık bir içsel tepki hissediyor çocuk.

Erken çocukluk döneminde disiplinden ziyade sınır koyma,oyun yoluyla uygun davranışı öğretme, model olma,rutinlere yönelme, olumsuz davranışları söndürüp olumlu davranışları pekiştirmenin daha doğru yöntemler olduğunu düşünüyorum uzmanlığı pdr olan bir okul öncesi öğretmeni olarak.

Sözkonusu programdaki uzmanın kullandığı veya genelde tavsiye edilen tüm yöntemlerin;
işe yarar veya etkili görünmesinin,
bu yöntemlerin çocuk için yüzde yüz doğru olduğu anlamına gelmeyebileceğini de eklemek isterim.
Dr.Özgül Bolat'ın ödül-ceza konusundaki köşe yazılarını (Hürriyet gazetesi) ve kitabını (Beni Ödülle Cezalandırma) okumadıysanız tavsiye ederim.
Sevgiyle kalın.

Spizella .!.:

Valla ben davranışçı teorinin insanların ilk yıllarında davranış oluşturur ve pekiştirirken kullanılabileceğini düşünüyorum. Sonrası sosyal öğrenme zaten. Ceza yerine ise olumlu davranışların pekiştirilmesi daha uygun diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Cezanın erken çocukluk eğitiminde yeri olmaması gerektiği konusunda sizinle hemfikirim.

öncelikle neden sürekli onların peşinden koşup durduğunuzun bir analizini yapın... çocuklar yaramazlık yapacaktır, koşmaları , bağırmaları çok normal..çünkü kendilerince oyun oynuyorlar. onların sesine ve hareketine alışmaya çalışın..normal olduğunu kabullenin. çok yorulduğunuz günler bi de yemekle uğraşmayın..basit geçiştirin, dışarıdan alın..çocuklu ev dağınık olur. sürekli toplamaya çalışmayın..dışarıda mümkün olduğunca zaman geçirtin. açık havada yorulan çocuk gibisi yoktur. :) eve trambolin alın, oyun hamuru setleri alın, hiç yoksa borcama irmiği dökün, leğene traş köpüğü sıkın, çarşaftan çadır yapın, leğene su doldurup araba ya da bebeklerini yıkatın vs vs.... valla benimkiler bunlarla çok çok güzel zaman geçiriyorlar.inşallah sizde de işe yarar.

bi de ekstra tavsiyem tiroid ya da gizli şeker gibi değerlerinize baktırın..bu hastalığın nasıl öfke patlamaları yaptığını yakınen biliyorum :)

Hala tek çocukluyum ben bile zorlanıyorum. Özellikle 2 yaş sendromu konusunda. Aynısından 1 tane daha olsa çıldırırdım eminim. O yüzden ikinciye çok sonra karar vereceğim.
He ben sizin kadar bağırmıyorum ama haykırdığım anlar oluyor. Çok normal. Ben daha çok o ağlarken beni dinleyemeyecek durumdayken ortamdan uzaklaşıyorum. Sakinleşince gidiyorum ya da o geliyor.

Ama bence 2 çocuklu anne babaların yaptığı en büyük hata oyuncak sebebiyle vs. kavgalarında çok müdahale etmeleri. Uzmanlar kardeş kavgasına aşırı şiddete dönmedikçe müdahale etmeyin, taraf tutmayın, haklı haksız, suçlu suçsuz sorgulamayın diyorlar.

Bu arada ev işinde eşinizden de yardım isteyin. Sonuçta siz de evde akşama kadar yoruluyorsunuz..

Arada az yaş farkı var ondan diyorsunuz belki içten içe. Benimkilerin arasında altı yas var. Durum bizde de çok farklı değil. Kardeş kavgaları çocukları hayata hazırlar bana göre. Çoğu kez hiç müdahale etmeden kendilerinin çözmesini bekliyorum. Tabi o sırada saçımı başımı yolasim da gelmiyor değil.

Benim tavsiyem de dışarda vakit geçirin yaz kış hergun çıkın. Bırakın ev dağınık kalsın. Onlar yorulunca daha sakin oluyorlar. Suyla oynamak sakinlestiriyor. Küvet varsa içine azıcık su koyun rahat bir saat oynarlar. Birlikte durmazlarsa ayrı ayrı sokun banyoya. Biri banyodayken diğeriyle başbaşa ona özel vakit geçirin. Sevdiği bir oyunu oynayın, kek çırpın vs. Evet söylemesi kolay diyorsunuz. Ama hemen her anne bunları yaşıyor. İnanın anormal bir durum da değil. Ama bagirip, engellemek de çözüm değil. Akşam erken yatmalari çok önemli. Gündüz yorarsaniz akşam erken uyurlar. Ve erken kalkarsiniz hep birlikte. Hem okul saatine yavaştan alıştırma olur hem de eşinizle size bir film izleyebilecek vakit kalır. Tabi sartlarinizi bilemiyorum nasıl. Ona uygun bir düzenleme getirirsiniz siz. Anne sinirli olursa çocuklar da aşırı çatışıyor ben bunu görüyorum hep.

Malefizzb .!.:

Ben eşime söylüyorum beni ciddiye almıyor. Geçenlerde söyledim ben böyle değildim dayanamıyorum istemeden bağırıyorum kendime hakim olamıyorum bu beni çok rahatsız ediyor dedim. Oralı bile olmadı. Yani önemli bişey olmadığını düşündü. Bana tek dediği şey bağırma çocuklara. Hiç demiyor acaba bu kadın neden böyle oldu? Aslında sakin kolay kolay sinirlenmeden sabırlı bi kadındı neden böyle oldu demiyor. Artık öyle ki bazen çocuklar yaramazlık yaparken sinirden oturup halime ağlıyorum. Birine söyleyince tuhaf karşılayıp deli gözüyle bakacaklarını düşünüyorum çünkü çevremde aklı başında bilinçli insan sayısı yok demece kadar az. (

Genişletmek için tıkla...

Eğer eşinizi en az 1 gün çocuklarıyla başbaşa bırakmamışsanız üzgünüm ama sizi hiç bir erkek anlayamaz.
Onlara göre ev ve çocuk bakımı iş bile değil. Onlar çocuklarını köşe yastığı sanıyorlar..

Madem eşiniz sizi konuşunca anlamıyor,o zaman kendi kendinize karar alıp "haftasonu 1 gün sen çocuklara bakıyorsun ben geziyorum buna ihtiyacım var" diyeceksiniz. Hatta bunu haftaiçi eşiniz işten gelince bile çıkarak yapabilirsiniz.

Deşarj olmadan sağlıklı düşünemezsiniz..
Ben de çalışıyorum ve eşimle nöbetleşe çocuk bakıp kendimize vakit ayırıyoruz. Nadiren de çocuksuz başbaşa geziyoruz.
Bazı haftasonları evden çıkmak istemiyorum bu sefer de eşim çocuğu gezmeye götürüyor.
"Benim eşim idare edemez" diyebilirsiniz ama dediğim gibi siz onları başbaşa bırakmazsanız eşiniz sizi asla anlayamaz..

armenizmir .!.:

Şahane dadı gibi müthiş bi program vardı hala var mı bilmiyorum da bölümlerini netten bulup izleyin derim. Öyle müthiş bi kaynağı niye kullanmaz ki insanlar ?kadın bütün çocukları bir haftada insan evladı haline getiriyordu ne inat ve bisey kalıyor pamuk gibi oluyorlardı hem de tamamen bilimsel yöntemlerle. İlk bir hafta dişinizi sıkıp kararlı olup yöntemlerini uygulamanız gerek ama.

Genişletmek için tıkla...

Dediğiniz program Süper Dadı. Ama ben yöntemlerini onaylamıyorum. Mesela uyku eğitimi için uyguladığı yöntem çok ağırdı. Çocuklar uzun süre ağlardı. Ağlayarak hıçkırarak uykuya geçerlerdi.

He 2 yaş sendromunun dibini sıyırdığımız şu zamanda ben de oğlumun inatla isteyip ağlamasına -bağırıp çağırmak yerine- sakinleşene kadar tepkisiz kalmaya çalışıyorum, ama bu öyle bir şey değil. Resmen anneye "hiç dokunma ve konuşma" derdi. Bence arada kucağa alınıp sakinleştirip tekrar denenebilir.

Ayeıca çocuğu kuytu bir köşeye oturtup ceza vermesi çocuğu pasifleştiriyor..
Aşırı disiplinli..

esergry .!.:

Dediğiniz program Süper Dadı. Ama ben yöntemlerini onaylamıyorum. Mesela uyku eğitimi için uyguladığı yöntem çok ağırdı. Çocuklar uzun süre ağlardı. Ağlayarak hıçkırarak uykuya geçerlerdi.

He 2 yaş sendromunun dibini sıyırdığımız şu zamanda ben de oğlumun inatla isteyip ağlamasına -bağırıp çağırmak yerine- sakinleşene kadar tepkisiz kalmaya çalışıyorum, ama bu öyle bir şey değil. Resmen anneye "hiç dokunma ve konuşma" derdi. Bence arada kucağa alınıp sakinleştirip tekrar denenebilir.

Ayeıca çocuğu kuytu bir köşeye oturtup ceza vermesi çocuğu pasifleştiriyor..
Aşırı disiplinli..

Genişletmek için tıkla...

Anlatmak istediğimi örneklerle çok güzel açıklamışsınız,size katılıyorum.
Bu kadar katı bir yaklaşımın, çocukların iç dünyasını örselediğini ve anne-çocuk ilişkisindeki sıcaklığı zedelediğini düşünüyorum.

derin sularda .!.:

Anlatmak istediğimi örneklerle çok güzel açıklamışsınız,size katılıyorum.
Bu kadar katı bir yaklaşımın, çocukların iç dünyasını örselediğini ve anne-çocuk ilişkisindeki sıcaklığı zedelediğini düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Lugatımıza Alman ekolu diye yerleşen bir deyim var. O ekol hakkında bilgim yok tabi, ama bana o dadıları hatırlatıyor Gözde Erdoğan :)

Bakın uzmanın adını araştırırken ekşide şu yoruma denk geldim
"the dog whisperer'ın köpekler yerine çocuklara uygulanmış trt versiyonu gibi görünen trt yapımı."

Durumum vehametini özetlemişler..

7 aylıkken oğluma uyku eğitimi verirken hiç beşikte kendi haline bırakmadım. Ağladıkça aldım sakinleştirdim yatırdım. Defalarca yaptım bunu. Başarılı da oldum. Ama çocuk denen şey bir çok değişime uğrarken bazen rutini kendi kendine bozuyor. Hep disiplin olmaz. Bazen esnetmek gerekir..
Asker değil insan yetiştiriyoruz.
Emir komuta zinciriyle yürümez..

Anne baba etkinlik saatlerine asla lafım yok. Olması şart. Sadece bazı yöntemleri yanlış

Kötü anne olsanız bu soruyu sormazdınız sanırım.Çünkü öyle anneler asla sorgulamaz kendini.Hatasını yüzüne vursanız da kabul etmez. Mükemmeliyetçi olmaktan vazgeçin.Siz de insansınız.Yeterince seviyorsanız emin olun çocuklar bunu bilir.

Sadece biraz nefes almaya ihtiyacınız var bence.
Eşinizden/annenizden vs kim varsa destek isteyip 2 saatte olsa kendinize vakit ayırıp sevdiğiniz birşeyi yapın.
Benimde iki çocuğum var kızım 6 yaşında oğlum 3 aylık bende zorlanıyorum sizi anlıyorum. Kızim okulda bu sebeple rahatım biraz gün içinde ama haftaya evde ara tatile giriyor okulu,çok zor 1 hafta beni bekliyor ama şunu unutmadan hareket etmeye çalışıyorum kendi adıma,"bir daha bu yaşta olmayacaklar,büyüyecekler öyle yada böyle,bu sebeple keyif almaya bak,anı kurtar" felsefem bu. Kendimi ,içimi karartmadan günü kurtarıyorum,ne zaman stres yapsam o zaman işler sarpasarıyor zaten,bu sebeple böyle davranıyorum. Sizde her dediklerini yapmayın,sinirlendiyseniz o ortamdan uzaklaşın bağırmak yerine,başka odaya geçin sakinleşin. İnanın bağırmak işe yaramıyor,sonra üzülmekte cabası. Ağlarsa da kendine zarar vermediği sürece biraz ağlamasına müsade edin,üstüne düşmeyin,ağlayarak her dediğini yaptıramayacağıni idrak etsin. Siz ne kadar sakin olabilirseniz o kadar güzel yönetirsiniz süreci.
Kolaylıklar dilerim.

Bende sizinle aynı durumdayım hislerinizi anlayabiliyorum benimde iki çocuğum var birisi 8 yaşında diğeri 2, uykuyu hiç sevmiyorlar banada kesinlikle uyuma fırsatı vermiyorlar, eşim işten çok geç geliyor ben hep sürekli sabah 8den gece neredeyse 1.30 kadar hiç durmadan ayaktayım bazen yorgunluktan bayılacağım diye korkuyorum inanın,çok hareketliler hiç durmuyorlar bende bazen tahammül edemiyorum ve içimden canavar çıkıyor sanki bas bas bağırıyorum sonrada üzülüyorum öyle dayak, kötülük tabiki yok ama bağırmak bile vicdanımı eziyor resmen, yalnız değilsiniz sizin yaşadığınızın birebir aynısını yaşıyorum ve bazen çok bunalıyorum enn çok iş yapamamak beni delirtiyor çünkü düzen takıntım var ve ev resmen heryer her yerde çıldırıyorum Allah yardımcınız olsun vallahi ne diyim bilemedim hanımlar bende bu sıkıntılar içerisindeyim ve fikirlerinize çok ihtiyacım var konuyu takipteyim bende kendime çeki düzen vermek fikirlerinizi buradan takip etmek istiyorum

Sanki konuyu ben açmışım
Tek fark bende bi tanede bebek var ..
Cildirmak seviyesi 2 kat fazla bende tabii